1 Maccabaeorum
10:1 Anno centesimo sexagesimo, Alexander filius Antiochi
qui cognominatus est Epiphanes ascendit et occupavit Ptolemaidam populus enim habebat
accepit, per quod regnavit;
10:2 Quod cum audisset Demetrius rex, congregavit valde
profectus est contra eum ad pugnam.
10:3 Et misit Demetrius epistolas ad Ionathan verbis amantibus, ita ut
Magnificavit eum.
10:4 dixit enim prius faciamus cum eo pacem antequam veniat
Alexander contra nos;
10:5 Alioquin recordabitur malorum omnium, quae fecimus in eum, et
contra fratres suos.
10:6 Et dedit ei potestatem congregandi exercitum, et
arma praebere, ut eum acie iuvaret
obsides, qui in turri erant, traderentur.
10:7 Et venit Jonathas in Jerusalem, et legit epistolas in audientibus
omnis populus, et qui in turri erant.
10:8 Qui timuerunt valde, audientes quod dedisset ei rex
auctoritatem congregare exercitum.
10:9 Unde et ipsi de turre dederunt Ionathan obsides suos, et
parentibus tradidit eos.
10:10 Quo facto, collocavit se Ionathas in Ierusalem et coepit aedificare et non est;
reficere urbem.
10:11 Et dixit facientibus opera ut aedificarent muros et montem Sion et
quadratis saxis ad munitionem circummissis; Feceruntque ita.
10:12 Tunc advenae, qui erant in munitionibus, quas Bacchides habuit
structum aufugit;
10:13 Et ita unusquisque relicto loco suo abiit in terram suam.
10:14 tantum in Bethsura quidam eorum, qui reliquerant legem et te
manserunt mandata eorum: erat enim refugium eorum.
10:15 Audiens autem rex Alexander, quae pollicitationes miserat Demetrius
Ionathas: Cum etiam nuntiatum esset ei de praeliis et virtutibus, quae
ipse et fratres eius fecerunt et pœnas, quæ sustinuerant.
10:16 Ait: “ Invenimus talem virum alium ? nunc ergo faciemus eum
amico nostro et confoederato nostro.
10:17 Et scripsit epistulam et misit ad eum secundum haec
verba, dicens;
10:18 Rex Alexander fratri Ionathan salutem dicit.
10:19 audivimus te quod vir magnae virtutis et dignus es
amicus noster esto.
10:20 Et nunc te denunciamus hodie esse pontificem tui
gens et amicus regis dici; (Et misit eum
purpurea tunica et corona aurea:
et amicitiam nobiscum serva.
10:21 mense septimo centesimo sexagesimo anno in die festo
De tabernaculis, Ionathas stolam sanctam induit et congregavit
copiae atque armaturae.
10:22 Quod cum audisset Demetrius, contristatus est valde, et dixit:
10:23 quid fecimus quod prohibuerit nos Alexander amicitias
Judaei se confirment?
10:24 Scribam et ego illis verba consolationis, et spondeo
dignitatibus ac donis, ut eorum auxilium.
10:25 Mittit ergo eis in hunc modum rex Demetrium
populus Iudaeorum salutem.
10:26 Pacta enim servastis nobiscum et permansistis in amicitia nostra,
non iungentes vos cum inimicis nostris, haec audivimus et sunt
gaudeo.
10:27 Et nunc perseverate, fideles in nobis, et bene erimus;
retribuat vobis omnia pro nobis, quae facitis;
10:28 et dabit vobis immunitates multas et dabit vobis prsemia.
10:29 et nunc te solvo et pro te omnes Iudaeos dimittam
tributis, ex consuetudine salis, et a tributis;
10:30 et ab eo, quod pertinet ad me, recipere tertiam partem
vel semen, et dimidiam partem pomorum arborum, ego dimittam
hodie, ut non capiamini de terra Iud?
neque imperia trium, quae ad hoc adiecta sunt
Samariæ et Galilææ ex hoc nunc et usque in sæculum.
10:31 Sit quoque Ierusalem sancta et libera, cum finibus eius, a
decimas et tributa.
10:32 Et turri, quae est in Ierusalem, trado potestatem
et det ei pontificem, ut constituat in ea viros quoscumque voluerit
eligere servare.
