Isaias 64:1 Utinam scinderet caelos, et descendisset. ut a facie tua montes defluant, 64:2 Sicut exurens ignis tabescebat, ita ignis ferveret aqua, ut notum facias nomen tuum aduersariis tuis, ut egent gentes a facie tua contremisce! 64:3 Cum terribilis es, quae non sperabamus, venisti a facie tua defluxerunt montes. 64:4 A sæculo non audierunt, neque intellexerunt per aurem, nec vidit oculus, praeter te, quod habet; praeparatus ad eum qui sperat in eo. 64:5 Occurris exsultanti et operanti iustitiam, in viis tuis recordaberis: ecce iratus es. quia peccavimus; in his manet, et salvi erimus. 64:6 Sed nos omnes sumus in immundum, et omnes iustitias nostras pannis sordidus; Et omnes sicut folium, deficimus; et iniquitates nostras, sicut ventus, abstulerunt nos. 64:7 et non est qui invocet nomen tuum, qui se suscitat ad apprehendendum te, abscondisti enim faciem tuam a nobis, et fecisti propter iniquitates nostras consumpsisti nos. 64:8 Nunc autem, Domine, pater noster es; nos lutum sumus et tu nostra figulus; et opera manus tuae omnes nos. 64:9 Ne irascaris, Domine, ne memineris iniquitatis in aeternum. ecce, respice, populus tuus omnes nos. 64:10 Civitas sancta tua deserta, Sion deserta, Ierusalem a desolatio. 64:11 Sancta et speciosa domus nostra, in qua laudaverunt te patres nostri exusta est igni, et vastata sunt omnia desiderabilia nostra. 64:12 Numquid super his continebis te, Domine? tenes tuum pax, et affliget nos vehementer?