Ecclesiastes 9:1 Omnia hæc tractavi in corde meo, ut narrarem omnia hæc iusti et sapientes et opera eorum in manu Dei sunt omne quod est ante eos vel amorem vel odium cognoscit. 9:2 omnia pariter ad omnes res una est iusto impiis; bono et mundo et immundo; ad eum immolanti et non immolanti sicut bonum est sic peccator; et, qui iurat, sicut et ille qui iuramentum timet. 9:3 Hoc est pessimum inter omnia, quae sub sole fiunt; unus omnium eventus est, sed et cor filiorum hominum plenum est malum et insania in corde eorum, dum vivunt, et postea ad mortuos abire. 9:4 Ei, qui coniungitur omni vivente, spes est; melior est canis leone mortuo. 9:5 Viventes enim sciunt se esse morituros; nec habent amplius praemium; memoria eorum obliti sunt. 9:6 Amor quoque, et odium, et invidiæ simul perierunt ; nec habent partem in hoc sæculo sub sole. 9:7 Vade, comede in laetitia panem tuum et bibe in laetitia vinum tuum animus; nunc enim Deus accipit opera tua. 9:8 Omni tempore sint vestimenta tua candida; nec desit caput tuum unguento. 9:9 Laeta vive cum uxore, quam amas omnibus diebus vitae vanitatem tuam, quam dedit tibi sub sole, cunctis diebus vitae tuae vanitas enim haec est portio tua in vita hac et in labore tuo sub sole tuleris. 9:10 Quodcumque invenerit manus tua, fac virtute tua. quia non est opus, non ratio, non scientia, non sapientia, apud inferos, quo tu abscedit. 9:11 Considerans, vidi sub sole nec velocium esse cursum. nec fortium bellum nec sapientium panem nec adhuc Divitiae hominibus eruditis, nec hominibus prudentibus, seducentibus; sed tempus et fors uenit in omnes. 9:12 Nam et homo nescit tempus suum, sicut pisces, qui capiuntur rete malum, et quasi volatilia quæ conprehenduntur in laqueo; et filii sunt in tempore malo, cum subito irruerit in eos. 9:13 Hanc quoque sub sole vidi sapientiam, et probavi maximam: 9:14 civitas parva, et pauci in ea viri; et venit magna et vallavit eam exstruxitque munitiones magnas per gyrum, 9:15 Inventusque est in ea vir pauper et sapiens, et sapientia sua; urbem tradidit; nemo tamen recordatus est illius hominis pauperis. 9:16 et dicebam ego meliorem esse sapientiam fortitudine despicitur sapientia, et non audiuntur verba ejus. 9:17 Verba sapientium audiuntur in silentio plus quam clamor eius inter stultos dominatur. 9:18 Melior est sapientia quam arma bellica; bonum.