2 Maccabaeorum
14:1 Post tres annos nuntiatus est Iudas Demetrio filio
Seleucus portum Tripolitanum cum magna vi ingressus
classem;
14:2 qui cepit, et Antiochum interfecit et Lysiam protectorem eius.
14:3 Unus autem Alcimus, qui erat pontifex, et ipsum polluerat;
temporibus permixti sibi cum Gentibus libenter
nullo modo se ipsum salvare, nec ad sanctos aditus habere amplius potest
altare,
14:4 Venit ad regem Demetrium anno centesimo et quinquagesimo primo,
offerens ei coronam auream , et palmam , nec non et ramos
quae sollemniter in templo adhibita est, et ita diem clausit extremum
pax.
14:5 Occasione autem accepta, ut inveniamus stultissimum inceptum eorum, et
vocatus in consilium a Demetrio et quaerebat quomodo stetissent Iudaei
adfectus, quid vellent, respondit;
14:6 Iudæorum, qui vocavit Assideas, quorum princeps est Judas
Maccabaeus alit bellum et seditiosos
in pace in idipsum.
14:7 Propter quod privatus sum gloria mea;
sacerdotium, huc veni;
14:8 Primum quidem pro ficta cura habeo, quae pertinent ad te
rex; secundo, pro eo quod intendo bonum meum
nam omnis nostra natio non parva miseria per eos est
de inconsulto eorum prelibato.
14:9 Igitur, rex, cum haec omnia nosti, cave tibi
patria, et gens, quae undique premitur,
clementiam quam facile omnibus ostendis .
14:10 Quamdiu enim vivit Iudas, non est possibile esse civitatem
quiescamus.
14:11 Haec dicta sunt de eo, alii vero ex amicis regis.
Invidiose adversus Judam incensus Demetrius.
14:12 Statimque Nicanorem, qui magister elephantorum fuerat, vocatum
eum, qui praesidebat Iudææ, emisit eum.
14:13 jubens eum occidere Judam, et dispergere eos, qui cum eo erant,
et Alcimum magni templi sacerdotem facere.
14:14 Tunc gentes, quae a Iudaea fugerant Iudam, devenerunt ad Nicanorem
gregibus Judaeis detrimenta et calamitates eorum esse rati
reipub.
14:15 Audientes autem Judæi de Nicanoris adventu, et gentes essent
contra eos terram projecerunt in capita sua, et deprecati sunt
stabilivit populum suum in aeternum et semper adiuvat
pars eius praesentiae.
et statim ad imperium principis recesserunt a
inde ad oppidum Dessau pervenerunt.
14:17 Simon autem frater Iudæ commiserat cum Nicanore
pauore repentino hostium silentio.
14:18 Audiens autem Nicanor virtutem eorum, qui cum eo erant
Judam, et audaciam, quam pro patria certare debebant;
rem ferro experiri non audebat.
14:19 Unde misit Posidonium et Theodotum et Matthaeum, ut conficerent
pax.
14:20 Inito consilio super hoc, et ipse
nosset multitudinem, atque ita adesse uidebatur
omnes unanimes testamenta consentiebant;
14:21 Et constituit diem unum inter se seorsum: et facta est dies
veniebant et sellae utrique eorum positae;
14:22 Ludas armatos in locis opportunis, ne qua perfidia,
subito ab hostibus factum est;
colloquium.
14:23 morabatur autem Nicanor in Hierusalem nihilque miserat sed dimiserat te
concursus ad eum populus.
14:24 Et nolebat habere Judam ab oculis suis : diligebat enim te
homo ex corde suo
14:25 et oravit ut uxorem duceret et filios procrearet.
quieuit et in hac vita interfuit.
14:26 Alcimus autem, animadvertens dilectionem quae erat inter eos, et considerabat
pacta quae facta erant ad Demetrium venit et ei narravit
Nicanor non bene erga rempublicam; quod disposuit
Judas regni sui proditor, regis successor.
14:27 Tunc rex iratus et irritatus crimina eorum
homo scelestissimus, Nicanori scripsit, significans se multum esse
displicuit pactis et mandans ut mitteret
Maccabaeus captivus festinanter Antiochiam pervenit.
14:28 Quod cum audisset Nicanor, confusus est in semetipso;
et graviter ferebat quod irritum faceret ea quae erant
convenerat, in nulla culpa.
14:29 Sed, cum nihil contra regem ageret, speculatus est tempus suum
ut hanc rem consilio.
14:30 Videns autem Maccabaeus quod Nicanor coepit esse durus
rogabatque durius quam solebat;
videns quod non esset boni habitus acerbi, contraxit
non pauci ex suis sese a Nicanore subduxerunt.
14:31 alter vero sciens eum valde impediri per consilium Iudae.
introivit in templum magnum et sanctum et praecepit sacerdotibus
sacrificia solita offerebant, ut hominem eriperet.
14:32 et iuraverunt se nescire ubi esset ille
quaesivit;
14:33 Et extendit manum suam in templum et iuravit
hoc modo: Si non vultis me Judam vinctum tradere, ponam
templum hoc Dei etiam in terra , & ego destruam te
aram, et insigne Baccho templum.
14:34 Post haec verba discessit. Tunc elevaverunt sacerdotes manus suas
in caelum, eum qui vnquam vindex fuit
gens sic dicens;
14:35 Tu, Domine omnium, qui nullius indiges, dignatus es
templum habitationis tuae sit apud nos;
14:36 Nunc ergo, Domine sancte, omnis sanctitatis custodi domum istam in aeternum
incoinquinatum, quod modo mundatum est, et obstrue omne os iniquum.
14:37 Accusatus est autem ibi Nicanor Rasis unus de senioribus
Jerusalem, civium amator, et vir bonae famae, qui
pro beneficio pater appellabatur Judaeorum.
14:38 olim enim, cum non miscerentur se tibi
Gentes accusatus fuit a Judaismo, et audacter suam pepulerat
omni studio corpus et vita pro religione Judaeorum.
14:39 Nicanor autem volens indicare odium quod portaverat Iudaeis, misit
supra quingentis armatos viros capere;
14:40 Existimabat enim eum Iudaeis multa mala facere.
14:41 Cum autem multitudo apprehendisset turrim, et violenter confringeretur
et ignem apponi jussit, ut incenderet
ab omni parte paratus invadit gladio;
14:42 eligentes magis viriliter mori quam in manus eorum venire
improbe, abuti aliter quam decuit nobilitatem;
14:43 sed festinato ictu periit multitudo intus et ruens
ad valvas procurrit fortiter ad murum et viriliter se proiecit
inter confertissimos eorum.
14:44 At illi cito reddito, et spatio facto, decidit in
medio vacuum.
14:45 Adhuc enim, dum spirat adhuc in eo, accensus est
ira surrexit; et sanguis eius sicut aquae ebullientes effusae sunt.
et facta sunt vulnera eius gravissima, et ipse cucurrit per medium eorum
vulgus; et stans super praeceps petrae;
14:46 Et cum iam transisset sanguis, eiecit viscera sua;
ambabus manibus accepto in turbam proiecit et vocantem
ad Dominum vitae et spiritus, ut illos iterum recreet, sic
decessit.