10:33 Ego autem unumquemque Iudaeorum, qui erant ibi, gratis dimitto
captivos de terra Iudaea in partem regni mei;
et omnes famulos meos volo remittere tributa etiam pecorum suorum.
10:34 volo autem omnes dies festos et sabbata et neomenias atque
dies solemnes, et triduum ante festum, et tres dies
post festum omnes ludei erunt immunes et libertas
regnum meum.
10:35 et nemo habeat potestatem gravandi aut aliquid eorum molestare
in aliqua re.
10:36 Addam etiam quod de regis exercitu scribantur
Iudeorum triginta milia virorum, quibus dabuntur pretia
omnium regis copiae.
10:37 et ponentur in eis praesidia regis, a quibus
etiam nonnulli negotiis regni praeficiuntur, quae sunt
Volo autem ut eorum præpositi et praesides sint ex semetipsis.
et suis legibus viverent, sicut rex praecepit
in terra ludaeae.
10:38 Et de tribus principatibus , quae additae sunt a Iudaea ,
regionem Samariae iungantur cum Iudaea, ut sint
sub uno censeatur , nec alteri potestati obedire , quam
summus sacerdos s.
10:39 Ptolemaidem et terram eius, dono eam gratis
donum sanctuarii in Ierusalem ad impensas necessarias
sanctuarium.
10:40 et do singulis annis quindecim milia siclorum argenti
regios ex locis.
10:41 et omnia, quae ipsi praefecti non solverunt, sicut olim,
ex hoc dabuntur ad opera templi.
10:42 et super hoc quinque milia siclorum argenti, quos tulerunt
e usibus aedis e rationibus per singulos annos
dimittantur, eo quod ad sacerdotes pertineant
minister.
10:43 et quicumque sunt qui fugerint in templum in Hierusalem aut erunt
infra libertates , quas domino regi vel cuilibet v
et omnia, que habent in meo, sint liberi
rcgni.
10:44 ad aedificationem quoque et ad instaurationem operum sanctuarii
dabuntur denarii de rationibus regis.
10:45 et ad edificationem murorum Ierusalem et communitatum;
ejus per circuitum, expensæ dabuntur de rationibus regis ;
tum ad muros Iudaeae aedificandos.
10:46 Ut audivit autem Ionathan et populus sermones istos, non crediderunt
nec receperunt eos, quia recordati sunt mali
quod fecerat in Israel; vehementer enim eos afflixerat.
10:47 et gavisi sunt cum Alexandro, eo quod primus esset
pacem cum eis veram petierunt, et cum eo foederati sunt
semper.
10:48 Et congregavit rex Alexander copias magnas, et applicuit
Demetrius rex.
10:49 Et commisso proelio, fugit exercitus Demetrii
Hunc secutus est Alexander et vicit.
10:50 et adfligebat valde proelium usque ad occasum solis
eo die occisus est Demetrius.
51 Postea misit Alexander legatos ad Ptolemæum regem Ægypti cum a .
ad hunc modum:
10:52 eo quod revertar ad regnum meum et sedeo in sede mea
et progenitores eius, et obtinuerunt principatum, et evertit Demetrium
patriam recuperavit;
10:53 postquam enim commisi cum eo proelium et ipse et exercitus eius
turbati sumus a nobis, ut sedeamus in throno regni eius:
10:54 Nunc ergo ineamus foedus pariter et ineamus
filiam tuam uxorem: et ego ero gener tuus et utrumque dabo
te et eam secundum dignitatem tuam.
10:55 Responditque rex Ptolemæus, dicens : Felix dies, in quo
„
regni sui.
10:56 nunc autem faciam tibi ut scripseris occurre mihi ergo in tempore
Ptolemais, ut videamus invicem; nam et filiam meam uxorem ducere
tibi secundum desiderium tuum.
10:57 Et egressus est Ptolemaeus de Aegypto cum Cleopatra filia sua
usque ad Ptolemaidem anno centesimo sexagesimo secundo;
10:58 Ubi occurrit ei rex Alexander, dedit ei filiam suam
Cleopatra nuptias Ptolemaidis cum magna gloria celebravit
mos regum est.
10:59 Scripserat autem rex Alexander Ionathan ut veniret et
obviam ei.
