Jeremias
2:1 Et factum est verbum Domini ad me, dicens:
2:2 “ Vade et clama in auribus Ierusalem dicens: “ Haec dicit Dominus; ego
memor esto tui benignitatis iuventutis tuae et dilectionis sponsalium tuorum
quando ambulasti post me in deserto, in terra, quae non fuit
seminatur.
2:3 Sanctus Domino Israel, primitiae frugum eius;
omnes qui devorant eum delinquunt; venient super eos mala, dicit Dominus
DOMINE.
2:4 audite verbum Domini domus Iacob et omnes familiae
domus Israel;
2:5 haec dicit Dominus quam invenerunt patres vestri in me iniquitatis
recesserunt a me et post vanitatem ambulaverunt et facti sunt
frustra?
2:6 neque dixerunt: Ubi est Dominus qui eduxit nos de terra?
Aegypti, qui duxit nos per desertum, per terram deserti
et cisternam in terra siti, et in umbra mortis.
per terram, quam nemo transivit, et ubi nemo habitabat?
2:7 et introduxi vos in regionem uberem, ut comederetis fructus eius
benignitas ejus; vos autem intrantes polluistis terram meam et fecistis
abominatio est hereditas mea.
2:8 Sacerdotes non dixerunt: Ubi est Dominus? et tenentes legem
me non cognoverunt, pastores quoque praevaricati sunt in me et prophetae
prophetavit in Baal, et in his quæ non prosunt, secuti sunt.
2:9 Propterea adhuc ego rogabo vos, dicit Dominus, et cum vestris
nepotes deprecabor.
2:10 Transite insulae Cetthim et videte; et mitte in Cedar;
diligenter considera et vide si tale est.
2:11 Numquid mutavit gens deos suos, qui non sunt dii? sed populus meus
gloriam mutaverunt pro eo quod non prodest.
2:12 Obstupescite, caeli, super hoc et expavescite;
desolatam dicit Dominus.
2:13 Duo enim mala fecit populus meus; dereliquerunt me
fontem aquarum vivarum, et cisternas eorum, et cisternas dissipatas,
qui continere non potest aquam.
2:14 Numquid servus est Israel? estne vernula? quare spoliatur?
2:15 Super eum rugierunt leones, et dederunt vocem suam : posuerunt terram ejus
vastabuntur civitates ejus, absque habitatore.
2:16 Sed et filii Noph et Tahapanes coronam tuam confregerunt
caput.
2:17 non tibi hoc fecisti, quod dereliquisti
Domine Deus tuus, quando diriget te in via?
2:18 Et nunc quid tibi vis in via Aegypti, ut bibas aquas?
Sihor? aut quid tibi vis in via Assyriorum, ut bibas?
aquas fluminis?
2:19 Arguet te malitia tua, et aversio tua increpabit te
cognosce ergo et vide quia malum est
amara, ut dereliquisti Dominum Deum tuum, et pavor meus
non in te, dicit Dominus Deus exercituum.
2:20 A sæculo confregisti jugum meum: rupisti vincula mea, et dixisti: Non serviam. et tu
dixisti: Non transgrediar; cum in omni colle sublimi et sub omni
lignum viride, erras, meretrix.
ego autem plantavi te vineam electam omne semen verum quomodo ergo es
in degenerem vitem alienae convertisti mihi?
2:22 Nam etsi nitro lavas, et multum saponem te capis, tamen tua est
ante me notata est iniquitas, dicit Dominus Deus.
2:23 Quomodo dicis: Non sum polluta; post Baalim non ambulavi? vide
in convalle via tua, scito quid feceris: velox es
dromedaria lustrans vias suas;
2:24 Onager assuetus in solitudine, qui attrahit ventum ad eam
voluptas; in tempore suo quis avertet eam? omnes qui quaerunt eam
non laborabunt; in menstruis eius invenient eam.
2:25 Prohibe pedem tuum a nuditate, et guttur tuum a siti
dixisti: “Non est”; quia alienos dilexi et postea
eos ibo.
2:26 sicut confunditur fur cum inventus fuerit domus Israhel
pudet; ipsi, reges, principes, sacerdotes,
prophetae;
2:27 dicentes ligno: Pater meus es tu; et ad lapidem deduxisti;
me: dorsum enim suum converterunt ad me, et non faciem;
sed in tempore tribulationis suæ dicent : Surge, et salva nos.
2:28 Ubi sunt dii tui, quos fecisti tibi? surgant si
salvum te fac in tempore tribulationis tuæ
civitates tuae dii tui, Juda.
2:29 Quid vultis mecum iudicio contendere? omnes dereliquistis me.
dicit Dominus.
2:30 Frustra percussi filios vestros; non receperunt disciplinam
devoravit gladius prophetas vestros, quasi leo vastator.
2:31 generatio vestra. Fui in solitudinem
Israel? terra tenebrarum? Propterea dic populus meus: Domini sumus. nos
non veniet tibi amplius?
2:32 Numquid oblivisci potest puella ornamenta eius, aut sponsam ornatum suum? adhuc populus meus
obliti sunt mei dies innumeri.
2:33 Cur ornas viam tuam ad quaerendum amorem? ideo etiam docuisti
viæ tuæ iniquitátis.
2:34 et in alis tuis inventus est sanguis animarum pauperum
Innocentes: Non inveni, sed in his omnibus.
2:35 tu dicis, quia innocens sum;
me. Ecce ego tecum loquar, quia non habeo
peccaverunt.
2:36 Cur tantum mutasti viam tuam? tu quoque eris
confusa es ab Aegypto, sicut confunderis Assyrii;
2:37 Et exies ab eo et manus tuae super caput tuum;
Dominus abiecerit fiducias tuas et non prosperaberis in eis
eos.