Job spiritus meus corruptus est dies mei extincti sunt monumenta parata mihi 17:2 Nonne derisores mei sunt? et non permanet in eis oculus meus irritatio? 17:3 Pone me coram te; quis est qui percutiat mecum manus? 17:4 Cor eorum longe fecisti a disciplina: propterea non exaltabuntur non extollat. 17:5 Qui loquitur amicis suis, et oculi filiorum eius, deficiet. 17:6 Eduxitque me in viam vulgi; et prius eram sicut tabret. 17:7 Caligavit autem oculus meus prae tristitia, et omnia membra mea sunt quasi umbram. 17:8 Stupebunt recti super hoc, et innocens commovebitur ipse contra hypocritam. 17:9 Justus autem in via apprehendet eum, et perditione mundabitur fortior et fortior erit. 17:10 Vos autem omnes revertimini et venite, et non inveniam in vobis sapiens inter vos. 17:11 Dies mei transierunt; cogitationes meae dissipatae sunt et cogitationes meae cordis. 17:12 Noctem mutant in diem; lux brevis est propter tenebras. 17:13 Si sustinuero, infernus domus mea est; in tenebris stravi lectulum meum. 17:14 Putredini dixi: Pater meus es; mater, et soror mea. 17:15 Ubi est ergo nunc praestolatio mea? spem meam quis videbit? 17:16 descendent vectes interitus cum sit requies nostra pulverem.