2 Maccabaeorum 11:1 Nec multo post Lysias protector regis ac patruelis, qui et ipse rem gestam graviter tulit eorum quae erant dedicaverunt. 11:2 Congregatis autem cum omnibus equitibus circiter octoginta milia, uenit contra Iudeos, cogitans ciuitatem facere mansionem Gentes, 11:3 et lucrari templum sicut et cetera gentibus, et ut constituant summum sacerdotium, vendant quotannis; 11:4 Non considerans virtutem Dei, sed inflatus decem suis milia peditum et equitum milia octoginta elephanti. 11:5 Et venit in Iudaeam et appropinquavit Bethsura, quae erat civitas munita, sed distans ab Ierosolymis quasi stadia quinque, et obsidionem perrexit ad eam. 11:6 Audientes autem hi, qui cum Maccabaeo erant, quia obsidebat munitiones, ipsi et omnis populus cum fletu et lacrimis deprecabantur Dominum ut mitteret angelum bonum ad liberandum Israel. 11:7 Tunc ipse Maccabaeus primus omnium arma sumpsit adhortatus alios ut se una cum eo periclitarentur suis auxilio fratres ita prompto animo exierunt. 11:8 Cum autem essent in Ierusalem, apparuerunt ante illos in equis unum in veste alba, arma aurea quatiens. 11:9 Et laudaverunt Deum misericordes omnes simul et convenerunt in unum; adeo ut non solum cum hominibus, sed etiam cum plurimis parati essent inmitis feris, et mcenia ferrea terebrare. 11:10 Proferebant ergo in armis habentes adiutorium de caelo. quoniam misericors est Dominus eis 11:11 Et sicut leonibus, irruentes in inimicos suos, occiderunt undecim milia peditum, equites sexcentos, alios omnes fugae. 11:12 Multi autem eorum qui erant vulnerati, nudi evaserunt; et ipse Lysias fugit turpiter, et sic evasit. 11:13 Qui, ut erat vir prudens, quid detrimenti sibi conjiceret? habuisset, et superari Hebraeos non posse, quod eis omnipotens Deus adiuvit; 11:14 Et persuasit eis, ut omnes rationabiles conditiones consentiret, et pollicitus est Persuaderet regi quod sibi amicus sit eos. 11:15 Tunc Maccabaeus consensit omnibus, quae Lysias desiderabat, cavens bonum commune; et quaecumque scripsit Maccabaeus ad Lysiam de ludaeis rex indulsit. 11:16 Nam erant scriptae ad Judaeos epistolae a Lysia in hunc modum. Lysias populo Judaeorum salutem. 11:17 eripuit me Ioannes et Absolom, qui missi erant a vobis subscripsi et rogaui pro contentis faciendis eius. 11:18 Quaecumque igitur regi conveniebant, dixi, I declaravit et concessit quantum posset. 11:19 si ergo vosmetipsos servabitis, et post hæc conabor id bonum vestrum esse. 11:20 Singula autem ordinavi his et illis, et cetera quae a me veniunt, colloqui vobiscum. 11:21 Bene valete. Anno quadringentesimo octogesimo quadragesimo quarto vigesimo die mensis Dioscori. 11:22 Regis autem epistola haec continebat: Rex Antiochus his Lysias frater salutem. 11:23 Cum ad deos pater noster translatus sit, voluntas nostra est, quoniam illi qui in regno nostro sunt, quiete vivant, ut unusquisque suam curam habeat propriis rebus. 11:24 Nos quoque nolumus Judaeis consentire patri nostro; sed ad morem gentium adduci maluerunt proprium vivendi genus: ob quam causam a nobis exigunt, ut patiantur suis legibus vivere. 11:25 Unde mens nostra est, quia gens haec in quiete erit, et nos templum suum restituere decreverunt, ut vivant morem maiorum. 11:26 Bene ergo facies eis ut mittat eos et det illis pacem. ut cum certificati sint animi nostri bono animo sint, et semper de suis rebus gaudeant. 11:27 Et epistola regis ad gentem Iudæorum erat post hæc modo rex Antiochus concilio salutem dicit Judaeorum; 11:28 Si valetis, optamus; nos quoque sani sumus. 11:29 Denuntiavit nobis Menelaus velle vos reverti in domum suam tuum negotium sequere; 11:30 quam ob rem qui abibunt, salvum habebunt usque ad te tricesimo die Xanthici cum securitate. 11:31 Et utentur Iudaei in genere suo, sicut prius, escis et legibus. et nulla earum rerum insciens modis molestetur dedicaverunt. 11:32 Misi autem et Menelaum, qui vos alloquatur. 11:33 Bene valete. Anno centesimo quadragesimo octavo, et quinto decimo die mensis Xanthici. 11:34 Miseruntque Romani litteras ad eos verba haec: Quintus Memmius et Titus Manlius legati Romanorum salutem dicunt populus iudeorum. 11:35 Quaecumque Lysias cognatus regis concessit, et nos sumus complacuit. 11:36 De his autem, quae ad regem referenda iudicavit, postea Vos consilium eius, mittite protinus unum, ut dicamus commodum est tibi: imus enim nunc Antiochiam. 11:37 Cito ergo mitte aliquos, ut sciamus quid sit animus tuus. 11:38 Vale. Hoc anno centesimo quadragesimo octavo, quintodecimo Kalendas Septembris mensis Xanthici.