Osee Cum sanare vellem Israel, erat iniquitas Ephraim comperta malitia Samariæ, mentiuntur; et fur ingressus est, foris autem spoliat turma latronum. 7:2 Et non dicunt in cordibus suis omnem me recordari malitiam: nunc circumdederunt eos adinventiones suae; sunt ante faciem meam. 7:3 In malitia sua laetificaverunt regem et principes gavisi sunt mendaciis suis. 7:4 Omnes adulterantes; ab suscitatione conspersae farinae, donec fermentetur totum. 7:5 Die regis nostri infirmi facti sunt principes regis; vinum; extendit manum suam cum illusoribus. 7:6 paraverunt enim quasi clibanum cor suum in medio tota nocte dormit coquens eos; mane exurit ut a flammans. 7:7 Omnes calefacti sunt quasi clibanus et devoraverunt iudices suos. omnibus suis reges ceciderunt; non est qui clamat in eis ad me. 7:8 Ephraim in populis ipse commiscebatur; Ephraim crustulam non vertitur. 7:9 Comederunt alieni robur eius, et ipse nescit; pili passim super eum, nec ipse novit. 7:10 Et testatur superbia Israel in faciem suam, nec reversi sunt ad Dominum Deum suum, neque quaesierint eum in omnibus his. 7:11 Et factus est Ephraim quasi columba stulta sine corde; itur in Assyrios. 7:12 Et cum profecti fuerint, expandam super eos rete meum; Educam eos sicut volatilia cæli; Corripiam eos ut eorum congregatio audivit. 7:13 Vae illis! Recesserunt a me; contritio eorum. quia prævaricati sunt in me, et redemi eos; ipsi adversum me locuti sunt mendacium. 7:14 Et non clamaverunt ad me in corde suo, sed ululaverunt cubilibus: frumento vinoque se convocant, rebellant adversum me. 7:15 quamquam ligavi et roboravi armis, tamen existimant adversum me malum. 7:16 Convertuntur ad eum, sed non ad Altissimum; facti sunt quasi arcus dolosus; principes eorum gladio cadent a furore linguæ suæ subsannatio eorum in terra Aegypti.