10:60 Qui honorifice Ptolemaidam, occurrit duobus regibus,
et dedit eis et amicis eorum argentum et aurum et munera multa
invenit gratiam in oculis eorum.
10:61 Tunc quidam pestilentes ex Israel, viri iniqui;
convenerunt adversus eum, ut eum accusarent
audiat.
Et plus quam rex iussit vestimenta sua deponere
Vestite eum purpura, et ita fecerunt.
10:63 Qui fecit eum seorsum, et ait principibus suis : Ite cum illo
in mediam urbem praedica, ne quis queratur
nulla re eum quisquam, nulla ratione eum, molestias
causam.
10:64 Videntes autem accusatores sui cognoverunt quod secundum legem fieret
edicto et purpura induti fugerunt omnes.
10:65 et magnificavit eum rex et scripsit inter primos amicos eius
illum ducem et participem imperii fecit.
10:66 Et reversus est Ionathas in Ierusalem cum pace et laetitia.
10:67 Ceterum in; centesimo septuagesimo quinto anno venit Demetrius filius
Demetrii Cretensis in terram patrum suorum;
10:68 Quod cum audisset rex Alexander, contristatus est valde et reversus est
in Antiochiam.
69 Et constituit Demetrium Apollonium ducem Cœlesyriae.
qui congregantes exercitum magnum et castrametati sunt in Iamniam et miserunt ad eos
Ionathas princeps sacerdotum dicens:
10:70 Tu solus contra nos exaltas te, et ego deridebor
tuam, et opprobrium: et quare iactas contra nos potestatem tuam?
in montibus?
10:71 et nunc, si confidis in virtute tua, descende ad nos
in campum, et ibi rem simul experiamur
me vis urbium.
10:72 Petite et cognoscite quis sim, et ceteri, qui ad nos pertineant, et ipsi
Dic tibi, quod non potest pes tuus fugere in terra sua.
10:73 Nunc ergo non poteris sustinere equites et tantos
vis in campo, ubi neque lapis neque silex neque locus est
fuge ad.
10:74 Ut audivit autem Ionathas verba Apollonii haec, commotus est in domo sua
mente eligens decem milia virorum exiit de Ierusalem
Occurrit ei Simon frater eius ut adiuvet eum.
10:75 et ad Joppen castrametatus est. Ioppe autem exclusit eum
urbis, quod ibi Apollonius erat praesidium.
10:76 Et obsedit eam Ionathas;
et sic vicit Jonathas Joppen.
10:77 Quod cum audisset Apollonius, adsumpsit tria millia equitum
magna multitudo peditum ibat Azotum iter faciens
inde eum in campum deduxerunt. eo quod magnum numerum
equitum in quibus fiebat.
10:78 Et insecutus est eum Ionathas in Azotum, et commiserunt exercitus
proelium commissum.
10:79 Mille equites in insidiis reliquerat Apollonius.
10:80 Et cognovit Ionathas quoniam insidiae sunt post se; nam habebant
circumdedit exercitum suum, et iacula in populum emittit, de mane usque ad
vesperi.
10:81 Populus autem stabat, sicut præceperat Ionathas: et sic
fessi sunt equi hostium.
10:82 Et eduxit Simon exercitum suum et statuit eos contra pedites,
Consumpti enim equites erant ab eo et fugerunt.
10:83 Equites autem etiam in acie dispersi fugerunt ad Azotum
introivit Bethdagon, templum idoli sui, ad salutem.
10:84 Et succendit Ionathas Azotum et civitates eius in circuitu et cepit
spolia sua; et templum Dagon cum his qui fugerant in illud;
arsit igni.
10:85 suntque prope octo milia incensi et interfecti in gladio
homines.
10:86 Et inde movit Ionathas exercitum suum et castrametatus est contra Ascalonem,
ubi homines civitatis exierunt, magna cum pompa obviam ierunt.
10:87 Et reversus est Ionathas et eius exercitus in Ierusalem habentes aliquid
manubiae.
10:88 Ut audivit autem Alexander rex haec, glorificavit adhuc Ionathan
magis.
10:89 Et misit ei fibulam auream, sicut danda est usus eorum
de sanguine regis: dedit ei Accaron in finibus eius
in possessione.