1 Thessalonians
2:1 Ipsi enim, fratres, cognoscite introitum nostrum ad vos quia non est
frustra;
2:2 Sed et postea quam passi sumus turpiter fuimus
Rogati, sicut scitis, in Philippis, fuimus confidentes in Deo nostro loqui
vobis Evangelium Dei cum multa contentione.
2:3 Exhortatio enim nostra non de dolo, neque de immunditia, neque in dolo,
2:4 Sed sicut permissi sumus a Deo credere in Evangelio etiam
sic loquimur; non sicut hominibus placentes, sed Deo qui probat corda nostra.
2:5 neque enim aliquando blandientes, ut scitis, aliquando fuimus
pallium avaritiae; Testis est Deus;
2:6 neque ab hominibus gloriamur, neque a vobis, neque ab aliis
onerosi fuerunt, sicut apostoli Christi.
2:7 Nos autem fuimus inter vos mansueti sicut si nutrix fovet filios suos;
2:8 Ita desiderantes vos, cupide habere
notum est vobis non solum evangelium Dei sed et animas nostras
quia carus eratis nobis.
2:9 Memores enim estis, fratres, laboris nostri et fatigationis;
et die, quia nulli vestrum gravati essemus, praedicavimus
vobis evangelium Dei.
2:10 Vos testes estis et Deus quam sancte et iuste et sine querella
fuimus inter vos, qui credunt;
2:11 sicut scitis quemadmodum exhortati sumus et exhortamur et praecipimus unicuique vestrum
ut pater liberos,
2:12 Ut digni ambuletis Deo, qui vocavit vos in regnum suum
et gloriam.
2:13 Propter quod et nos sine intermissione Deo gratias agimus, quia, cum sitis
uerbum dei, quod audistis a nobis, non accepistis ?
verbum hominum, sed prout est in veritate, verbum Dei, quod est in effectu
operatur et in vobis qui creditis.
2:14 vos enim, fratres, sectatores ecclesiarum Dei, quae
Iudaea in Christo Iesu sunt enim et vos sicut passi estis
uestri, sicut et ipsi iudeorum;
2:15 qui et Dominum occiderunt Iesum et prophetas suos et habent
nos persecuti sunt; et non placent Deo, et contra omnes sunt homines;
2:16 prohibentes nos loqui gentibus ut salvi fiant
peccata eorum semper, quoniam usque ad finem ira venit.
2:17 Nos autem, fratres, desolati a vobis ad tempus ad tempus, in praesentia non sumus
abundantius corde satagebat videre faciem tuam
desiderii.
2:18 Propter quod volebamus venire ad vos, et ego Paulus semel atque iterum. sed
Satanas impedivit nos.
2:19 Quæ est enim nostra spes aut gaudium, aut corona gloriæ ? nonne et vos estis
praesentia domini nostri iesu christi in adventu eius?
2:20 vos enim estis gloria nostra et gaudium.