Job
14:1 Homo natus de muliere, paucorum dierum est et plenus dierum.
14:2 Qui quasi flos egreditur et conteritur;
umbra, et non permanet.
14:3 Et tu ad hunc oculos aperis et induxeris me
judicium tecum?
14:4 Quis potest facere mundum de immundo? non unus.
14:5 Quoniam certum est dies eius, numerus mensium eius apud te est;
Terminum posuisti, quem transgredi non potest;
14:6 declinate ab eo ut requiescat donec perficiat
mercennarius, dies.
14:7 Lignum est enim spes, si excisum est, quod germinat
iterum et ramus eius non cessabit.
14:8 Si senuerit in terra radix eius, et stirps eius morietur
in terram;
14:9 per odorem aquae germinabit et faciet comam
plantatio.
14:10 homo vero mortuus est et contabescit homo, et exspirat spiritum, et ubi
est ille?
14:11 Sicut defecerunt aquæ de mari, et fluvius aruit atque siccatur.
14:12 sic homo dormit et non resurget donec caeli non sint
non evigilabunt, neque de somno suo resurgent.
14:13 Utinam abscondas me in inferno, ut custodias me
occulte, donec transeat ira tua, ut constituas me
memor esto mei!
14:14 Si quis mortuus fuerit, numquid vivet? cunctis diebus vitae meae
exspectabo, donec veniat immutatio mea.
14:15 Vocabis me, et ego respondebo tibi;
opera manuum tuarum.
14:16 Nunc enim gressus meos dinumeras: non custodis peccatum meum?
14:17 Signasti quasi in sacculo delicta mea, sed curasti iniquitatem meam
iniquitas.
14:18 Mons cadens decidit, et saxum est
moverunt locum.
14:19 Lapides aquas deferunt; ea, quae gignuntur, lavas
de limo terrae; et spem hominis perdes.
14:20 Praevales adversus eum, et praeterit; mutas vices eius
vultu ac dimittis.
14:21 Honorentur filii eius, et nescit; et adducuntur
humilis, sed non percipit ex eis.
14:22 sed dolebit super eum caro eius et anima illius in ipso erit
lugere.