2 Corinthians
6:1 Nos igitur adiutores cum eo, rogamus et uos ut accipiatis
non in vanum gratia Dei.
6:2 dicit enim audivi te in tempore accepto et in die
Salus adjuvi te: ecce nunc tempus acceptabile, ecce nunc tempus acceptabile.
ecce nunc dies salutis.
6:3 Nullam dantes ullam offensam, ut non vituperetur ministerium;
6:4 sed in omnibus nosmetipsos probantes sicut Dei ministros, in multis
patientia, in tribulationibus, in necessitatibus, in angustiis;
in plagis, in carceribus, in seditionibus, in laboribus, in vigiliis, in vigiliis
jejunia;
6:6 in castitate, in scientia, in longanimitate, in suavitate, in Spiritu Sancto
Spiritum sanctum per dilectionem non fictam.
6:7 in verbo veritatis, in virtute Dei, in armis Dei
iustitia a dextris et a sinistris;
6:8 per gloriam et ignobilitatem, per infamiam et bonam famam;
et tamen verum est;
6:9 sicut ignoti et cogniti; sicut morimur, et ecce vivimus; as
corripit, et non occidit;
6:10 Quasi tristes, semper autem gaudentes; sicut egentes, multos autem locupletantes; as
nihil habens, et omnia possidens.
Os nostrum patet ad vos, o Corinthii, cor nostrum dilatatum est.
6:12 Non angustiamini in nobis, sed angustiamini in visceribus vestris;
6:13 eandem autem habentes remunerationem, tamquam filiis dico, estote
ampliavit.
6:14 Nolite iugum ducere cum infidelibus;
an iustitia cum iniquitate? et quae communio habet lucem?
cum tenebris?
6:15 quae autem conventio Christi ad Belial? aut quae pars est?
cum infideli?
6:16 Quae autem conventio templi Dei cum idolis? vos enim estis
templum Dei vivi; sicut dixit Deus, habitabo in eis
ambulate in eis; et ero eis Deus, et ipsi mei erunt.
6:17 propter quod exite de medio eorum et separamini dicit Dominus
immundum ne tetigeritis; et accipiam te;
6:18 et ero vobis in patrem, et eritis mihi filii et filiae,
dicit Dominus omnipotens.