Job
spiritus meus corruptus est dies mei extincti sunt monumenta parata mihi
17:2 Nonne derisores mei sunt? et non permanet in eis oculus meus
irritatio?
17:3 Pone me coram te; quis est qui percutiat
mecum manus?
17:4 Cor eorum longe fecisti a disciplina: propterea non exaltabuntur
non extollat.
17:5 Qui loquitur amicis suis, et oculi filiorum eius,
deficiet.
17:6 Eduxitque me in viam vulgi; et prius eram sicut
tabret.
17:7 Caligavit autem oculus meus prae tristitia, et omnia membra mea sunt quasi
umbram.
17:8 Stupebunt recti super hoc, et innocens commovebitur
ipse contra hypocritam.
17:9 Justus autem in via apprehendet eum, et perditione mundabitur
fortior et fortior erit.
17:10 Vos autem omnes revertimini et venite, et non inveniam in vobis
sapiens inter vos.
17:11 Dies mei transierunt; cogitationes meae dissipatae sunt et cogitationes meae
cordis.
17:12 Noctem mutant in diem; lux brevis est propter tenebras.
17:13 Si sustinuero, infernus domus mea est; in tenebris stravi lectulum meum.
17:14 Putredini dixi: Pater meus es;
mater, et soror mea.
17:15 Ubi est ergo nunc praestolatio mea? spem meam quis videbit?
17:16 descendent vectes interitus cum sit requies nostra
pulverem.