Actus Apostolorum 25:1 Cum autem venisset in provinciam Festum, post tres dies ascendit a Caesarea Hierosolymam. 25:2 Contra quos princeps sacerdotum et princeps Iudaeorum eiecerunt Paulum rogabat; 25:3 et postulavit gratiam adversus eum, ut mitteret eum in Ierusalem. insidiantes in via ut interficerent eum. 25:4 Festus autem respondit servari Paulum in Caesarea; ipse celeriter eo discederet. 25:5 Qui ergo ex vobis, ait, descende mecum; si quid in eo sceleris est, hunc accuses. 25:6 Et cum demoratus esset inter eos dies amplius decem, descendit ad eos Caesariensis; et altera die sedit pro tribunali et mandavit Paulo adduci. 25:7 Cum autem venisset, stabant Judæi, qui descenderant ab Jerusalem circumdederunt multas et gravissimas querimonias contra Paulum probare non poterant. 25:8 Respondens autem sibi ipse, neque adversus legem Judæorum, neque in templum neque in Caesarem quicquam peccavi rem aliquam. 25:9 Festus autem volens gratiam præstare Judæis, respondens Paulo, dixit: Ierosolymam ascendes et ibi de his prius iudicaberis mecum? 25:10 dixit autem Paulus ad tribunal Caesaris sto ubi me oportet esse diiudicaverunt me: Iudaeis nihil nocui, sicut tu melius nosti. 25:11 si nocens fuero aut dignum morte aliquid feci si autem horum nihil est horum accusatis me, ne quis me illis det. Caesarem appello. 25:12 Tunc Festus cum consilio locutus respondit: “ Habes Caesarem appellarunt? ad Caesarem ibis. 25:13 Post dies autem aliquot pervenerunt Agrippa rex et Bernice usque ad Caesaream salutant Festum. 25:14 Cum autem essent ibi dies multi, dixit Festus causam Pauli ad regem, dicens : Vir quidam est in vinculis relictus a Felice. de quo cum essem Hierosolymis principes sacerdotum et seniores Judæi me certiorem fecerunt, volentes adversum eum habere judicium. 25:16 Ad quos respondi: Quia non est Romanis consuetudo damnare ante quam qui accusatur, accusatores habeat os, et de scelere sibi respondere licentiam contra eum. 25:17 Cum ergo huc venissent sine ulla dilatione in crastinum sedit pro tribunali, et jussit produci hominem. 25:18 In quem cum stetissent accusatores, nullam causam deferebant talia quae putavi; Sed contra eum habuit quasdam quaestiones propriae superstitionis unum Jesum, qui mortuus est, quem Paulus vivens affirmabat. 25:20 Et ego de tali modo interrogavi, et interrogavi eum iturum se in Jerusalem, et ibi de his rebus judicari. 25:21 Paulo autem appellante ut reservaretur auditui Augusti. Hunc ego servari mandavi, dum ad Caesarem mitterem. 25:22 Agrippa autem dixit ad Festum: “ Volo et ipse hominem audire ”. Ad Cras, inquit, audies eum. 25:23 Altera autem die cum venisset Agrippa et Bernice cum multa ambitione, ingressus est ad auditorium cum tribunis principes civitatis, jubente Festo, adductus est Paulus prodiens. 25:24 dixit autem Festus rex Agrippa et omnes qui adsunt nos hunc uidetis, de quo omnis multitudo iudeorum ? mecum, et Hierosolymis, et etiam hic, clamantem se non oportere; diutius vivere. 25:25 Ego vere comperi nihil dignum morte eum admisisse Ipse appellavit Augustum, decrevi mittere. 25:26 De quo quid certum scribam domino, non habeo. Quare ego Adduxit eum ad te, et maxime ad te, rex Agrippa, ut interrogatione facta habeam quid scribam. 25:27 Sine ratione enim mihi videtur mittere vinctum, et causas eius non significare crimina sibi iniuncta significant.