Job
7:17 Numquid non tempus statutum est homini super terram? non dies eius
sicut dies mercenarii?
7:2 sicut umbram desiderat servus et quasi mercennarius
pro mercede operis sui;
7:3 Sic factus sum mihi in omnibus mensibus vanitatis et noctes laboriosae
ad me deputatus.
7:4 Cum dormiero, dico: Quando consurgam, et nox praeveniet? et *
fluctuat usque ad auroram plenus diei.
7:5 Induta est caro mea vermibus et glebis; cutis mea contrita est, et
abominabilis factus.
7:6 Dies mei velociores texentium pectine et sine spe deficiuntur.
7:7 Memento quia ventus est vita mea, et non revertetur oculus meus ut videat bona.
7:8 Nec aspiciet me visus hominis; oculi tui
super me, et non sum.
7:9 Sicut consumitur nubes, et pertransit, sic qui descenderit
infernus non ascendet.
7:10 Nec revertetur ultra in domum suam, neque cognoscet eum locus suus
quovis magis.
7:11 Ideo non inhibebo os meum; loquar in tribulatione mea
Spiritus; confabulabor cum amaritudine animæ meæ.
7:12 Numquid mare ego sum aut cetus, quia ponis super me custodiam?
7:13 Cum dixero: “ Consolabitur me stratum meum;
7:14 Tunc somniis me terres et per visiones terres;
7:15 Quam ob rem elegit anima mea et mortem quam vitam meam.
7:16 detestor; Nolo vivere semper: me solum; quia dies mei sunt
vanitas.
7:17 Quid est homo, quia magnificas eum? et ut debeas
pone cor tuum super eum?
7:18 Visitas eum diluculo et probas illum
momentum?
7:19 usquequo non discedis a me neque dimittes me donec devoret
salivam meam ponam?
7:20 Peccavi; quid faciam tibi, o custos hominum? Quare
posuisti me contrarium tibi, et factus sum mihimetipsi gravis
meipsum?
7:21 Cur non tollis peccatum meum et quare non aufers iniquitatem meam?
iniquitas? nunc enim in pulvere dormiam; et quaeres me
mane, sed non ero.