ფსალმუნები 146:1 ადიდეთ უფალი. დიდება უფალს, სულო ჩემო. 146:2 სანამ ცოცხალი ვარ, ვადიდებ უფალს, ვადიდებ ჩემს ღმერთს. სანამ მე მაქვს რაიმე არსება. 146:3 ნუ ენდობით მთავრებს და არც კაცის ძეს, რომელზედაც არის არანაირი დახმარება. 146:4 ამოდის მისი სუნთქვა, დაბრუნდება მიწაზე; სწორედ იმ დღეს მისი აზრები იღუპება. 146:5 ბედნიერია ის, ვისაც ჰყავს იაკობის ღმერთი დასახმარებლად, რომლის იმედიც არის უფალი მისი ღმერთი: 146:6 რომელმაც შექმნა ცა და მიწა, ზღვა და ყოველივე, რაც მასშია მარადიულად ინახავს სიმართლეს: 146:7 რომელი აღასრულებს განაჩენს დაჩაგრულთათვის, რომელიც აძლევს საზრდოს მშიერი. უფალი ხსნის პატიმრებს: 146:8 უფალი ახელს თვალებს ბრმებს, უფალი აღადგენს მათ, ვინც არიან დაიხარა: უფალს უყვარს მართალი. 146:9 უფალი იცავს უცხოებს; ის ათავისუფლებს ობოლს და ქვრივი: მაგრამ ბოროტების გზას უკუღმა აქცევს. 146:10 უფალი იმეფებს მარადიულად, შენი ღმერთი, სიონ, ყველასათვის თაობებს. დიდება უფალს.