Ecclesiastes
9:1 Omnia hæc tractavi in corde meo, ut narrarem omnia hæc
iusti et sapientes et opera eorum in manu Dei sunt
omne quod est ante eos vel amorem vel odium cognoscit.
9:2 omnia pariter ad omnes res una est iusto
impiis; bono et mundo et immundo; ad eum
immolanti et non immolanti sicut bonum est sic
peccator; et, qui iurat, sicut et ille qui iuramentum timet.
9:3 Hoc est pessimum inter omnia, quae sub sole fiunt;
unus omnium eventus est, sed et cor filiorum hominum plenum est
malum et insania in corde eorum, dum vivunt, et postea
ad mortuos abire.
9:4 Ei, qui coniungitur omni vivente, spes est;
melior est canis leone mortuo.
9:5 Viventes enim sciunt se esse morituros;
nec habent amplius praemium; memoria eorum
obliti sunt.
9:6 Amor quoque, et odium, et invidiæ simul perierunt ;
nec habent partem in hoc sæculo
sub sole.
9:7 Vade, comede in laetitia panem tuum et bibe in laetitia vinum tuum
animus; nunc enim Deus accipit opera tua.
9:8 Omni tempore sint vestimenta tua candida; nec desit caput tuum unguento.
9:9 Laeta vive cum uxore, quam amas omnibus diebus vitae
vanitatem tuam, quam dedit tibi sub sole, cunctis diebus vitae tuae
vanitas enim haec est portio tua in vita hac et in labore tuo
sub sole tuleris.
9:10 Quodcumque invenerit manus tua, fac virtute tua. quia non est
opus, non ratio, non scientia, non sapientia, apud inferos, quo tu
abscedit.
9:11 Considerans, vidi sub sole nec velocium esse cursum.
nec fortium bellum nec sapientium panem nec adhuc
Divitiae hominibus eruditis, nec hominibus prudentibus, seducentibus; sed tempus
et fors uenit in omnes.
9:12 Nam et homo nescit tempus suum, sicut pisces, qui capiuntur
rete malum, et quasi volatilia quæ conprehenduntur in laqueo; et filii sunt
in tempore malo, cum subito irruerit in eos.
9:13 Hanc quoque sub sole vidi sapientiam, et probavi maximam:
9:14 civitas parva, et pauci in ea viri; et venit magna
et vallavit eam exstruxitque munitiones magnas per gyrum,
9:15 Inventusque est in ea vir pauper et sapiens, et sapientia sua;
urbem tradidit; nemo tamen recordatus est illius hominis pauperis.
9:16 et dicebam ego meliorem esse sapientiam fortitudine
despicitur sapientia, et non audiuntur verba ejus.
9:17 Verba sapientium audiuntur in silentio plus quam clamor eius
inter stultos dominatur.
9:18 Melior est sapientia quam arma bellica;
bonum.