Isaias
57:1 Iustus perit, et nemo in corde est;
auferuntur, non aufertur justus
malum venire.
57:2 Veniat pax; requiescat in cubili suo quisque
ambulans in directione sua.
57:3 Sed accedite huc, filii magae, semen vestrum
moechus et meretrix.
57:4 Super quem lusistis? super quem dilatastis os,
et linguam extrahere? nonne filii scelesti vos estis, semen Dei
falsitas;
57:5 exardentes in idolis sub omni ligno frondoso, occidentes te
natos in vallibus sub rupibus?
57:6 In partibus torrentis pars tua; ipsi, thy sunt
sors : his libamen obtulisti ;
oblationem. in his ego consolationem accipiam?
57:7 Super montem excelsum et sublimem posuisti cubile tuum, et illuc
Ascendisti ad immolandum.
57:8 Post ianuas et postes posuisti memoriale tuum.
invenisti enim te alium a me, et ascendisti;
dilatasti cubile tuum, et pepigisti cum eis fœdus; tu
dilexisti cubile eorum, ubi vidisti.
57:9 Et accessisti ad regem unguento et multiplicasti tuum
unguenta, et longe misisti nuncios tuos, et humiliasti;
teipsum usque ad infernum.
57:10 In multitudine viæ tuæ laborasti; et non dixisti,
non est spes: vitam manus tuae invenisti; ergo eras
non doluit.
57:11 pro quo timuisti et timuisti quod mentitus es
Non es recordátus mei nec in corde tuo posuísti? non tenebam
pax ab initio, et non times me?
57:12 Ego annuntiabo iustitiam tuam et opera tua; quoniam non
tibi proderit.
57:13 Cum clamaveris, liberent te turmae tuae; sed ventus eorum
defer omnes; vanitas tollet eos, qui mittens animam suam
in me hæreditabit terram, et hæreditabit montem sanctum meum.
57:14 et dicetis mittite praecipitate viam praeparate
scandalum de via populi mei.
57:15 Haec enim dicit excelsus et excelsus, qui habitat in aeternum, cuius
nomen sanctum; Ego habito in excelso et sancto, et cum illo, qui est
contriti et humiliati spiritus humilium reviviscere
ut cor contritorum vivificaret.
57:16 Non enim in perpetuum contendam neque in aeternum irascar
deficiet in conspectu meo spiritus et animae quas ego feci.
57:17 Propter iniquitatem avariti? eius iratus sum et percussi eum
me exarsit, et abiit in viam cordis sui.
57:18 Vias eius vidi et sanavi eum;
ei et lugentibus eius solacia restitue.
57:19 Creavi fructum labiorum pacem; Pax, pax ei qui longe est
qui prope, dicit Dominus. et ego sanabo eum.
57:20 Impii autem sicut mare turbatum, cum quiescere non potest
aquae lutum et sordes eiiciunt;
57:21 Non est pax impiis, dicit Deus meus.