Exodus dixit autem Dominus ad Mosen ingredere ad Pharaonem et loquere ad eum dicit Dominus Deus Hebraeorum dimitte populum meum ut sacrificet me. 9:2 si enim nolueris dimittere eos et retineas eos 9:3 Ecce manus Domini super pecus tuum, quod est in agro, super equos , ad asinos , ad camelos , ad boves ; in ovibus: pessumdatum erit pessimum. 9:4 Et discernet Dominus inter pecora Israel et jumenta Ægyptus, et non morietur in omni, qui natus est in filiis, Israel. 9:5 Constituitque Dominus tempus dicens: “ Cras faciet Dominus ”. hanc rem in terra. 9:6 Fecitque Dominus verbum hoc cras et omnia pecora Aegypti Mortuus est autem, et mortuus est ne unus quidem iumentorum filiorum Israel. 9:7 Misitque pharao, et ecce non erat unus de pecoribus Israelitis mortui sunt. Induratumque est cor Pharaonis, et non fecit dimitte populum. 9:8 Dixitque Dominus ad Moysen et Aaron: “ Tollite vobis manus cinerem fornacis , & aspergat eum in coelum conspectu pharaonis. 9:9 eritque pulvis exiguus in universa terra Aegypti et erit coque coquenda cum hominibus et iumentis per omnia terra Aegypti. 9:10 sumentes cinerem fornacis et interrogantes steterunt coram Pharaone et moysi illud in caelum sparsit; et facta est ulcus erumpens blans in homine, et in bestia. Et non potuerunt magi stare coram Moyse propter ulcera quæ in illis erant. for* Ulcus autem erat super ariolos et omnes Aegyptios. 9:12 Induravitque Dominus cor pharaonis, et non audivit eos; sicut locutus est Dominus ad Moysen. 9:13 Dixitque Dominus ad Moysen : Mane consurge, et sta et dices ad eum : Hæc dicit Dominus Deus Israël Hebraei, Dimitte populum meum, ut sacrificet mihi. 9:14 quia in hac vice mittam omnes plagas meas super cor tuum et super cor tuum famulis tuis et populo tuo; ut scias quod est non est similis mei in universa terra. 9:15 nunc enim extendam manum meam ut percutiam te et populum tuum pestilentia; et interiberis de terra. 9:16 et vere propter hoc suscitavi te, ut nuntiarem tibi virtus mea; et ut annuntietur nomen meum per omnia terra. 9:17 Adhuc super populum meum extolleris, ut non dimiseris eos abire? 9:18 ecce cras in tempore isto ego pluam valde grando gravis, qualis non fuit in Aegypto a fundamento eius usque nunc. 9:19 Mitte ergo nunc et congrega iumenta tua et omnia, quae habes in te agrum; ad omnem hominem et jumentum, quod inveniatur in agro, et non in domum adducetur, et super eos grando descendet morientur. 9:20 Qui timuit verbum Domini inter servos pharaonis servi et iumenta eius fugerunt in domos. 9:21 qui autem non respexit verbum Domini dimisit servos suos pecus in agro. 9:22 Dixitque Dominus ad Moysen: “ Extende manum tuam in caelum; ut sit grando in omni terra Aegypti, in homine et in homine bestiam et omnem herbam agri in terra Aegypti. 9:23 Extenditque Moyses virgam in caelum, et Dominus misit tonitrua et grando et ignis in terra decucurrerunt et Dominus pluit grando super terram Aegypti. 9:24 facta est grando et ignis in grandine multa nimis sicut non fuit similis ei in omni terra Ægypti quia versum est gentem. 9:25 Et percussit grando in omni terra Ægypti cuncta quæ fuerunt in te agrum, hominem et pecus; et omnem herbam agri percussit grando, et omne lignum regionis confregit. 9:26 tantum in terra Gessen, ubi erant filii Israel, ibi non ave. 9:27 Misitque pharao et vocavit Moysen et Aaron et dixit eis: “ Ego sum peccavi in tempore hoc iustus Dominus et ego et populus meus impius. 9:28 orate Dominum (satis enim est), ut non sit fortior tonitrua et grando; et dimittam vos, et non subsistetis diutius. 9:29 Dixitque Moyses ad eum : Quia egressus sum de civitate David, volo Expandi manus meas ad Dominum; et cessabunt tonitrua. grando non erit amplius; ut scias quemadmodum Domini est terra. 9:30 Tu autem, et servi tui, cognovi quod non timeas te Dominus Deus. linum enim et hordeum percussum est quia hordeum erat in aure et linum botatum est. 9:32 triticum autem et far non sunt laesa quia non creverunt 9:33 Egressusque Moyses a Pharaone ex urbe tetendit manus ad Dominum et cessaverunt tonitrua et grando et pluvia non est effusum est super terram. 9:34 vidit pharao quod pluvia et grando et tonitrua et cessavit, et peccavit adhuc magis et induravit cor suum ipse et servi eius. 9:35 Induratumque est cor Pharaonis, et non dimisit filios Israel ite; sicut locutus est Dominus per manum Moysi.