Job 7:17 Numquid non tempus statutum est homini super terram? non dies eius sicut dies mercenarii? 7:2 sicut umbram desiderat servus et quasi mercennarius pro mercede operis sui; 7:3 Sic factus sum mihi in omnibus mensibus vanitatis et noctes laboriosae ad me deputatus. 7:4 Cum dormiero, dico: Quando consurgam, et nox praeveniet? et * fluctuat usque ad auroram plenus diei. 7:5 Induta est caro mea vermibus et glebis; cutis mea contrita est, et abominabilis factus. 7:6 Dies mei velociores texentium pectine et sine spe deficiuntur. 7:7 Memento quia ventus est vita mea, et non revertetur oculus meus ut videat bona. 7:8 Nec aspiciet me visus hominis; oculi tui super me, et non sum. 7:9 Sicut consumitur nubes, et pertransit, sic qui descenderit infernus non ascendet. 7:10 Nec revertetur ultra in domum suam, neque cognoscet eum locus suus quovis magis. 7:11 Ideo non inhibebo os meum; loquar in tribulatione mea Spiritus; confabulabor cum amaritudine animæ meæ. 7:12 Numquid mare ego sum aut cetus, quia ponis super me custodiam? 7:13 Cum dixero: “ Consolabitur me stratum meum; 7:14 Tunc somniis me terres et per visiones terres; 7:15 Quam ob rem elegit anima mea et mortem quam vitam meam. 7:16 detestor; Nolo vivere semper: me solum; quia dies mei sunt vanitas. 7:17 Quid est homo, quia magnificas eum? et ut debeas pone cor tuum super eum? 7:18 Visitas eum diluculo et probas illum momentum? 7:19 usquequo non discedis a me neque dimittes me donec devoret salivam meam ponam? 7:20 Peccavi; quid faciam tibi, o custos hominum? Quare posuisti me contrarium tibi, et factus sum mihimetipsi gravis meipsum? 7:21 Cur non tollis peccatum meum et quare non aufers iniquitatem meam? iniquitas? nunc enim in pulvere dormiam; et quaeres me mane, sed non ero.