Isaias
visio Isaiae filii Amos quam vidit super Iudam
Jerusalem in diebus Oziæ, Joathan, Achaz, et Ezechiæ, regum Juda
Juda.
1:2 Audite, cæli, et auribus percipe, terra, quoniam Dominus locutus est
Filios enutrivi, et ipsi me recesserunt.
1:3 Cognovit bos possessorem suum, et asinus praesepe domini sui;
populus meus non scit.
1:4 Væ genti peccatrici, populo gravi iniquitate, semini nequam,
dereliquerunt Dominum dereliquerunt in eis
ad iracundiam provocaverunt Sanctum Israël ;
1:5 Quare percutimini ultra? deficietis magis ac magis
omne caput languidum, et omne cor mœrens.
1:6 a planta pedis usque ad caput non est in eo sanitas
illud; vulnus et livor et plaga tumens non est circumligata nec curata medicamine
nec conligata nec fota unguento.
1:7 Terra vestra deserta, civitates vestrae exustae sunt igni;
devorabuntque eam coram alienis, et desolata est quasi subversa
ab extraneis.
1:8 Relinquetur filia Sion quasi tugurium in vinea ut tugurium
in horto cucumeres, ut urbs obsessa.
1:9 Nisi Dominus exercituum reliquisset nobis residuos minimos,
Fuisset Sodoma, et Gomorra similes fuissemus.
1:10 Audite verbum Domini, principes Sodomorum; audite legem Domini
Deus noster, populus Gomorrhæ.
1:11 Quo mihi multitudinem victimarum vestrarum? dicit Dominus. inquit
Domine, repletus sum holocaustis arietum et adipe pinguium
bestiae; et in sanguine taurorum, aut agnorum, aut non delectabor
capellae.
1:12 Cum veneritis ante me, quis hoc exquisierit de manu tua.
calcare atria mea?
1:13 Ne offeratis ultra sacrificium vanum; abominatio mihi incensum; novi
lunas et sabbata, convocationem ecclesiarum, non possum auferre; est
iniquitas, dies solemnis.
1:14 Calendas vestras et solemnitates vestras odivit anima mea ;
tribulatio mihi; lassus sum ferre.
1:15 Et cum extenderitis manus vestras, avertam oculos meos a vobis.
et cum multas orationes feceritis, non exaudiam : manus vestrae plenae sunt
sanguinem.
1:16 Lavamini, mundi estote; auferte malum cogitationum vestrarum ab oculis meis
oculi mei; desine malum facere;
1:17 discite benefacere; quaerite iudicium, subvenite oppresso, iudicate!
pupillum, et viduam contristari, et pupillum judicate.
1:18 Venite nunc, et disputemus simul, dicit Dominus, cum peccata vestra
quasi coccinum quasi nix dealbabuntur; etsi rubra fuerint sicut
purpura, sicut lana erunt.
1:19 Si volueritis et audieritis me, bona terrae comedetis.
1:20 sin autem renuiseritis et rebelles fueritis, gladio consumemini
os Domini locutum est.
1:21 Quomodo facta est meretrix civitas fidelis? plena iudicii erat;
justitia habitavit in ea. nunc autem homicidae.
1:22 Argentum tuum factum est in scoriam, vinum tuum mixtum est aqua;
1:23 Principes tui infideles, socii furum
munera, et præmia sequitur: pupillum non judicant.
Causa viduæ non ingreditur ad illos.
1:24 propterea dicit Dominus Deus exercituum fortissimus Israhel
Ah educam me de inimicis meis, et de inimicis meis ulcisci me;
1:25 et ego convertam manum meam super te et purgabis scoriam tuam
omne stagnum tuum;
1:26 et restituam iudices tuos sicut a principio, et consiliarios tuos sicut in principio
post haec vocaberis Ciuitas
iustitia, civitas fidelis.
1:27 Sion in judicio redimetur, et reducent eam
iustitia.
1:28 Et perditio scelestorum et peccatorum erit
simul, et qui dereliquerunt Dominum consumentur.
1:29 confundentur enim de quercubus quam petieratis
confundentur in hortis quos elegistis.
1:30 eritis enim sicut quercus cuius folium germinabit et sicut hortus qui habet
non aqua.
1:31 Et erit sicut stuppa fortis, et fictor eius quasi scintillae, et erunt
simul ardebit, non exstinguet.