2 Maccabaeorum
11:1 Nec multo post Lysias protector regis ac patruelis, qui et ipse
rem gestam graviter tulit eorum quae erant
dedicaverunt.
11:2 Congregatis autem cum omnibus equitibus circiter octoginta milia,
uenit contra Iudeos, cogitans ciuitatem facere mansionem
Gentes,
11:3 et lucrari templum sicut et cetera
gentibus, et ut constituant summum sacerdotium, vendant quotannis;
11:4 Non considerans virtutem Dei, sed inflatus decem suis
milia peditum et equitum milia octoginta
elephanti.
11:5 Et venit in Iudaeam et appropinquavit Bethsura, quae erat civitas munita,
sed distans ab Ierosolymis quasi stadia quinque, et obsidionem perrexit
ad eam.
11:6 Audientes autem hi, qui cum Maccabaeo erant, quia obsidebat munitiones,
ipsi et omnis populus cum fletu et lacrimis deprecabantur Dominum
ut mitteret angelum bonum ad liberandum Israel.
11:7 Tunc ipse Maccabaeus primus omnium arma sumpsit adhortatus alios
ut se una cum eo periclitarentur suis auxilio
fratres ita prompto animo exierunt.
11:8 Cum autem essent in Ierusalem, apparuerunt ante illos in equis
unum in veste alba, arma aurea quatiens.
11:9 Et laudaverunt Deum misericordes omnes simul et convenerunt in unum;
adeo ut non solum cum hominibus, sed etiam cum plurimis parati essent
inmitis feris, et mcenia ferrea terebrare.
11:10 Proferebant ergo in armis habentes adiutorium de caelo.
quoniam misericors est Dominus eis
11:11 Et sicut leonibus, irruentes in inimicos suos, occiderunt undecim
milia peditum, equites sexcentos, alios omnes
fugae.
11:12 Multi autem eorum qui erant vulnerati, nudi evaserunt; et ipse Lysias fugit
turpiter, et sic evasit.
11:13 Qui, ut erat vir prudens, quid detrimenti sibi conjiceret?
habuisset, et superari Hebraeos non posse, quod
eis omnipotens Deus adiuvit;
11:14 Et persuasit eis, ut omnes rationabiles conditiones consentiret, et pollicitus est
Persuaderet regi quod sibi amicus sit
eos.
11:15 Tunc Maccabaeus consensit omnibus, quae Lysias desiderabat, cavens
bonum commune; et quaecumque scripsit Maccabaeus ad Lysiam de
ludaeis rex indulsit.
11:16 Nam erant scriptae ad Judaeos epistolae a Lysia in hunc modum.
Lysias populo Judaeorum salutem.
11:17 eripuit me Ioannes et Absolom, qui missi erant a vobis
subscripsi et rogaui pro contentis faciendis
eius.
11:18 Quaecumque igitur regi conveniebant, dixi, I
declaravit et concessit quantum posset.
11:19 si ergo vosmetipsos servabitis, et post hæc
conabor id bonum vestrum esse.
11:20 Singula autem ordinavi his et illis, et cetera
quae a me veniunt, colloqui vobiscum.
11:21 Bene valete. Anno quadringentesimo octogesimo quadragesimo quarto
vigesimo die mensis Dioscori.
11:22 Regis autem epistola haec continebat: Rex Antiochus his
Lysias frater salutem.
11:23 Cum ad deos pater noster translatus sit, voluntas nostra est, quoniam illi
qui in regno nostro sunt, quiete vivant, ut unusquisque suam curam habeat
propriis rebus.
11:24 Nos quoque nolumus Judaeis consentire patri nostro;
sed ad morem gentium adduci maluerunt
proprium vivendi genus: ob quam causam a nobis exigunt, ut
patiantur suis legibus vivere.
11:25 Unde mens nostra est, quia gens haec in quiete erit, et nos
templum suum restituere decreverunt, ut vivant
morem maiorum.
11:26 Bene ergo facies eis ut mittat eos et det illis pacem.
ut cum certificati sint animi nostri bono animo sint,
et semper de suis rebus gaudeant.
11:27 Et epistola regis ad gentem Iudæorum erat post hæc
modo rex Antiochus concilio salutem dicit
Judaeorum;
11:28 Si valetis, optamus; nos quoque sani sumus.
11:29 Denuntiavit nobis Menelaus velle vos reverti in domum suam
tuum negotium sequere;
11:30 quam ob rem qui abibunt, salvum habebunt usque ad te
tricesimo die Xanthici cum securitate.
11:31 Et utentur Iudaei in genere suo, sicut prius, escis et legibus. et
nulla earum rerum insciens modis molestetur
dedicaverunt.
11:32 Misi autem et Menelaum, qui vos alloquatur.
11:33 Bene valete. Anno centesimo quadragesimo octavo, et quinto decimo
die mensis Xanthici.
11:34 Miseruntque Romani litteras ad eos verba haec: Quintus
Memmius et Titus Manlius legati Romanorum salutem dicunt
populus iudeorum.
11:35 Quaecumque Lysias cognatus regis concessit, et nos sumus
complacuit.
11:36 De his autem, quae ad regem referenda iudicavit, postea
Vos consilium eius, mittite protinus unum, ut dicamus
commodum est tibi: imus enim nunc Antiochiam.
11:37 Cito ergo mitte aliquos, ut sciamus quid sit animus tuus.
11:38 Vale. Hoc anno centesimo quadragesimo octavo, quintodecimo Kalendas Septembris
mensis Xanthici.