2 Corinthians 1 Gloriari nimirum mihi non expedit. Veniam ad visiones et revelationes domini. 12:2 cognovi hominem in Christo ante annos quattuordecim sive in corpore nescimus dicere; sive extra corpus nescio, Deus scit. talis raptus usque ad tertium caelum. 12:3 et scivi hominem talem sive in corpore sive extra corpus ego nescimus dicere: Deus scit; 12:4 Quomodo raptus est in paradisum et audivit verba nefanda, quod non licet homini loqui. 12:5 Pro hujusmodi gloriabor: pro me autem nihil gloriabor nisi in meis infirmitatibus. 12:6 Nam si voluero gloriari, non ero stultus; ego enim verum dico, sed parco nunc, ne quis me supra cogitet quod me videt esse, aut quod me audit. 12:7 Et ne extollar in abundantia illorum revelatio data est mihi stimulus carnis, angelus satanae colaphizare me, ne supra modum extollar. 12:8 Propter quod ter Dominum rogavi, ut discederet a me; 12:9 et dixit mihi: Sufficit tibi gratia mea: nam virtus in te est perfectus in infirmitate. Libentissime igitur magis gloriabor infirmitatibus meis, ut inhabitet in me virtus Christi. 12:10 Propter hoc placeo in infirmitatibus meis, in contumeliis, in necessitatibus, in persecutionibus, in angustiis pro Christo: cum enim infirmor, tunc potens sum. 12:11 Factus sum insipiens, vos me coëgistis. vos me coegistis nihil enim sum post praecipuum apostoli, etsi nihil sim. 12:12 signa vero apostoli facta sunt in vobis in omni patientia signis et prodigiis et virtutibus. 12:13 quid est enim quod minus habuistis prae ceteris ecclesiis nisi quod nec memet ipsum gravari? donate mihi hanc injuriam. 12:14 Ecce tertio hoc paratus sum venire ad vos: et non ero gravis vobis. et non erit Non enim quæro quæ vestra sunt, sed vos non parentes thesaurizare, sed parentes filiis. 12:15 ego autem libentissime impendam et superimpendar ipse pro vobis; quamvis magis abunde te amo, minus diligar. 12:16 sed esto ego vos non gravavi sed cum essem astutus dolo vos cepi te sine dolo. 12:17 Numquid per aliquem eorum, quod misi ad vos, circumveni vos? 12:18 Rogavi Titum, et misi cum illo fratrem. Numquid Titus quaestum fecit vos? nonne eodem spiritu ambulavimus? nonne iisdem gradibus ambulavimus? 12:19 Olim putatis quod excusemus nos apud vos? coram Deo loquimur in Christo : omnia autem, carissimi, propter ædificationem vestram. 12:20 Timeo enim, ne, cum venero, non inveniam vos ex sententia ne forte inveniar vobis qualis non vultis contentiones, aemulationes, animositates, dissensiones, detractiones, susurrationes, inflationes, tumultus; 12:21 et ne iterum cum venero humiliet me Deus meus apud vos et ego multi qui iam peccaverunt et non paenituerunt immunditiam et fornicationem et impudicitiam quam habent commiserunt.