Jeremias 9 Quis mihi det aquas caput meum, et oculi mei fons lacrymarum! ut ploraret die ac nocte interfectos filiæ populi mei; 9:2 Utinam haberem in solitudine diversorium viatorum; quod dimitte populum meum, et vade ab eis; omnes enim adulteri multitudo perfidorum hominum. 9:3 Et extenderunt linguam suam quasi arcum mendacii et non sunt fortis pro veritate in terra; ex malo enim mala, et non cognoverunt me, dicit Dominus. 9:4 Unusquisque se a proximo suo custodiat, et in omni non habeat fiduciam fratrem enim omnem fratrem supplantabit, et omnem proximum ambulabunt cum calumniis. 9:5 Unusquisque proximum suum decipiet, et te non inveniet docuerunt linguam suam loqui mendacium, et fatigaverunt se ad faciendam iniquitatem. 9:6 Habitatio tua in medio doli; in dolo non recuso ut cognoscant me, dicit Dominus. 9:7 Propterea haec dicit Dominus exercituum: Ecce ego conflabo; ea tenta; quid enim aliud faciam filiae populi mei? 9:8 Sagitta vulnerans lingua eorum, dolum locuta est. dolum loquitur in ore suo pacem cum proximo suo, in corde autem suo conservat manere. 9:9 Numquid super his non visitabo? dicit Dominus non adfliget te vindicabitur anima mea super tali gente? 9:10 montes enim ploratum et ululatum tollam et pro vobis habitacula deserti lamentatione, quia exusta sunt; ne quis per eos transire possit; nec audiunt vocem viri pecudes; et volucres caeli, et bestiae fugerunt; illi recesserunt. 9:11 Et ponam Ierusalem acervos et speluncam draconum; et faciam civitates Juda desolatae, absque habitatore. 9:12 Quis est sapiens, qui intelligat hoc? et quis est cui os Domini locutum est, ut adnuntiet in terra periit, et exusta est sicut solitudo, quae non est transeat? 9:13 Et ait Dominus: “ Pro eo quod dereliquerunt legem meam, quam proposui et non audierunt vocem meam neque ambulaverunt in eis; 9:14 sed ambulaverunt post pravitatem cordis sui et postea Baalim, quæ docebant eos patres eorum; 9:15 Propterea haec dicit Dominus exercituum, Deus Israel; Ecce ego pascet eos populus iste absinthium, et dabit eis aquam felle potare. 9:16 Et dispergam eos in gentibus, quas non illi, et ipsi patres cognoverunt et mittam post eos gladium donec evadant consumpsit eos. 9:17 haec dicit Dominus exercituum videte et vocate luctum mulieres ut veniant; Mulieres astutias et accersi, ut veni; 9:18 Festinent et tollant planctum nostrum, ut conticescent oculi nostri defluxerunt in lacrymis, et palpebrae nostrae defluxerunt aquis. 9:19 Vox enim lamentationis audita est ex Sion : Quomodo vastati sumus ? sumus valde confusi sunt, quia dereliquimus terram, quia habitacula ejecerunt nos. 9:20 mulieres autem audite verbum Domini et auribus percipite haec verbo oris sui, et filias tuas doce lamentum, et omnes eam proximi lamentatio. 9:21 Ascendit enim mors in fenestras nostras et intrat in palatia nostra; exscindere forinsecus infantes, et juvenes ex illis; triviis. 9:22 Loquere: Haec dicit Dominus: Cadent morticina hominum sicut stercora in campo, et sicut paucis post messorem, et non; congregabit eos. 9:23 haec dicit Dominus non glorietur sapiens in sapientia sua glorietur fortis in fortitudine sua non glorietur dives in virtute sua divitiae; 9:24 sed in hoc glorietur qui gloriatur scire et nosse scit me quia ego sum Dominus qui facio misericordiam et iudicium et justitiam in terra, hoc enim gaudium dicit Dominus. 9:25 Ecce dies veniunt, dicit Dominus, et visitabo super omnes, qui sunt in praeputio circumcisi estis. Aegyptus et Iuda et Edom et filii Ammon et Moab et universa qui sunt in extremis, habitantes in deserto hae gentes incircumcisae sunt, et omnis domus Israel; in praeputio cordis.