Osee
Cum sanare vellem Israel, erat iniquitas Ephraim
comperta malitia Samariæ, mentiuntur;
et fur ingressus est, foris autem spoliat turma latronum.
7:2 Et non dicunt in cordibus suis omnem me recordari
malitiam: nunc circumdederunt eos adinventiones suae; sunt ante
faciem meam.
7:3 In malitia sua laetificaverunt regem et principes gavisi sunt
mendaciis suis.
7:4 Omnes adulterantes;
ab suscitatione conspersae farinae, donec fermentetur totum.
7:5 Die regis nostri infirmi facti sunt principes regis;
vinum; extendit manum suam cum illusoribus.
7:6 paraverunt enim quasi clibanum cor suum in medio
tota nocte dormit coquens eos; mane exurit ut a
flammans.
7:7 Omnes calefacti sunt quasi clibanus et devoraverunt iudices suos. omnibus suis
reges ceciderunt; non est qui clamat in eis ad me.
7:8 Ephraim in populis ipse commiscebatur; Ephraim crustulam non
vertitur.
7:9 Comederunt alieni robur eius, et ipse nescit;
pili passim super eum, nec ipse novit.
7:10 Et testatur superbia Israel in faciem suam, nec reversi sunt
ad Dominum Deum suum, neque quaesierint eum in omnibus his.
7:11 Et factus est Ephraim quasi columba stulta sine corde;
itur in Assyrios.
7:12 Et cum profecti fuerint, expandam super eos rete meum; Educam eos
sicut volatilia cæli; Corripiam eos ut eorum
congregatio audivit.
7:13 Vae illis! Recesserunt a me; contritio eorum.
quia prævaricati sunt in me, et redemi eos;
ipsi adversum me locuti sunt mendacium.
7:14 Et non clamaverunt ad me in corde suo, sed ululaverunt
cubilibus: frumento vinoque se convocant, rebellant
adversum me.
7:15 quamquam ligavi et roboravi armis, tamen existimant
adversum me malum.
7:16 Convertuntur ad eum, sed non ad Altissimum; facti sunt quasi arcus dolosus;
principes eorum gladio cadent a furore linguæ suæ
subsannatio eorum in terra Aegypti.