Jeremias
9 Quis mihi det aquas caput meum, et oculi mei fons lacrymarum!
ut ploraret die ac nocte interfectos filiæ populi mei;
9:2 Utinam haberem in solitudine diversorium viatorum; quod
dimitte populum meum, et vade ab eis; omnes enim adulteri
multitudo perfidorum hominum.
9:3 Et extenderunt linguam suam quasi arcum mendacii et non sunt
fortis pro veritate in terra; ex malo enim
mala, et non cognoverunt me, dicit Dominus.
9:4 Unusquisque se a proximo suo custodiat, et in omni non habeat fiduciam
fratrem enim omnem fratrem supplantabit, et omnem proximum
ambulabunt cum calumniis.
9:5 Unusquisque proximum suum decipiet, et te non inveniet
docuerunt linguam suam loqui mendacium, et fatigaverunt se
ad faciendam iniquitatem.
9:6 Habitatio tua in medio doli; in dolo non recuso
ut cognoscant me, dicit Dominus.
9:7 Propterea haec dicit Dominus exercituum: Ecce ego conflabo;
ea tenta; quid enim aliud faciam filiae populi mei?
9:8 Sagitta vulnerans lingua eorum, dolum locuta est. dolum loquitur
in ore suo pacem cum proximo suo, in corde autem suo conservat
manere.
9:9 Numquid super his non visitabo? dicit Dominus non adfliget te
vindicabitur anima mea super tali gente?
9:10 montes enim ploratum et ululatum tollam et pro vobis
habitacula deserti lamentatione, quia exusta sunt;
ne quis per eos transire possit; nec audiunt vocem viri
pecudes; et volucres caeli, et bestiae fugerunt; illi
recesserunt.
9:11 Et ponam Ierusalem acervos et speluncam draconum; et faciam
civitates Juda desolatae, absque habitatore.
9:12 Quis est sapiens, qui intelligat hoc? et quis est cui
os Domini locutum est, ut adnuntiet in terra
periit, et exusta est sicut solitudo, quae non est transeat?
9:13 Et ait Dominus: “ Pro eo quod dereliquerunt legem meam, quam proposui
et non audierunt vocem meam neque ambulaverunt in eis;
9:14 sed ambulaverunt post pravitatem cordis sui et postea
Baalim, quæ docebant eos patres eorum;
9:15 Propterea haec dicit Dominus exercituum, Deus Israel; Ecce ego
pascet eos populus iste absinthium, et dabit eis aquam
felle potare.
9:16 Et dispergam eos in gentibus, quas non illi, et ipsi
patres cognoverunt et mittam post eos gladium donec evadant
consumpsit eos.
9:17 haec dicit Dominus exercituum videte et vocate luctum
mulieres ut veniant; Mulieres astutias et accersi, ut
veni;
9:18 Festinent et tollant planctum nostrum, ut conticescent oculi nostri
defluxerunt in lacrymis, et palpebrae nostrae defluxerunt aquis.
9:19 Vox enim lamentationis audita est ex Sion : Quomodo vastati sumus ? sumus
valde confusi sunt, quia dereliquimus terram, quia
habitacula ejecerunt nos.
9:20 mulieres autem audite verbum Domini et auribus percipite haec
verbo oris sui, et filias tuas doce lamentum, et omnes eam
proximi lamentatio.
9:21 Ascendit enim mors in fenestras nostras et intrat in palatia nostra;
exscindere forinsecus infantes, et juvenes ex illis;
triviis.
9:22 Loquere: Haec dicit Dominus: Cadent morticina hominum sicut stercora
in campo, et sicut paucis post messorem, et non;
congregabit eos.
9:23 haec dicit Dominus non glorietur sapiens in sapientia sua
glorietur fortis in fortitudine sua non glorietur dives in virtute sua
divitiae;
9:24 sed in hoc glorietur qui gloriatur scire et nosse
scit me quia ego sum Dominus qui facio misericordiam et iudicium
et justitiam in terra, hoc enim gaudium dicit
Dominus.
9:25 Ecce dies veniunt, dicit Dominus, et visitabo super omnes, qui sunt
in praeputio circumcisi estis.
Aegyptus et Iuda et Edom et filii Ammon et Moab et universa
qui sunt in extremis, habitantes in deserto
hae gentes incircumcisae sunt, et omnis domus Israel;
in praeputio cordis.