Jeremias 2:1 Et factum est verbum Domini ad me, dicens: 2:2 “ Vade et clama in auribus Ierusalem dicens: “ Haec dicit Dominus; ego memor esto tui benignitatis iuventutis tuae et dilectionis sponsalium tuorum quando ambulasti post me in deserto, in terra, quae non fuit seminatur. 2:3 Sanctus Domino Israel, primitiae frugum eius; omnes qui devorant eum delinquunt; venient super eos mala, dicit Dominus DOMINE. 2:4 audite verbum Domini domus Iacob et omnes familiae domus Israel; 2:5 haec dicit Dominus quam invenerunt patres vestri in me iniquitatis recesserunt a me et post vanitatem ambulaverunt et facti sunt frustra? 2:6 neque dixerunt: Ubi est Dominus qui eduxit nos de terra? Aegypti, qui duxit nos per desertum, per terram deserti et cisternam in terra siti, et in umbra mortis. per terram, quam nemo transivit, et ubi nemo habitabat? 2:7 et introduxi vos in regionem uberem, ut comederetis fructus eius benignitas ejus; vos autem intrantes polluistis terram meam et fecistis abominatio est hereditas mea. 2:8 Sacerdotes non dixerunt: Ubi est Dominus? et tenentes legem me non cognoverunt, pastores quoque praevaricati sunt in me et prophetae prophetavit in Baal, et in his quæ non prosunt, secuti sunt. 2:9 Propterea adhuc ego rogabo vos, dicit Dominus, et cum vestris nepotes deprecabor. 2:10 Transite insulae Cetthim et videte; et mitte in Cedar; diligenter considera et vide si tale est. 2:11 Numquid mutavit gens deos suos, qui non sunt dii? sed populus meus gloriam mutaverunt pro eo quod non prodest. 2:12 Obstupescite, caeli, super hoc et expavescite; desolatam dicit Dominus. 2:13 Duo enim mala fecit populus meus; dereliquerunt me fontem aquarum vivarum, et cisternas eorum, et cisternas dissipatas, qui continere non potest aquam. 2:14 Numquid servus est Israel? estne vernula? quare spoliatur? 2:15 Super eum rugierunt leones, et dederunt vocem suam : posuerunt terram ejus vastabuntur civitates ejus, absque habitatore. 2:16 Sed et filii Noph et Tahapanes coronam tuam confregerunt caput. 2:17 non tibi hoc fecisti, quod dereliquisti Domine Deus tuus, quando diriget te in via? 2:18 Et nunc quid tibi vis in via Aegypti, ut bibas aquas? Sihor? aut quid tibi vis in via Assyriorum, ut bibas? aquas fluminis? 2:19 Arguet te malitia tua, et aversio tua increpabit te cognosce ergo et vide quia malum est amara, ut dereliquisti Dominum Deum tuum, et pavor meus non in te, dicit Dominus Deus exercituum. 2:20 A sæculo confregisti jugum meum: rupisti vincula mea, et dixisti: Non serviam. et tu dixisti: Non transgrediar; cum in omni colle sublimi et sub omni lignum viride, erras, meretrix. ego autem plantavi te vineam electam omne semen verum quomodo ergo es in degenerem vitem alienae convertisti mihi? 2:22 Nam etsi nitro lavas, et multum saponem te capis, tamen tua est ante me notata est iniquitas, dicit Dominus Deus. 2:23 Quomodo dicis: Non sum polluta; post Baalim non ambulavi? vide in convalle via tua, scito quid feceris: velox es dromedaria lustrans vias suas; 2:24 Onager assuetus in solitudine, qui attrahit ventum ad eam voluptas; in tempore suo quis avertet eam? omnes qui quaerunt eam non laborabunt; in menstruis eius invenient eam. 2:25 Prohibe pedem tuum a nuditate, et guttur tuum a siti dixisti: “Non est”; quia alienos dilexi et postea eos ibo. 2:26 sicut confunditur fur cum inventus fuerit domus Israhel pudet; ipsi, reges, principes, sacerdotes, prophetae; 2:27 dicentes ligno: Pater meus es tu; et ad lapidem deduxisti; me: dorsum enim suum converterunt ad me, et non faciem; sed in tempore tribulationis suæ dicent : Surge, et salva nos. 2:28 Ubi sunt dii tui, quos fecisti tibi? surgant si salvum te fac in tempore tribulationis tuæ civitates tuae dii tui, Juda. 2:29 Quid vultis mecum iudicio contendere? omnes dereliquistis me. dicit Dominus. 2:30 Frustra percussi filios vestros; non receperunt disciplinam devoravit gladius prophetas vestros, quasi leo vastator. 2:31 generatio vestra. Fui in solitudinem Israel? terra tenebrarum? Propterea dic populus meus: Domini sumus. nos non veniet tibi amplius? 2:32 Numquid oblivisci potest puella ornamenta eius, aut sponsam ornatum suum? adhuc populus meus obliti sunt mei dies innumeri. 2:33 Cur ornas viam tuam ad quaerendum amorem? ideo etiam docuisti viæ tuæ iniquitátis. 2:34 et in alis tuis inventus est sanguis animarum pauperum Innocentes: Non inveni, sed in his omnibus. 2:35 tu dicis, quia innocens sum; me. Ecce ego tecum loquar, quia non habeo peccaverunt. 2:36 Cur tantum mutasti viam tuam? tu quoque eris confusa es ab Aegypto, sicut confunderis Assyrii; 2:37 Et exies ab eo et manus tuae super caput tuum; Dominus abiecerit fiducias tuas et non prosperaberis in eis eos.