Isaias 62:1 Propter Sion non tacebo et propter Ierusalem non requiescet, donec egrediatur ut splendor iustitia eius; et salutare eius quasi lucerna ardens. 62:2 Et videbunt gentes iustitiam tuam, et omnes reges gloriam tuam. et vocaberis nomen novum quod os Domini nominabit. 62:3 Et eris corona gloriae in manu Domini et regia diadema in manu Dei tui. 62:4 Non vocaberis ultra Derelicta; nec adjiciet ultra terra tua sed vocaberis Haphsiba, et terra tua Beula, quia complacuit Domino in te, et terra tua inhabitabitur. 62:5 Nam ut iuvenis uxorem ducit virginem, ita ducent te filii tui sicut sponsus gaudet super sponsam, ita exsultabit Deus tuus super te. 62:6 Super muros tuos, Ierusalem, constitui custodes; dies ac noctes eorum pacificus, qui recordamini Domini, ne custodiatis silentium; 62:7 et ne detis ei requiem, donec stabiliat et donec ponat Ierusalem laudate in terra. 62:8 Iuravit Dominus in dextera sua et in brachio virtutis suae; Verumtamen non addam frumentum tuum in escam inimicis tuis; et non bibent vinum tuum filii alieni pro quo es laborasti; 62:9 Qui autem congregant illud, comedent et laudabunt Dominum; et qui comportant illud bibent in atriis meis sanctitatis. 62:10 Transite, portas, transite. parate viam populi; cast sursum, munite viam; lapides collige; leva vexillum for gentes. 62:11 Ecce Dominus praedicavit in consummatione saeculi dicite ecce venit salus tua, filia Sion; ecce merces eius cum ipso est, et opus ejus coram ipso est. 62:12 Et vocabunt eos, Populus sanctus, redempti a Domino; vocaberis, Quaesita, quae non est deserta.