ფსალმუნები
146:1 ადიდეთ უფალი. დიდება უფალს, სულო ჩემო.
146:2 სანამ ცოცხალი ვარ, ვადიდებ უფალს, ვადიდებ ჩემს ღმერთს.
სანამ მე მაქვს რაიმე არსება.
146:3 ნუ ენდობით მთავრებს და არც კაცის ძეს, რომელზედაც არის
არანაირი დახმარება.
146:4 ამოდის მისი სუნთქვა, დაბრუნდება მიწაზე; სწორედ იმ დღეს მისი
აზრები იღუპება.
146:5 ბედნიერია ის, ვისაც ჰყავს იაკობის ღმერთი დასახმარებლად, რომლის იმედიც არის
უფალი მისი ღმერთი:
146:6 რომელმაც შექმნა ცა და მიწა, ზღვა და ყოველივე, რაც მასშია
მარადიულად ინახავს სიმართლეს:
146:7 რომელი აღასრულებს განაჩენს დაჩაგრულთათვის, რომელიც აძლევს საზრდოს
მშიერი. უფალი ხსნის პატიმრებს:
146:8 უფალი ახელს თვალებს ბრმებს, უფალი აღადგენს მათ, ვინც არიან
დაიხარა: უფალს უყვარს მართალი.
146:9 უფალი იცავს უცხოებს; ის ათავისუფლებს ობოლს და
ქვრივი: მაგრამ ბოროტების გზას უკუღმა აქცევს.
146:10 უფალი იმეფებს მარადიულად, შენი ღმერთი, სიონ, ყველასათვის
თაობებს. დიდება უფალს.