Esther
venerunt itaque rex et Aman ad convivium cum Esther regina.
7:2 Dixitque ei rex etiam secundo die Esther convivio
vinum quod petis, Esther regina? et dábitur tibi;
et quae est petitio tua? et usque ad dimidium
regnum.
7:3 Respondit Esther regina et dixit: “ Si inveni gratiam in oculis tuis
vide o rex, et si regi placet, detur mihi vita mea
deprecatio mea, et populus meus ad preces meas;
7:4 Traditi enim sumus ego et populus meus, ut conteramur, iugulemur, et pereamus
pereat. si autem venundati essemus servi et ancillae,
lingua, quamvis hostis damno regis non posset obvenire.
7:5 Respondensque rex Assuerus ait: “ Quis est, inquit, ad Esther reginam?
et ubi est, qui audet in corde suo hoc facere?
7:6 Dixitque Esther: Hostis et inimicus noster pessimus iste est Aman. deinde
Timuit Aman rex et regina.
7:7 Rex autem iratus de convivio, ingressus est ad te
Aman autem stetit ut peteret pro anima sua Esther
reginam; Videbat enim quod malum esset decretum illi
rex.
7:8 Et reversus est rex de horto palatii in locum templi
vini convivii; Aman autem jacebat super lectum, in quo Esther erat.
Et ait rex : Numquid et reginam faciet coram me in domo tua ?
Statimque egressi sunt verbum de ore regis, et operuerunt faciem Aman.
7:9 Dixitque Harbona, unus de eunuchis, qui missi erant ante regem
Quinquaginta cubitorum altitudinis patibulum, quod fecerat Aman Mardochaei,
in domo Aman stat. deinde
Cui dixit rex : Appendite eum in eo.
7:10 Suspensus est itaque Aman in patibulo, quod paraverat Mardochaeo;
Tum regiae irae pacatae.