Actus Apostolorum
25:1 Cum autem venisset in provinciam Festum, post tres dies ascendit
a Caesarea Hierosolymam.
25:2 Contra quos princeps sacerdotum et princeps Iudaeorum eiecerunt
Paulum rogabat;
25:3 et postulavit gratiam adversus eum, ut mitteret eum in Ierusalem.
insidiantes in via ut interficerent eum.
25:4 Festus autem respondit servari Paulum in Caesarea;
ipse celeriter eo discederet.
25:5 Qui ergo ex vobis, ait, descende mecum;
si quid in eo sceleris est, hunc accuses.
25:6 Et cum demoratus esset inter eos dies amplius decem, descendit ad eos
Caesariensis; et altera die sedit pro tribunali et mandavit Paulo
adduci.
25:7 Cum autem venisset, stabant Judæi, qui descenderant ab Jerusalem
circumdederunt multas et gravissimas querimonias contra Paulum
probare non poterant.
25:8 Respondens autem sibi ipse, neque adversus legem Judæorum,
neque in templum neque in Caesarem quicquam peccavi
rem aliquam.
25:9 Festus autem volens gratiam præstare Judæis, respondens Paulo, dixit:
Ierosolymam ascendes et ibi de his prius iudicaberis
mecum?
25:10 dixit autem Paulus ad tribunal Caesaris sto ubi me oportet esse
diiudicaverunt me: Iudaeis nihil nocui, sicut tu melius nosti.
25:11 si nocens fuero aut dignum morte aliquid feci
si autem horum nihil est horum
accusatis me, ne quis me illis det. Caesarem appello.
25:12 Tunc Festus cum consilio locutus respondit: “ Habes
Caesarem appellarunt? ad Caesarem ibis.
25:13 Post dies autem aliquot pervenerunt Agrippa rex et Bernice usque ad Caesaream
salutant Festum.
25:14 Cum autem essent ibi dies multi, dixit Festus causam Pauli
ad regem, dicens : Vir quidam est in vinculis relictus a Felice.
de quo cum essem Hierosolymis principes sacerdotum et seniores
Judæi me certiorem fecerunt, volentes adversum eum habere judicium.
25:16 Ad quos respondi: Quia non est Romanis consuetudo damnare
ante quam qui accusatur, accusatores habeat
os, et de scelere sibi respondere licentiam
contra eum.
25:17 Cum ergo huc venissent sine ulla dilatione in crastinum
sedit pro tribunali, et jussit produci hominem.
25:18 In quem cum stetissent accusatores, nullam causam deferebant
talia quae putavi;
Sed contra eum habuit quasdam quaestiones propriae superstitionis
unum Jesum, qui mortuus est, quem Paulus vivens affirmabat.
25:20 Et ego de tali modo interrogavi, et interrogavi eum
iturum se in Jerusalem, et ibi de his rebus judicari.
25:21 Paulo autem appellante ut reservaretur auditui Augusti.
Hunc ego servari mandavi, dum ad Caesarem mitterem.
25:22 Agrippa autem dixit ad Festum: “ Volo et ipse hominem audire ”. Ad
Cras, inquit, audies eum.
25:23 Altera autem die cum venisset Agrippa et Bernice cum multa ambitione,
ingressus est ad auditorium cum tribunis
principes civitatis, jubente Festo, adductus est Paulus
prodiens.
25:24 dixit autem Festus rex Agrippa et omnes qui adsunt
nos hunc uidetis, de quo omnis multitudo iudeorum ?
mecum, et Hierosolymis, et etiam hic, clamantem se non oportere;
diutius vivere.
25:25 Ego vere comperi nihil dignum morte eum admisisse
Ipse appellavit Augustum, decrevi mittere.
25:26 De quo quid certum scribam domino, non habeo. Quare ego
Adduxit eum ad te, et maxime ad te, rex Agrippa,
ut interrogatione facta habeam quid scribam.
25:27 Sine ratione enim mihi videtur mittere vinctum, et causas eius non significare
crimina sibi iniuncta significant.