Daniel
12:1 Et in tempore illo consurget Michael, princeps magnus, qui stat
filiis populi tui, et erit tempus tribulationis.
qualis numquam fuit, ab eo usque ad id tempus gens fuit
tunc liberabitur populus tuus omnis qui erit
scriptum reperi in lib.
12:2 Et multi de his qui dormiunt in terrae pulvere evigilabunt
in vitam æternam, et quosdam in opprobrium et contemptum sempiternum.
12:3 Qui autem docti fuerint, fulgebunt quasi splendor firmamenti;
et qui convertunt multos ad justitiam, sicut stellas in sæcula sæculorum.
12:4 Tu autem, Daniel, claude sermones, et signa librum usque ad te
tempus praefiniti discurret multi et scientia erit
augeri.
12:5 Et ego Daniel vidi: et ecce stabat alia duo, unum unum
citra ripam fluminis , & aliam ex parte
ripae fluminis.
12:6 et dixit ad virum qui indutus erat lineis qui stabat super aquas
usquequo finis horum mirabilium?
12:7 Et audivi virum vestitum lineis, qui erat super aquas
flumen, cum levasset manum dexteram et sinistram in caelum
juravit ei qui vivit in æternum, quod futurum est ad tempus, tempora,
et dimidium; et cum conpleverit dispergere potestatem
sancta, complebuntur universa haec.
12:8 Et ego audivi, et non intellexi. Et dixi: Domine mi, quid erit?
nis haec?
12:9 Et ait : Vade Daniel. Clausa enim sunt verba, et signata
usque in tempus finis.
12:10 Multi mundabuntur et dealbabuntur et probabuntur; impius autem
nemo impiorum intelleget sapiens autem
intellige.
12:11 et ex tempore quo auferetur cotidianum sacrificium
abominatio quae posita est in desolatione erit mille duo
centesimo nonagesimo tertio.
12:12 Beatus, qui expectat, et pervenit usque ad mille trecentos
dies quinque et triginta.
12:13 tu autem vade usque ad finem quia requiesces et sta
sortem tuam in fine dierum.