2 Corinthians 6:1 Nos igitur adiutores cum eo, rogamus et uos ut accipiatis non in vanum gratia Dei. 6:2 dicit enim audivi te in tempore accepto et in die Salus adjuvi te: ecce nunc tempus acceptabile, ecce nunc tempus acceptabile. ecce nunc dies salutis. 6:3 Nullam dantes ullam offensam, ut non vituperetur ministerium; 6:4 sed in omnibus nosmetipsos probantes sicut Dei ministros, in multis patientia, in tribulationibus, in necessitatibus, in angustiis; in plagis, in carceribus, in seditionibus, in laboribus, in vigiliis, in vigiliis jejunia; 6:6 in castitate, in scientia, in longanimitate, in suavitate, in Spiritu Sancto Spiritum sanctum per dilectionem non fictam. 6:7 in verbo veritatis, in virtute Dei, in armis Dei iustitia a dextris et a sinistris; 6:8 per gloriam et ignobilitatem, per infamiam et bonam famam; et tamen verum est; 6:9 sicut ignoti et cogniti; sicut morimur, et ecce vivimus; as corripit, et non occidit; 6:10 Quasi tristes, semper autem gaudentes; sicut egentes, multos autem locupletantes; as nihil habens, et omnia possidens. Os nostrum patet ad vos, o Corinthii, cor nostrum dilatatum est. 6:12 Non angustiamini in nobis, sed angustiamini in visceribus vestris; 6:13 eandem autem habentes remunerationem, tamquam filiis dico, estote ampliavit. 6:14 Nolite iugum ducere cum infidelibus; an iustitia cum iniquitate? et quae communio habet lucem? cum tenebris? 6:15 quae autem conventio Christi ad Belial? aut quae pars est? cum infideli? 6:16 Quae autem conventio templi Dei cum idolis? vos enim estis templum Dei vivi; sicut dixit Deus, habitabo in eis ambulate in eis; et ero eis Deus, et ipsi mei erunt. 6:17 propter quod exite de medio eorum et separamini dicit Dominus immundum ne tetigeritis; et accipiam te; 6:18 et ero vobis in patrem, et eritis mihi filii et filiae, dicit Dominus omnipotens.