Ecclesiastes
V: Custodi pedem tuum ingrediens domum Dei et esto magis paratus
audite quam stultorum sacrificium dare non enim putant illud
male faciunt.
5:2 Non temere quid loquaris, et non sit cor tuum velox ad loquendum
Deus in cælo, et tu super terram: idcirco sint pauci sermones tui.
idcirco sint pauci sermones tui.
5:3 Somnium enim in multitudine negotiorum uenit. et vox stulti
notum est multis verbis.
5:4 Cum voveris Deo, non differas reddere; quia non habet
Stultorum delectatio : redde quod vovisti.
5:5 melius est non vovere, quam post votum promissa non reddere
nec solvere.
5:6 Ne dederis os tuum ad peccandum in carne tua; nec ante
angelus, quod esset error, quare irascatur Deus tibi
et opus manuum tuarum perdes?
5:7 In multitudine enim somniorum, et multae voces sunt diversae
vanitates, tu autem Deum time.
5:8 Si videris calumniam pauperis, et subverti eum
iudicium et iustitiam in provincia ne mireris
alcius alcius ; et altior erit
ipsi.
5:9 Fructus autem terrae est omnibus, et rex ipse ministratur
per agrum.
5:10 Qui amat argentum non implebitur argento; neque qui
Diligit abundantiam cum incremento: et hoc est vanitas.
5:11 Ubi multae sunt opes, multi et qui comedunt eas;
ibi dominis suis, salvo aspectu earum
oculos?
5:12 Dulcis est somnus operanti, sive parum sive multum comedat;
saturitas autem divitis non sinit eum dormire.
5:13 Est malum quod vidi sub sole, idest divitias
conservata dominis suis ad malum suum.
5:14 Pereunt autem istae divitiae labore malo, et genuit filium
nihil est in manu eius.
5:15 Egrediente de utero matris suae, nudus revertetur, sicut et ille
uenit et nihil accipiet de labore suo quod tulerit in
manum suam.
5:16 hoc autem et pessimum est ut in omnibus, ut venit, sic erit
Quid ergo prodest ei quod laboravit in ventum?
5:17 Cunctis autem diebus eius in tenebris comedit et, cum tristitia multa, habet
excandescit aegritudine.
5:18 Ecce, quod vidi, bonum et pulchrum est
bibere et frui omni labore suo quo laborat
sol omnibus diebus vitae suae, quos dedit ei Deus;
portio.
5:19 Omnis autem homo, cui dedit Deus divitias atque substantiam, potestatemque ei tribuit
ei potestatem manducandi et accipiendi partem suam et laetari in suo
laborem; hoc est donum dei.
5:20 Non enim multum recordabitur dierum vitae suae; quia Deus
respondet illi in gaudio cordis sui.