Esther venerunt itaque rex et Aman ad convivium cum Esther regina. 7:2 Dixitque ei rex etiam secundo die Esther convivio vinum quod petis, Esther regina? et dábitur tibi; et quae est petitio tua? et usque ad dimidium regnum. 7:3 Respondit Esther regina et dixit: “ Si inveni gratiam in oculis tuis vide o rex, et si regi placet, detur mihi vita mea deprecatio mea, et populus meus ad preces meas; 7:4 Traditi enim sumus ego et populus meus, ut conteramur, iugulemur, et pereamus pereat. si autem venundati essemus servi et ancillae, lingua, quamvis hostis damno regis non posset obvenire. 7:5 Respondensque rex Assuerus ait: “ Quis est, inquit, ad Esther reginam? et ubi est, qui audet in corde suo hoc facere? 7:6 Dixitque Esther: Hostis et inimicus noster pessimus iste est Aman. deinde Timuit Aman rex et regina. 7:7 Rex autem iratus de convivio, ingressus est ad te Aman autem stetit ut peteret pro anima sua Esther reginam; Videbat enim quod malum esset decretum illi rex. 7:8 Et reversus est rex de horto palatii in locum templi vini convivii; Aman autem jacebat super lectum, in quo Esther erat. Et ait rex : Numquid et reginam faciet coram me in domo tua ? Statimque egressi sunt verbum de ore regis, et operuerunt faciem Aman. 7:9 Dixitque Harbona, unus de eunuchis, qui missi erant ante regem Quinquaginta cubitorum altitudinis patibulum, quod fecerat Aman Mardochaei, in domo Aman stat. deinde Cui dixit rex : Appendite eum in eo. 7:10 Suspensus est itaque Aman in patibulo, quod paraverat Mardochaeo; Tum regiae irae pacatae.