Job 2:1 Item, quadam die, cum veniebant filii Dei ut sisterent se; coram Domino, et venit Satan inter eos, ut se exhiberet coram Domino. 2:2 Dixit Dominus ad Satan : Unde venis ? et satanas respondit Dominus, et dixit : De eundo et deficiendo in terra de deambulando in eo. 2:3 dixitque Dominus ad Satan numquid considerasti servum meum Iob non est similis ei in terra vir perfectus et rectus qui timet Deum et declinat a malo? et tamen tenet suum integritas, etsi commovisti me contra eum, ut perderet illum foris causam. 2:4 Cui respondens Satan, ait : Pellem pro pelle, et cuncta quæ habet homo, homo dabit pro anima sua. 2:5 sed mitte manum tuam et tange os eius et carnem et ipse maledicam tibi faciem tuam. 2:6 Dixit ergo Dominus ad Satan : Ecce in manu tua est : verumtamen animam illius serva. sed animam suam vita. 2:7 Egressusque est Satan a facie Domini et percussit Iob; ulcera e planta pedis eius ad coronam. 2:8 Et tollens ei testam, ad se radendum. et sedit inter cineres. 2:9 Dixit autem illi uxor sua : Adhuc tu permanes in simplicitate tua ? Benedic Deo, et morere. 2:10 At ille dixit ei: “ Quasi una ex insipientibus mulieribus loqueris loquitur. Quid est? bene accipiemus de manu Dei et nos non accipere malum? In omnibus his non peccavit Iob labiis suis. 2:11 Audierunt autem tres amici Iob omne malum hoc, quod accidisset eo veniebant singuli de loco suo; Eliphaz Themanites Baldad Suhites, et Sophar Naamathites; convenerunt, ut ad planctum eum venirent et eum consolarentur. 2:12 Cumque elevassent procul oculos suos, non cognoverunt eum levaverunt vocem, et fleverunt; Et scidit unusquisque pallium suum et aspersit pulverem super capita eorum in caelum. 2:13 Et sederunt cum eo in terra septem diebus et septem noctibus, et nemo loquebatur ei verbum; videbant enim dolorem esse vehementem magna.