2 Corinthians
1 Gloriari nimirum mihi non expedit. Veniam ad visiones
et revelationes domini.
12:2 cognovi hominem in Christo ante annos quattuordecim sive in corpore
nescimus dicere; sive extra corpus nescio, Deus scit.
talis raptus usque ad tertium caelum.
12:3 et scivi hominem talem sive in corpore sive extra corpus ego
nescimus dicere: Deus scit;
12:4 Quomodo raptus est in paradisum et audivit verba nefanda,
quod non licet homini loqui.
12:5 Pro hujusmodi gloriabor: pro me autem nihil gloriabor nisi in meis
infirmitatibus.
12:6 Nam si voluero gloriari, non ero stultus; ego enim
verum dico, sed parco nunc, ne quis me supra cogitet
quod me videt esse, aut quod me audit.
12:7 Et ne extollar in abundantia illorum
revelatio data est mihi stimulus carnis, angelus
satanae colaphizare me, ne supra modum extollar.
12:8 Propter quod ter Dominum rogavi, ut discederet a me;
12:9 et dixit mihi: Sufficit tibi gratia mea: nam virtus in te est
perfectus in infirmitate. Libentissime igitur magis gloriabor
infirmitatibus meis, ut inhabitet in me virtus Christi.
12:10 Propter hoc placeo in infirmitatibus meis, in contumeliis, in necessitatibus,
in persecutionibus, in angustiis pro Christo: cum enim infirmor,
tunc potens sum.
12:11 Factus sum insipiens, vos me coëgistis. vos me coegistis
nihil enim sum post praecipuum
apostoli, etsi nihil sim.
12:12 signa vero apostoli facta sunt in vobis in omni patientia
signis et prodigiis et virtutibus.
12:13 quid est enim quod minus habuistis prae ceteris ecclesiis nisi quod
nec memet ipsum gravari? donate mihi hanc injuriam.
12:14 Ecce tertio hoc paratus sum venire ad vos: et non ero gravis vobis. et non erit
Non enim quæro quæ vestra sunt, sed vos
non parentes thesaurizare, sed parentes filiis.
12:15 ego autem libentissime impendam et superimpendar ipse pro vobis; quamvis magis
abunde te amo, minus diligar.
12:16 sed esto ego vos non gravavi sed cum essem astutus dolo vos cepi
te sine dolo.
12:17 Numquid per aliquem eorum, quod misi ad vos, circumveni vos?
12:18 Rogavi Titum, et misi cum illo fratrem. Numquid Titus quaestum fecit
vos? nonne eodem spiritu ambulavimus? nonne iisdem gradibus ambulavimus?
12:19 Olim putatis quod excusemus nos apud vos? coram Deo loquimur
in Christo : omnia autem, carissimi, propter ædificationem vestram.
12:20 Timeo enim, ne, cum venero, non inveniam vos ex sententia
ne forte inveniar vobis qualis non vultis
contentiones, aemulationes, animositates, dissensiones, detractiones, susurrationes, inflationes,
tumultus;
12:21 et ne iterum cum venero humiliet me Deus meus apud vos et ego
multi qui iam peccaverunt et non paenituerunt
immunditiam et fornicationem et impudicitiam quam habent
commiserunt.