Isaias
6 In anno quo mortuus est rex Ozias, vidi etiam Dominum sedentem super
thronus excelsus et elato, et agmen ejus implevit templum.
6:2 Seraphim stabant super illud: sex alæ uni, et sex alæ alteri; cum duabus he*
velavit faciem suam et duabus velabat pedes eius et duabus
volavit.
6:3 Et clamabant alter ad alterum et dicebant: “ Sanctus, sanctus, sanctus Dominus!
plena est omnis terra gloria ejus.
6:4 et commota sunt superliminaria cardinum a voce clamantis et
domus impleta est fumo.
6:5 Et dixi: “ Vae mihi! perii. quia homo sum immundus
et in medio populi polluta labia mea habito
regem, Dominum exercituum, viderunt oculi tui.
6:6 Et advolavit ad me unus de seraphim, habens calculus in manu sua,
quam forcipe de altari tulerat.
6:7 Et posuit super os meum et dixit: “Ecce hoc tetigit labia tua;
et ablata est iniquitas tua, et peccatum tuum mundabitur.
6:8 et audivi vocem Domini dicentis quem mittam et quis
ibit nobis? Et dixi : Ecce ego. me mitte.
6:9 et dixit ite et dicite populo huic audite quidem sed intellegite
haud; et videte quidem, sed non videte.
6:10 Pingue cor populi huius et aures eius aggrava et claude
oculis eorum; ne videant oculis, et auribus audiant
corde suo intellege, et converte, et sane.
11 Et dixi: “ Usquequo, Domine? Et respondit : Donec desolentur civitates
absque habitatore, et domus absque homine, et terra erit funditus
desolatum;
6:12 Dominus autem longe fecit homines et facta est desertio magna
in medio terre.
6:13 Verumtamen in eo erit decima et revertetur et comedetur;
sicut teil, et sicut quercus, cujus substantia in eis est, quando
folia eorum projiciunt: sic erit semen sanctum substantia ejus.