Isaias
64:1 Utinam scinderet caelos, et descendisset.
ut a facie tua montes defluant,
64:2 Sicut exurens ignis tabescebat, ita ignis ferveret aqua,
ut notum facias nomen tuum aduersariis tuis, ut egent gentes
a facie tua contremisce!
64:3 Cum terribilis es, quae non sperabamus, venisti
a facie tua defluxerunt montes.
64:4 A sæculo non audierunt, neque intellexerunt
per aurem, nec vidit oculus, praeter te, quod habet;
praeparatus ad eum qui sperat in eo.
64:5 Occurris exsultanti et operanti iustitiam,
in viis tuis recordaberis: ecce iratus es. quia peccavimus;
in his manet, et salvi erimus.
64:6 Sed nos omnes sumus in immundum, et omnes iustitias nostras
pannis sordidus; Et omnes sicut folium, deficimus; et iniquitates nostras, sicut
ventus, abstulerunt nos.
64:7 et non est qui invocet nomen tuum, qui se suscitat
ad apprehendendum te, abscondisti enim faciem tuam a nobis, et fecisti
propter iniquitates nostras consumpsisti nos.
64:8 Nunc autem, Domine, pater noster es; nos lutum sumus et tu nostra
figulus; et opera manus tuae omnes nos.
64:9 Ne irascaris, Domine, ne memineris iniquitatis in aeternum.
ecce, respice, populus tuus omnes nos.
64:10 Civitas sancta tua deserta, Sion deserta, Ierusalem a
desolatio.
64:11 Sancta et speciosa domus nostra, in qua laudaverunt te patres nostri
exusta est igni, et vastata sunt omnia desiderabilia nostra.
64:12 Numquid super his continebis te, Domine? tenes tuum
pax, et affliget nos vehementer?