Ezechiel 12:1 et factum est verbum Domini ad me dicens 12:2 Fili hominis, in medio domus exasperantis tu habitas Oculi ad videndum, et non videndum; aures habent ad audiendum et non audiendum illis domus exasperans es. 12:3 Tu ergo, fili hominis, fac tibi vasa ad transmigrationem et ad transmigrationem per diem in conspectu eorum. et de loco tuo ad alium transmigrabis in conspectu eorum ponunt : forte considerabunt , licet sint domus rebellis. 12:4 Tunc efferes vasa tua per diem in conspectu eorum sicut materia ad transmigrationem, et egredieris ad vesperum coram eis qui egrediuntur in captivitatem. 12:5 Ante oculos eorum perfode tibi parietem et efferes per eum. 12:6 In conspectu eorum in humeris portaberis; in crepusculo : faciem tuam velabis, ne videas humum, quia te in signum posui domui Israel. 12:7 Fecique ut praeceperat mihi: per singulos dies protuli supellectilem meam vasa captivitatis, et perfodiam parietem cuniculo manus; crepusculum protuli et portavi super humerum meum in conspectu eorum. 12:8 et factum est verbum Domini ad me mane dicens 12:9 fili hominis non habet domum Israhel domus exasperantem dixit tibi quid facis? 12:10 Dic ad eos: Haec dicit Dominus Deus; Hoc onus ad princeps in Jerusalem, et omnis domus Israël qui sunt cum eis. 12:11 Dic : Ego signum vestrum : sicut feci, fiet eis. migrabunt et in captivitatem ibunt. 12:12 Et princeps, qui est inter eos, portabit super humerum eius crepusculum, et exibunt: parietem perfodient ad portandum faciem suam operiet ut non videat humum ocuH. 12:13 Et expandam super eum rete meum, et capietur in laqueo meo; et adduxi eum in Babylonem in terram Chaldaeorum; sed shall non videt eam, licet ibi moriatur. 12:14 Et omnes, qui circa se sunt, ad illum, dispergam in omnem ventum, et omnia agmina eius; et gladium evaginabo post eos. 12:15 et scient quia ego Dominus cum disseminavero eos et disperge eos in nationes terras. 12:16 sed de gladio, fame et fame, et viros ex eis relinquam ex pestilentia; ut annuntient omnes abominationes suas in medio gentes quo veniunt; et scient quia ego Dominus. 12:17 Et factum est verbum Domini ad me dicens: 12:18 Fili hominis, panem tuum in conturbatione comede, sed et aquam tuam bibe tremore ac sollicitudine; 12:19 et dices ad populum terrae haec dicit Dominus Deus terrae qui habitant Jerusalem, et terra Israel; Comedent panem cum sollicitudine, et aquam cum stupore bibunt; ut sit terra eius deserta ab omnibus, quae in ea sunt, propter impetum omnium habitantium in ea. 12:20 et civitates, quae habitantur, desolatae sunt et terra; desolabitur; et scietis quia ego Dominus. 12:21 Et factum est verbum Domini ad me dicens: fili hominis quod est proverbium istud vobis in terra Israhel dicentes: Longæ sunt dies, et omnis visio defecerit? 12:23 Dic ergo eis: Haec dicit Dominus Deus; Hoc proverbium faciam cessare, nec amplius uti proverbio in Israel; sed dicunt adsunt eis dies et effectus omnis visionis. 12:24 Non enim erit ultra omnis visio cassa, neque divinatio ambigua intra domum Israel. 12:25 Ego enim Dominus locutus sum, et verbum quod ego loquor evenire; non prolongabitur, quia in diebus tuis, O domus exasperans dicam verbum et faciam illud Dominus Deus. 12:26 Et factum est verbum Domini ad me dicens: fili hominis ecce domus Israhel dicentium visio quam ille videt enim dies multos et prophetat de temporibus procul. 12:28 Propterea dic ad eos: Haec dicit Dominus Deus; Nemo est mei verba prolongentur plura, sed erit verbum quod locutus sum dicit Dominus Deus.