Isaias 57:1 Iustus perit, et nemo in corde est; auferuntur, non aufertur justus malum venire. 57:2 Veniat pax; requiescat in cubili suo quisque ambulans in directione sua. 57:3 Sed accedite huc, filii magae, semen vestrum moechus et meretrix. 57:4 Super quem lusistis? super quem dilatastis os, et linguam extrahere? nonne filii scelesti vos estis, semen Dei falsitas; 57:5 exardentes in idolis sub omni ligno frondoso, occidentes te natos in vallibus sub rupibus? 57:6 In partibus torrentis pars tua; ipsi, thy sunt sors : his libamen obtulisti ; oblationem. in his ego consolationem accipiam? 57:7 Super montem excelsum et sublimem posuisti cubile tuum, et illuc Ascendisti ad immolandum. 57:8 Post ianuas et postes posuisti memoriale tuum. invenisti enim te alium a me, et ascendisti; dilatasti cubile tuum, et pepigisti cum eis fœdus; tu dilexisti cubile eorum, ubi vidisti. 57:9 Et accessisti ad regem unguento et multiplicasti tuum unguenta, et longe misisti nuncios tuos, et humiliasti; teipsum usque ad infernum. 57:10 In multitudine viæ tuæ laborasti; et non dixisti, non est spes: vitam manus tuae invenisti; ergo eras non doluit. 57:11 pro quo timuisti et timuisti quod mentitus es Non es recordátus mei nec in corde tuo posuísti? non tenebam pax ab initio, et non times me? 57:12 Ego annuntiabo iustitiam tuam et opera tua; quoniam non tibi proderit. 57:13 Cum clamaveris, liberent te turmae tuae; sed ventus eorum defer omnes; vanitas tollet eos, qui mittens animam suam in me hæreditabit terram, et hæreditabit montem sanctum meum. 57:14 et dicetis mittite praecipitate viam praeparate scandalum de via populi mei. 57:15 Haec enim dicit excelsus et excelsus, qui habitat in aeternum, cuius nomen sanctum; Ego habito in excelso et sancto, et cum illo, qui est contriti et humiliati spiritus humilium reviviscere ut cor contritorum vivificaret. 57:16 Non enim in perpetuum contendam neque in aeternum irascar deficiet in conspectu meo spiritus et animae quas ego feci. 57:17 Propter iniquitatem avariti? eius iratus sum et percussi eum me exarsit, et abiit in viam cordis sui. 57:18 Vias eius vidi et sanavi eum; ei et lugentibus eius solacia restitue. 57:19 Creavi fructum labiorum pacem; Pax, pax ei qui longe est qui prope, dicit Dominus. et ego sanabo eum. 57:20 Impii autem sicut mare turbatum, cum quiescere non potest aquae lutum et sordes eiiciunt; 57:21 Non est pax impiis, dicit Deus meus.