Isaias
62:1 Propter Sion non tacebo et propter Ierusalem
non requiescet, donec egrediatur ut splendor iustitia eius;
et salutare eius quasi lucerna ardens.
62:2 Et videbunt gentes iustitiam tuam, et omnes reges gloriam tuam.
et vocaberis nomen novum quod os Domini
nominabit.
62:3 Et eris corona gloriae in manu Domini et regia
diadema in manu Dei tui.
62:4 Non vocaberis ultra Derelicta; nec adjiciet ultra terra tua
sed vocaberis Haphsiba, et terra tua
Beula, quia complacuit Domino in te, et terra tua inhabitabitur.
62:5 Nam ut iuvenis uxorem ducit virginem, ita ducent te filii tui
sicut sponsus gaudet super sponsam, ita exsultabit Deus tuus
super te.
62:6 Super muros tuos, Ierusalem, constitui custodes;
dies ac noctes eorum pacificus, qui recordamini Domini, ne custodiatis
silentium;
62:7 et ne detis ei requiem, donec stabiliat et donec ponat Ierusalem
laudate in terra.
62:8 Iuravit Dominus in dextera sua et in brachio virtutis suae;
Verumtamen non addam frumentum tuum in escam inimicis tuis; et
non bibent vinum tuum filii alieni pro quo es
laborasti;
62:9 Qui autem congregant illud, comedent et laudabunt Dominum; et
qui comportant illud bibent in atriis meis
sanctitatis.
62:10 Transite, portas, transite. parate viam populi; cast
sursum, munite viam; lapides collige; leva vexillum for
gentes.
62:11 Ecce Dominus praedicavit in consummatione saeculi dicite
ecce venit salus tua, filia Sion; ecce merces eius
cum ipso est, et opus ejus coram ipso est.
62:12 Et vocabunt eos, Populus sanctus, redempti a Domino;
vocaberis, Quaesita, quae non est deserta.