ტობი
7:1 და მოვიდნენ ეკბატანში, მივიდნენ რაგუელის სახლში.
და სარა შეხვდა მათ და მოიკითხა ერთმანეთს
ისინი სახლში.
7:2 უთხრა რაგელმა ედნას, თავის ცოლს: როგორია ეს ჭაბუკი ტობიტისა
ჩემი ბიძაშვილი!
7:3 ჰკითხა მათ რაგელმა: საიდან ხართ, ძმებო? ვისაც უთხრეს,
ჩვენ ვართ ნეფთალიმის ძეთაგან, რომლებიც ნინევეში ტყვეობაში არიან.
7:4 ჰრქუა მათ: იცნობთ თუ არა თობით ნათესავსა ჩუენსა? და მათ თქვეს: ჩვენ
ვიცნობ მას. შემდეგ მან თქვა: ის კარგად არის?
7:5 და თქუეს: ცოცხალი არს და კეთილად
მამაჩემია.
7:6 მაშინ რაგელი წამოხტა, აკოცა და ატირდა.
7:7 და აკურთხა იგი და ჰრქუა მას: შენ ხარ ძე პატიოსნისა და
კარგი კაცი. მაგრამ როცა გაიგო, რომ ტობიტი ბრმა იყო, შეწუხდა,
და ატირდა.
7:8 და ასევე ტიროდნენ ედნა მისი ცოლი და სარა მისი ასული. უფრო მეტიც, ისინი
მხიარულად უმასპინძლა მათ; და ამის შემდეგ მათ მოკლეს ვერძი
ფარას სუფრაზე ხორცის საცავი დაალაგეს. შემდეგ ტობიასმა რაფაელს უთხრა:
ძმაო აზარია, ილაპარაკე იმაზე, რაზეც შენ ილაპარაკე მასში
გზა და დაე ეს ბიზნესი გაიგზავნოს.
7:9 უთხრა რაგელს ეს ამბავი და უთხრა რაგელმა ტობიასს:
ჭამე და დალიე და იმხიარულე:
7:10 რამეთუ სჯობს ცოლად მოიყვანო ჩემი ასული, თუმცა მე
გამოგიცხადებთ სიმართლეს.
7:11 ცოლად მივეცი ჩემი ქალიშვილი შვიდ კაცს, რომელიც იმ ღამეს გარდაიცვალა
შევიდნენ მასთან: მაგრამ ახლა იხარეთ. მაგრამ ტობიასი
თქვა, აქ არაფერს ვჭამ, სანამ არ შევთანხმდებით და ერთმანეთს არ დავიფიცებ.
7:12 რაგუელმა თქვა: მაშინ წაიღეთ იგი ამიერიდან, როგორც წესით, რადგან
შენ მისი ბიძაშვილი ხარ და ის შენია და მოწყალე ღმერთმა მოგცეთ
წარმატებები ყველაფერში.
7:13 მაშინ მოუწოდა ასულსა თჳსსა სარას და მივიდა იგი მამასა თჳსისა და იგი
ხელში აიყვანა და მისცა ცოლად ტობიას და უთხრა: აჰა.
წაიყვანე იგი მოსეს რჯულის მიხედვით და წაიყვანე მამაშენთან. Და ის
დალოცა ისინი;
7:14 და მოუწოდა ედნას ცოლს, აიღო ქაღალდი და დაწერა ინსტრუმენტი
შეთანხმებები და დაბეჭდა იგი.
7:15 მაშინ იწყეს ჭამა.
7:16 მას შემდეგ, რაც რაგუელმა დაუძახა ცოლს ედნას და უთხრა: დაო, მოემზადე
სხვა პალატა და შეიტანეთ იგი იქ.
7:17 რომელი მოიქცა, ვითარცა უბრძანა, მიიყვანა იგი იქ.
და ატირდა და მიიღო ცრემლი ასულისა და უთხრა
მისი,
7:18 ნუგეშინი იყავი, ასულო ჩემო; ცისა და მიწის უფალმა მოგცეთ
გაიხარე შენი მწუხარების გამო: ნუგეში იყავი, ჩემო ქალიშვილო.