Isaias
1 Onus vallis Visionis. Quid tibi nunc est?
totum ascendit in tecta?
22:2 Clamoris plena, urbs frequens, civitas exsultans;
non interfecti gladio, nec mortui in bello.
22:3 Omnes principes tui fugerunt simul, tenentur iaculis;
inventa sunt in te connexa, quae de longe fugerunt.
22:4 Propterea dixi: Recedite a me; amare flebo, non laboro
consolamini me propter vastitatem filiæ populi mei.
22:5 Dies enim tribulationis et conculcationis et fletuum
Dominus Deus exercituum in valle Visionis destruens muros
ac clamo ad montes.
et Elam pharetram portavit in curribus virorum et equitum et in Cir
scutum retexit.
22:7 Et valles electae tuae erunt plenae
currus et equites disponentur ad portam.
22:8 Et revelavit operimentum Iudæ, et cogitasti in die illa
ad arma domus silvae.
22:9 Et scissuras civitatis David vidistis, quia multiplicatae sunt;
et congregastis aquas piscinæ inferioris.
22:10 Et domos Ierusalem numerastis, et domos habetis
destructae sunt ad muniendum murum.
22:11 Fecistis et fossam inter duos muros ad aquam veteris
piscinam: sed factorem eius non respexistis nec respexistis
qui finxit eam olim.
22:12 Et in die illa vocavit Dominus Deus exercituum ad fletum et ad
luctum et ad calvitium, et ad cingulum sacci;
22:13 et ecce gaudium et laetitia occidere boves et occidere oves comedere
comedamus et bibamus; cras enim
morietur.
22:14 Et notum factum est in auribus meis Domino exercituum: “Numquid hoc”?
non mundabitur iniquitas a vobis donec moriamini dicit Dominus Deus
Exercituum.
22:15 haec dicit Dominus Deus exercituum vade ad thesaurum istum
Sobne, qui praeest domui, et dicite:
22:16 Quid hic agis? et quem hic habes, quod excideris?
sepulchrum hic, sicuti in alto, et sepulchrum
quis sculpit sibi habitationem in petra?
22:17 Ecce Dominus tollet te in captivitate magna et voluntate
operit te.
22:18 Convertet se et iactabit te quasi pilam in latitudinem
ibi morieris et ibi currus gloriae tuae
confusio domus domini tui.
22:19 et expellam te de statione tua et de civitate tua evellet te
te deprimat.
22:20 Et erit in die illa : vocabo servum meum
Eliacim, filius Helciae,
22:21 et induam illum tunica tua et cingulo tuo confortabo eum
et dabo imperium tuum in manu illius, et ille erit pater
habitantibus Jerusalem et domui Juda.
22:22 Et dabo clavem domus David super humerum eius; sic ille
aperiet, et non claudet; et claudet, et nemo aperiet.
22:23 Et figam illum quasi clavum in loco certo; et ipse erit a *
thronum gloriae patris sui.
22:24 et suspendent super eum omnem gloriam domus patris sui
fetus, exitus, omnia vascula modica, ex vasis fictilibus
scyphi usque ad omnia vasa lagenae.
22:25 In die illa, dicit Dominus exercituum, erit paxillus, qui infigetur
tutus locus tolli et exscindendi et cadendi; et onus
quod erat super eum, peribit: Dominus enim locutus est.