Ecclesiastes V: Custodi pedem tuum ingrediens domum Dei et esto magis paratus audite quam stultorum sacrificium dare non enim putant illud male faciunt. 5:2 Non temere quid loquaris, et non sit cor tuum velox ad loquendum Deus in cælo, et tu super terram: idcirco sint pauci sermones tui. idcirco sint pauci sermones tui. 5:3 Somnium enim in multitudine negotiorum uenit. et vox stulti notum est multis verbis. 5:4 Cum voveris Deo, non differas reddere; quia non habet Stultorum delectatio : redde quod vovisti. 5:5 melius est non vovere, quam post votum promissa non reddere nec solvere. 5:6 Ne dederis os tuum ad peccandum in carne tua; nec ante angelus, quod esset error, quare irascatur Deus tibi et opus manuum tuarum perdes? 5:7 In multitudine enim somniorum, et multae voces sunt diversae vanitates, tu autem Deum time. 5:8 Si videris calumniam pauperis, et subverti eum iudicium et iustitiam in provincia ne mireris alcius alcius ; et altior erit ipsi. 5:9 Fructus autem terrae est omnibus, et rex ipse ministratur per agrum. 5:10 Qui amat argentum non implebitur argento; neque qui Diligit abundantiam cum incremento: et hoc est vanitas. 5:11 Ubi multae sunt opes, multi et qui comedunt eas; ibi dominis suis, salvo aspectu earum oculos? 5:12 Dulcis est somnus operanti, sive parum sive multum comedat; saturitas autem divitis non sinit eum dormire. 5:13 Est malum quod vidi sub sole, idest divitias conservata dominis suis ad malum suum. 5:14 Pereunt autem istae divitiae labore malo, et genuit filium nihil est in manu eius. 5:15 Egrediente de utero matris suae, nudus revertetur, sicut et ille uenit et nihil accipiet de labore suo quod tulerit in manum suam. 5:16 hoc autem et pessimum est ut in omnibus, ut venit, sic erit Quid ergo prodest ei quod laboravit in ventum? 5:17 Cunctis autem diebus eius in tenebris comedit et, cum tristitia multa, habet excandescit aegritudine. 5:18 Ecce, quod vidi, bonum et pulchrum est bibere et frui omni labore suo quo laborat sol omnibus diebus vitae suae, quos dedit ei Deus; portio. 5:19 Omnis autem homo, cui dedit Deus divitias atque substantiam, potestatemque ei tribuit ei potestatem manducandi et accipiendi partem suam et laetari in suo laborem; hoc est donum dei. 5:20 Non enim multum recordabitur dierum vitae suae; quia Deus respondet illi in gaudio cordis sui.