Ezechiel
12:1 et factum est verbum Domini ad me dicens
12:2 Fili hominis, in medio domus exasperantis tu habitas
Oculi ad videndum, et non videndum; aures habent ad audiendum et non audiendum illis
domus exasperans es.
12:3 Tu ergo, fili hominis, fac tibi vasa ad transmigrationem et ad transmigrationem
per diem in conspectu eorum. et de loco tuo ad alium transmigrabis
in conspectu eorum ponunt : forte considerabunt , licet sint
domus rebellis.
12:4 Tunc efferes vasa tua per diem in conspectu eorum sicut materia
ad transmigrationem, et egredieris ad vesperum coram eis
qui egrediuntur in captivitatem.
12:5 Ante oculos eorum perfode tibi parietem et efferes per eum.
12:6 In conspectu eorum in humeris portaberis;
in crepusculo : faciem tuam velabis, ne videas
humum, quia te in signum posui domui Israel.
12:7 Fecique ut praeceperat mihi: per singulos dies protuli supellectilem meam
vasa captivitatis, et perfodiam parietem cuniculo
manus; crepusculum protuli et portavi super humerum meum
in conspectu eorum.
12:8 et factum est verbum Domini ad me mane dicens
12:9 fili hominis non habet domum Israhel domus exasperantem dixit
tibi quid facis?
12:10 Dic ad eos: Haec dicit Dominus Deus; Hoc onus ad
princeps in Jerusalem, et omnis domus Israël qui sunt cum eis.
12:11 Dic : Ego signum vestrum : sicut feci, fiet eis.
migrabunt et in captivitatem ibunt.
12:12 Et princeps, qui est inter eos, portabit super humerum eius
crepusculum, et exibunt: parietem perfodient ad portandum
faciem suam operiet ut non videat humum
ocuH.
12:13 Et expandam super eum rete meum, et capietur in laqueo meo;
et adduxi eum in Babylonem in terram Chaldaeorum; sed shall
non videt eam, licet ibi moriatur.
12:14 Et omnes, qui circa se sunt, ad illum, dispergam in omnem ventum,
et omnia agmina eius; et gladium evaginabo post eos.
12:15 et scient quia ego Dominus cum disseminavero eos
et disperge eos in nationes terras.
12:16 sed de gladio, fame et fame, et viros ex eis relinquam
ex pestilentia; ut annuntient omnes abominationes suas in medio
gentes quo veniunt; et scient quia ego Dominus.
12:17 Et factum est verbum Domini ad me dicens:
12:18 Fili hominis, panem tuum in conturbatione comede, sed et aquam tuam bibe
tremore ac sollicitudine;
12:19 et dices ad populum terrae haec dicit Dominus Deus terrae
qui habitant Jerusalem, et terra Israel; Comedent
panem cum sollicitudine, et aquam cum stupore bibunt;
ut sit terra eius deserta ab omnibus, quae in ea sunt, propter
impetum omnium habitantium in ea.
12:20 et civitates, quae habitantur, desolatae sunt et terra;
desolabitur; et scietis quia ego Dominus.
12:21 Et factum est verbum Domini ad me dicens:
fili hominis quod est proverbium istud vobis in terra Israhel
dicentes: Longæ sunt dies, et omnis visio defecerit?
12:23 Dic ergo eis: Haec dicit Dominus Deus; Hoc proverbium faciam
cessare, nec amplius uti proverbio in Israel; sed dicunt
adsunt eis dies et effectus omnis visionis.
12:24 Non enim erit ultra omnis visio cassa, neque divinatio ambigua
intra domum Israel.
12:25 Ego enim Dominus locutus sum, et verbum quod ego loquor
evenire; non prolongabitur, quia in diebus tuis, O
domus exasperans dicam verbum et faciam illud
Dominus Deus.
12:26 Et factum est verbum Domini ad me dicens:
fili hominis ecce domus Israhel dicentium visio quam ille
videt enim dies multos et prophetat de temporibus
procul.
12:28 Propterea dic ad eos: Haec dicit Dominus Deus; Nemo est mei
verba prolongentur plura, sed erit verbum quod locutus sum
dicit Dominus Deus.