Job
2:1 Item, quadam die, cum veniebant filii Dei ut sisterent se;
coram Domino, et venit Satan inter eos, ut se exhiberet
coram Domino.
2:2 Dixit Dominus ad Satan : Unde venis ? et satanas
respondit Dominus, et dixit : De eundo et deficiendo in terra
de deambulando in eo.
2:3 dixitque Dominus ad Satan numquid considerasti servum meum Iob
non est similis ei in terra vir perfectus et rectus
qui timet Deum et declinat a malo? et tamen tenet suum
integritas, etsi commovisti me contra eum, ut perderet illum foris
causam.
2:4 Cui respondens Satan, ait : Pellem pro pelle, et cuncta quæ habet homo,
homo dabit pro anima sua.
2:5 sed mitte manum tuam et tange os eius et carnem et ipse
maledicam tibi faciem tuam.
2:6 Dixit ergo Dominus ad Satan : Ecce in manu tua est : verumtamen animam illius serva. sed animam suam
vita.
2:7 Egressusque est Satan a facie Domini et percussit Iob;
ulcera e planta pedis eius ad coronam.
2:8 Et tollens ei testam, ad se radendum. et sedit
inter cineres.
2:9 Dixit autem illi uxor sua : Adhuc tu permanes in simplicitate tua ?
Benedic Deo, et morere.
2:10 At ille dixit ei: “ Quasi una ex insipientibus mulieribus loqueris
loquitur. Quid est? bene accipiemus de manu Dei et nos
non accipere malum? In omnibus his non peccavit Iob labiis suis.
2:11 Audierunt autem tres amici Iob omne malum hoc, quod accidisset
eo veniebant singuli de loco suo; Eliphaz Themanites
Baldad Suhites, et Sophar Naamathites;
convenerunt, ut ad planctum eum venirent et eum consolarentur.
2:12 Cumque elevassent procul oculos suos, non cognoverunt eum
levaverunt vocem, et fleverunt; Et scidit unusquisque pallium suum
et aspersit pulverem super capita eorum in caelum.
2:13 Et sederunt cum eo in terra septem diebus et septem noctibus,
et nemo loquebatur ei verbum; videbant enim dolorem esse vehementem
magna.