ტობი
10:1 ითვლიდა ტობიტ მამამისი ყოველი დღე და როდის დღეები მოგზაურობისა
ვადაგასული იყო და არ მოვიდნენ,
10:2 ჰრქუა ტობიტმა: დაკავებულნი არიან? ან გაბაელი მკვდარია და არ არსებობს
კაცმა ფული მისცეს?
10:3 ამიტომ ძალიან ინანებდა.
10:4 ჰრქუა მას ცოლმან: ძე ჩემი მოკუდა, ვითარმედ იგი დიდხანს დარჩება; და
მან ტირილი დაიწყო და უთხრა:
10:5 ახლა არაფერი მაინტერესებს, შვილო, რაკი გაგიშვი, სინათლე
ჩემი თვალები.
10:6 რომელსა ჰრქუა ტობიტმა: დადუმდი, ნუ იზრუნებ, რამეთუ უსაფრთხოდ არის იგი.
10:7 ხოლო მან ჰრქუა: დადუმდი და ნუ მატყუებ მე; ჩემი შვილი მკვდარია. და
ის ყოველდღე გამოდიოდა იმ გზით, რომლითაც ისინი მიდიოდნენ და ხორცს არ ჭამდა
დღისით და მთელი ღამე არ წყვეტდა ტირილს თავის ვაჟს, ტობიას,
სანამ ქორწილის თოთხმეტი დღე არ ამოიწურა, რაც რაგუელს ჰქონდა
დაიფიცა, რომ იქ უნდა გაატაროს. მაშინ ტობიასმა რაგუელს უთხრა: გამიშვი,
რადგან მამაჩემი და დედაჩემი აღარ ეძებენ ჩემს სანახავად.
10:8 ჰრქუა მას სიმამრმა: დარჩი ჩემთან და მე მივაგზავნი
მამაშენი და გამოუცხადებენ მას, როგორ მიდის საქმე შენთან.
10:9 ხოლო ტობიას ჰრქუა: არა; ოღონდ მამაჩემთან წავიდე.
10:10 მაშინ ადგა რაგელი და მისცა სარას ცოლი თჳსი და ნახევარი საქონელი.
მსახურები, პირუტყვი და ფული:
10:11 და აკურთხა ისინი და გაუშვა ისინი და თქვა: ღმერთო ცათა მომეცი
წარმატებული მოგზაურობა ხართ, შვილებო.
10:12 და ჰრქუა ასულს: პატივი ეცი მამასა შენსა და დედამთილსა შენსა.
რომლებიც ახლა შენი მშობლები არიან, რათა მოვისმინო კარგი ამბავი შენზე. Და ის
აკოცა. უთხრა ედნამ ტობიას: ცათა უფალმა დაგიბრუნოს,
ჩემო ძვირფასო ძმაო, და მიეცი, რომ ვნახო ჩემი ქალიშვილის შვილები
სარა სიკვდილამდე, რათა ვიხაროდე უფლის წინაშე: აჰა, მე ვასრულებ
ჩემი ქალიშვილი შენთვის განსაკუთრებული ნდობაა; სად არიან ნუ ვეხვეწებით მას
ბოროტი.