Daniel 12:1 Et in tempore illo consurget Michael, princeps magnus, qui stat filiis populi tui, et erit tempus tribulationis. qualis numquam fuit, ab eo usque ad id tempus gens fuit tunc liberabitur populus tuus omnis qui erit scriptum reperi in lib. 12:2 Et multi de his qui dormiunt in terrae pulvere evigilabunt in vitam æternam, et quosdam in opprobrium et contemptum sempiternum. 12:3 Qui autem docti fuerint, fulgebunt quasi splendor firmamenti; et qui convertunt multos ad justitiam, sicut stellas in sæcula sæculorum. 12:4 Tu autem, Daniel, claude sermones, et signa librum usque ad te tempus praefiniti discurret multi et scientia erit augeri. 12:5 Et ego Daniel vidi: et ecce stabat alia duo, unum unum citra ripam fluminis , & aliam ex parte ripae fluminis. 12:6 et dixit ad virum qui indutus erat lineis qui stabat super aquas usquequo finis horum mirabilium? 12:7 Et audivi virum vestitum lineis, qui erat super aquas flumen, cum levasset manum dexteram et sinistram in caelum juravit ei qui vivit in æternum, quod futurum est ad tempus, tempora, et dimidium; et cum conpleverit dispergere potestatem sancta, complebuntur universa haec. 12:8 Et ego audivi, et non intellexi. Et dixi: Domine mi, quid erit? nis haec? 12:9 Et ait : Vade Daniel. Clausa enim sunt verba, et signata usque in tempus finis. 12:10 Multi mundabuntur et dealbabuntur et probabuntur; impius autem nemo impiorum intelleget sapiens autem intellige. 12:11 et ex tempore quo auferetur cotidianum sacrificium abominatio quae posita est in desolatione erit mille duo centesimo nonagesimo tertio. 12:12 Beatus, qui expectat, et pervenit usque ad mille trecentos dies quinque et triginta. 12:13 tu autem vade usque ad finem quia requiesces et sta sortem tuam in fine dierum.