Isaias visio Isaiae filii Amos quam vidit super Iudam Jerusalem in diebus Oziæ, Joathan, Achaz, et Ezechiæ, regum Juda Juda. 1:2 Audite, cæli, et auribus percipe, terra, quoniam Dominus locutus est Filios enutrivi, et ipsi me recesserunt. 1:3 Cognovit bos possessorem suum, et asinus praesepe domini sui; populus meus non scit. 1:4 Væ genti peccatrici, populo gravi iniquitate, semini nequam, dereliquerunt Dominum dereliquerunt in eis ad iracundiam provocaverunt Sanctum Israël ; 1:5 Quare percutimini ultra? deficietis magis ac magis omne caput languidum, et omne cor mœrens. 1:6 a planta pedis usque ad caput non est in eo sanitas illud; vulnus et livor et plaga tumens non est circumligata nec curata medicamine nec conligata nec fota unguento. 1:7 Terra vestra deserta, civitates vestrae exustae sunt igni; devorabuntque eam coram alienis, et desolata est quasi subversa ab extraneis. 1:8 Relinquetur filia Sion quasi tugurium in vinea ut tugurium in horto cucumeres, ut urbs obsessa. 1:9 Nisi Dominus exercituum reliquisset nobis residuos minimos, Fuisset Sodoma, et Gomorra similes fuissemus. 1:10 Audite verbum Domini, principes Sodomorum; audite legem Domini Deus noster, populus Gomorrhæ. 1:11 Quo mihi multitudinem victimarum vestrarum? dicit Dominus. inquit Domine, repletus sum holocaustis arietum et adipe pinguium bestiae; et in sanguine taurorum, aut agnorum, aut non delectabor capellae. 1:12 Cum veneritis ante me, quis hoc exquisierit de manu tua. calcare atria mea? 1:13 Ne offeratis ultra sacrificium vanum; abominatio mihi incensum; novi lunas et sabbata, convocationem ecclesiarum, non possum auferre; est iniquitas, dies solemnis. 1:14 Calendas vestras et solemnitates vestras odivit anima mea ; tribulatio mihi; lassus sum ferre. 1:15 Et cum extenderitis manus vestras, avertam oculos meos a vobis. et cum multas orationes feceritis, non exaudiam : manus vestrae plenae sunt sanguinem. 1:16 Lavamini, mundi estote; auferte malum cogitationum vestrarum ab oculis meis oculi mei; desine malum facere; 1:17 discite benefacere; quaerite iudicium, subvenite oppresso, iudicate! pupillum, et viduam contristari, et pupillum judicate. 1:18 Venite nunc, et disputemus simul, dicit Dominus, cum peccata vestra quasi coccinum quasi nix dealbabuntur; etsi rubra fuerint sicut purpura, sicut lana erunt. 1:19 Si volueritis et audieritis me, bona terrae comedetis. 1:20 sin autem renuiseritis et rebelles fueritis, gladio consumemini os Domini locutum est. 1:21 Quomodo facta est meretrix civitas fidelis? plena iudicii erat; justitia habitavit in ea. nunc autem homicidae. 1:22 Argentum tuum factum est in scoriam, vinum tuum mixtum est aqua; 1:23 Principes tui infideles, socii furum munera, et præmia sequitur: pupillum non judicant. Causa viduæ non ingreditur ad illos. 1:24 propterea dicit Dominus Deus exercituum fortissimus Israhel Ah educam me de inimicis meis, et de inimicis meis ulcisci me; 1:25 et ego convertam manum meam super te et purgabis scoriam tuam omne stagnum tuum; 1:26 et restituam iudices tuos sicut a principio, et consiliarios tuos sicut in principio post haec vocaberis Ciuitas iustitia, civitas fidelis. 1:27 Sion in judicio redimetur, et reducent eam iustitia. 1:28 Et perditio scelestorum et peccatorum erit simul, et qui dereliquerunt Dominum consumentur. 1:29 confundentur enim de quercubus quam petieratis confundentur in hortis quos elegistis. 1:30 eritis enim sicut quercus cuius folium germinabit et sicut hortus qui habet non aqua. 1:31 Et erit sicut stuppa fortis, et fictor eius quasi scintillae, et erunt simul ardebit, non exstinguet.