ტობი 7:1 და მოვიდნენ ეკბატანში, მივიდნენ რაგუელის სახლში. და სარა შეხვდა მათ და მოიკითხა ერთმანეთს ისინი სახლში. 7:2 უთხრა რაგელმა ედნას, თავის ცოლს: როგორია ეს ჭაბუკი ტობიტისა ჩემი ბიძაშვილი! 7:3 ჰკითხა მათ რაგელმა: საიდან ხართ, ძმებო? ვისაც უთხრეს, ჩვენ ვართ ნეფთალიმის ძეთაგან, რომლებიც ნინევეში ტყვეობაში არიან. 7:4 ჰრქუა მათ: იცნობთ თუ არა თობით ნათესავსა ჩუენსა? და მათ თქვეს: ჩვენ ვიცნობ მას. შემდეგ მან თქვა: ის კარგად არის? 7:5 და თქუეს: ცოცხალი არს და კეთილად მამაჩემია. 7:6 მაშინ რაგელი წამოხტა, აკოცა და ატირდა. 7:7 და აკურთხა იგი და ჰრქუა მას: შენ ხარ ძე პატიოსნისა და კარგი კაცი. მაგრამ როცა გაიგო, რომ ტობიტი ბრმა იყო, შეწუხდა, და ატირდა. 7:8 და ასევე ტიროდნენ ედნა მისი ცოლი და სარა მისი ასული. უფრო მეტიც, ისინი მხიარულად უმასპინძლა მათ; და ამის შემდეგ მათ მოკლეს ვერძი ფარას სუფრაზე ხორცის საცავი დაალაგეს. შემდეგ ტობიასმა რაფაელს უთხრა: ძმაო აზარია, ილაპარაკე იმაზე, რაზეც შენ ილაპარაკე მასში გზა და დაე ეს ბიზნესი გაიგზავნოს. 7:9 უთხრა რაგელს ეს ამბავი და უთხრა რაგელმა ტობიასს: ჭამე და დალიე და იმხიარულე: 7:10 რამეთუ სჯობს ცოლად მოიყვანო ჩემი ასული, თუმცა მე გამოგიცხადებთ სიმართლეს. 7:11 ცოლად მივეცი ჩემი ქალიშვილი შვიდ კაცს, რომელიც იმ ღამეს გარდაიცვალა შევიდნენ მასთან: მაგრამ ახლა იხარეთ. მაგრამ ტობიასი თქვა, აქ არაფერს ვჭამ, სანამ არ შევთანხმდებით და ერთმანეთს არ დავიფიცებ. 7:12 რაგუელმა თქვა: მაშინ წაიღეთ იგი ამიერიდან, როგორც წესით, რადგან შენ მისი ბიძაშვილი ხარ და ის შენია და მოწყალე ღმერთმა მოგცეთ წარმატებები ყველაფერში. 7:13 მაშინ მოუწოდა ასულსა თჳსსა სარას და მივიდა იგი მამასა თჳსისა და იგი ხელში აიყვანა და მისცა ცოლად ტობიას და უთხრა: აჰა. წაიყვანე იგი მოსეს რჯულის მიხედვით და წაიყვანე მამაშენთან. Და ის დალოცა ისინი; 7:14 და მოუწოდა ედნას ცოლს, აიღო ქაღალდი და დაწერა ინსტრუმენტი შეთანხმებები და დაბეჭდა იგი. 7:15 მაშინ იწყეს ჭამა. 7:16 მას შემდეგ, რაც რაგუელმა დაუძახა ცოლს ედნას და უთხრა: დაო, მოემზადე სხვა პალატა და შეიტანეთ იგი იქ. 7:17 რომელი მოიქცა, ვითარცა უბრძანა, მიიყვანა იგი იქ. და ატირდა და მიიღო ცრემლი ასულისა და უთხრა მისი, 7:18 ნუგეშინი იყავი, ასულო ჩემო; ცისა და მიწის უფალმა მოგცეთ გაიხარე შენი მწუხარების გამო: ნუგეში იყავი, ჩემო ქალიშვილო.