2 Maccabaeorum 14:1 Post tres annos nuntiatus est Iudas Demetrio filio Seleucus portum Tripolitanum cum magna vi ingressus classem; 14:2 qui cepit, et Antiochum interfecit et Lysiam protectorem eius. 14:3 Unus autem Alcimus, qui erat pontifex, et ipsum polluerat; temporibus permixti sibi cum Gentibus libenter nullo modo se ipsum salvare, nec ad sanctos aditus habere amplius potest altare, 14:4 Venit ad regem Demetrium anno centesimo et quinquagesimo primo, offerens ei coronam auream , et palmam , nec non et ramos quae sollemniter in templo adhibita est, et ita diem clausit extremum pax. 14:5 Occasione autem accepta, ut inveniamus stultissimum inceptum eorum, et vocatus in consilium a Demetrio et quaerebat quomodo stetissent Iudaei adfectus, quid vellent, respondit; 14:6 Iudæorum, qui vocavit Assideas, quorum princeps est Judas Maccabaeus alit bellum et seditiosos in pace in idipsum. 14:7 Propter quod privatus sum gloria mea; sacerdotium, huc veni; 14:8 Primum quidem pro ficta cura habeo, quae pertinent ad te rex; secundo, pro eo quod intendo bonum meum nam omnis nostra natio non parva miseria per eos est de inconsulto eorum prelibato. 14:9 Igitur, rex, cum haec omnia nosti, cave tibi patria, et gens, quae undique premitur, clementiam quam facile omnibus ostendis . 14:10 Quamdiu enim vivit Iudas, non est possibile esse civitatem quiescamus. 14:11 Haec dicta sunt de eo, alii vero ex amicis regis. Invidiose adversus Judam incensus Demetrius. 14:12 Statimque Nicanorem, qui magister elephantorum fuerat, vocatum eum, qui praesidebat Iudææ, emisit eum. 14:13 jubens eum occidere Judam, et dispergere eos, qui cum eo erant, et Alcimum magni templi sacerdotem facere. 14:14 Tunc gentes, quae a Iudaea fugerant Iudam, devenerunt ad Nicanorem gregibus Judaeis detrimenta et calamitates eorum esse rati reipub. 14:15 Audientes autem Judæi de Nicanoris adventu, et gentes essent contra eos terram projecerunt in capita sua, et deprecati sunt stabilivit populum suum in aeternum et semper adiuvat pars eius praesentiae. et statim ad imperium principis recesserunt a inde ad oppidum Dessau pervenerunt. 14:17 Simon autem frater Iudæ commiserat cum Nicanore pauore repentino hostium silentio. 14:18 Audiens autem Nicanor virtutem eorum, qui cum eo erant Judam, et audaciam, quam pro patria certare debebant; rem ferro experiri non audebat. 14:19 Unde misit Posidonium et Theodotum et Matthaeum, ut conficerent pax. 14:20 Inito consilio super hoc, et ipse nosset multitudinem, atque ita adesse uidebatur omnes unanimes testamenta consentiebant; 14:21 Et constituit diem unum inter se seorsum: et facta est dies veniebant et sellae utrique eorum positae; 14:22 Ludas armatos in locis opportunis, ne qua perfidia, subito ab hostibus factum est; colloquium. 14:23 morabatur autem Nicanor in Hierusalem nihilque miserat sed dimiserat te concursus ad eum populus. 14:24 Et nolebat habere Judam ab oculis suis : diligebat enim te homo ex corde suo 14:25 et oravit ut uxorem duceret et filios procrearet. quieuit et in hac vita interfuit. 14:26 Alcimus autem, animadvertens dilectionem quae erat inter eos, et considerabat pacta quae facta erant ad Demetrium venit et ei narravit Nicanor non bene erga rempublicam; quod disposuit Judas regni sui proditor, regis successor. 14:27 Tunc rex iratus et irritatus crimina eorum homo scelestissimus, Nicanori scripsit, significans se multum esse displicuit pactis et mandans ut mitteret Maccabaeus captivus festinanter Antiochiam pervenit. 14:28 Quod cum audisset Nicanor, confusus est in semetipso; et graviter ferebat quod irritum faceret ea quae erant convenerat, in nulla culpa. 14:29 Sed, cum nihil contra regem ageret, speculatus est tempus suum ut hanc rem consilio. 14:30 Videns autem Maccabaeus quod Nicanor coepit esse durus rogabatque durius quam solebat; videns quod non esset boni habitus acerbi, contraxit non pauci ex suis sese a Nicanore subduxerunt. 14:31 alter vero sciens eum valde impediri per consilium Iudae. introivit in templum magnum et sanctum et praecepit sacerdotibus sacrificia solita offerebant, ut hominem eriperet. 14:32 et iuraverunt se nescire ubi esset ille quaesivit; 14:33 Et extendit manum suam in templum et iuravit hoc modo: Si non vultis me Judam vinctum tradere, ponam templum hoc Dei etiam in terra , & ego destruam te aram, et insigne Baccho templum. 14:34 Post haec verba discessit. Tunc elevaverunt sacerdotes manus suas in caelum, eum qui vnquam vindex fuit gens sic dicens; 14:35 Tu, Domine omnium, qui nullius indiges, dignatus es templum habitationis tuae sit apud nos; 14:36 Nunc ergo, Domine sancte, omnis sanctitatis custodi domum istam in aeternum incoinquinatum, quod modo mundatum est, et obstrue omne os iniquum. 14:37 Accusatus est autem ibi Nicanor Rasis unus de senioribus Jerusalem, civium amator, et vir bonae famae, qui pro beneficio pater appellabatur Judaeorum. 14:38 olim enim, cum non miscerentur se tibi Gentes accusatus fuit a Judaismo, et audacter suam pepulerat omni studio corpus et vita pro religione Judaeorum. 14:39 Nicanor autem volens indicare odium quod portaverat Iudaeis, misit supra quingentis armatos viros capere; 14:40 Existimabat enim eum Iudaeis multa mala facere. 14:41 Cum autem multitudo apprehendisset turrim, et violenter confringeretur et ignem apponi jussit, ut incenderet ab omni parte paratus invadit gladio; 14:42 eligentes magis viriliter mori quam in manus eorum venire improbe, abuti aliter quam decuit nobilitatem; 14:43 sed festinato ictu periit multitudo intus et ruens ad valvas procurrit fortiter ad murum et viriliter se proiecit inter confertissimos eorum. 14:44 At illi cito reddito, et spatio facto, decidit in medio vacuum. 14:45 Adhuc enim, dum spirat adhuc in eo, accensus est ira surrexit; et sanguis eius sicut aquae ebullientes effusae sunt. et facta sunt vulnera eius gravissima, et ipse cucurrit per medium eorum vulgus; et stans super praeceps petrae; 14:46 Et cum iam transisset sanguis, eiecit viscera sua; ambabus manibus accepto in turbam proiecit et vocantem ad Dominum vitae et spiritus, ut illos iterum recreet, sic decessit.