Exodus
dixit autem Dominus ad Mosen ingredere ad Pharaonem et loquere ad eum
dicit Dominus Deus Hebraeorum dimitte populum meum ut sacrificet
me.
9:2 si enim nolueris dimittere eos et retineas eos
9:3 Ecce manus Domini super pecus tuum, quod est in agro,
super equos , ad asinos , ad camelos , ad boves ;
in ovibus: pessumdatum erit pessimum.
9:4 Et discernet Dominus inter pecora Israel et jumenta
Ægyptus, et non morietur in omni, qui natus est in filiis,
Israel.
9:5 Constituitque Dominus tempus dicens: “ Cras faciet Dominus ”.
hanc rem in terra.
9:6 Fecitque Dominus verbum hoc cras et omnia pecora Aegypti
Mortuus est autem, et mortuus est ne unus quidem iumentorum filiorum Israel.
9:7 Misitque pharao, et ecce non erat unus de pecoribus
Israelitis mortui sunt. Induratumque est cor Pharaonis, et non fecit
dimitte populum.
9:8 Dixitque Dominus ad Moysen et Aaron: “ Tollite vobis manus
cinerem fornacis , & aspergat eum in coelum
conspectu pharaonis.
9:9 eritque pulvis exiguus in universa terra Aegypti et erit
coque coquenda cum hominibus et iumentis per omnia
terra Aegypti.
9:10 sumentes cinerem fornacis et interrogantes steterunt coram Pharaone et moysi
illud in caelum sparsit; et facta est ulcus erumpens
blans in homine, et in bestia.
Et non potuerunt magi stare coram Moyse propter ulcera quæ in illis erant. for*
Ulcus autem erat super ariolos et omnes Aegyptios.
9:12 Induravitque Dominus cor pharaonis, et non audivit
eos; sicut locutus est Dominus ad Moysen.
9:13 Dixitque Dominus ad Moysen : Mane consurge, et sta
et dices ad eum : Hæc dicit Dominus Deus Israël
Hebraei, Dimitte populum meum, ut sacrificet mihi.
9:14 quia in hac vice mittam omnes plagas meas super cor tuum et super cor tuum
famulis tuis et populo tuo; ut scias quod est
non est similis mei in universa terra.
9:15 nunc enim extendam manum meam ut percutiam te et populum tuum
pestilentia; et interiberis de terra.
9:16 et vere propter hoc suscitavi te, ut nuntiarem
tibi virtus mea; et ut annuntietur nomen meum per omnia
terra.
9:17 Adhuc super populum meum extolleris, ut non dimiseris
eos abire?
9:18 ecce cras in tempore isto ego pluam valde
grando gravis, qualis non fuit in Aegypto a fundamento
eius usque nunc.
9:19 Mitte ergo nunc et congrega iumenta tua et omnia, quae habes in te
agrum; ad omnem hominem et jumentum, quod inveniatur in agro,
et non in domum adducetur, et super eos grando descendet
morientur.
9:20 Qui timuit verbum Domini inter servos pharaonis
servi et iumenta eius fugerunt in domos.
9:21 qui autem non respexit verbum Domini dimisit servos suos
pecus in agro.
9:22 Dixitque Dominus ad Moysen: “ Extende manum tuam in caelum;
ut sit grando in omni terra Aegypti, in homine et in homine
bestiam et omnem herbam agri in terra Aegypti.
9:23 Extenditque Moyses virgam in caelum, et Dominus misit
tonitrua et grando et ignis in terra decucurrerunt et Dominus
pluit grando super terram Aegypti.
9:24 facta est grando et ignis in grandine multa nimis
sicut non fuit similis ei in omni terra Ægypti quia versum est
gentem.
9:25 Et percussit grando in omni terra Ægypti cuncta quæ fuerunt in te
agrum, hominem et pecus; et omnem herbam agri percussit grando,
et omne lignum regionis confregit.
9:26 tantum in terra Gessen, ubi erant filii Israel, ibi
non ave.
9:27 Misitque pharao et vocavit Moysen et Aaron et dixit eis: “ Ego sum
peccavi in tempore hoc iustus Dominus et ego et populus meus
impius.
9:28 orate Dominum (satis enim est), ut non sit fortior
tonitrua et grando; et dimittam vos, et non subsistetis
diutius.
9:29 Dixitque Moyses ad eum : Quia egressus sum de civitate David, volo
Expandi manus meas ad Dominum; et cessabunt tonitrua.
grando non erit amplius; ut scias quemadmodum
Domini est terra.
9:30 Tu autem, et servi tui, cognovi quod non timeas te
Dominus Deus.
linum enim et hordeum percussum est quia hordeum erat in aure
et linum botatum est.
9:32 triticum autem et far non sunt laesa quia non creverunt
9:33 Egressusque Moyses a Pharaone ex urbe tetendit manus
ad Dominum et cessaverunt tonitrua et grando et pluvia non est
effusum est super terram.
9:34 vidit pharao quod pluvia et grando et tonitrua
et cessavit, et peccavit adhuc magis et induravit cor suum ipse et servi eius.
9:35 Induratumque est cor Pharaonis, et non dimisit filios
Israel ite; sicut locutus est Dominus per manum Moysi.