Isaias 6 In anno quo mortuus est rex Ozias, vidi etiam Dominum sedentem super thronus excelsus et elato, et agmen ejus implevit templum. 6:2 Seraphim stabant super illud: sex alæ uni, et sex alæ alteri; cum duabus he* velavit faciem suam et duabus velabat pedes eius et duabus volavit. 6:3 Et clamabant alter ad alterum et dicebant: “ Sanctus, sanctus, sanctus Dominus! plena est omnis terra gloria ejus. 6:4 et commota sunt superliminaria cardinum a voce clamantis et domus impleta est fumo. 6:5 Et dixi: “ Vae mihi! perii. quia homo sum immundus et in medio populi polluta labia mea habito regem, Dominum exercituum, viderunt oculi tui. 6:6 Et advolavit ad me unus de seraphim, habens calculus in manu sua, quam forcipe de altari tulerat. 6:7 Et posuit super os meum et dixit: “Ecce hoc tetigit labia tua; et ablata est iniquitas tua, et peccatum tuum mundabitur. 6:8 et audivi vocem Domini dicentis quem mittam et quis ibit nobis? Et dixi : Ecce ego. me mitte. 6:9 et dixit ite et dicite populo huic audite quidem sed intellegite haud; et videte quidem, sed non videte. 6:10 Pingue cor populi huius et aures eius aggrava et claude oculis eorum; ne videant oculis, et auribus audiant corde suo intellege, et converte, et sane. 11 Et dixi: “ Usquequo, Domine? Et respondit : Donec desolentur civitates absque habitatore, et domus absque homine, et terra erit funditus desolatum; 6:12 Dominus autem longe fecit homines et facta est desertio magna in medio terre. 6:13 Verumtamen in eo erit decima et revertetur et comedetur; sicut teil, et sicut quercus, cujus substantia in eis est, quando folia eorum projiciunt: sic erit semen sanctum substantia ejus.