ფსალმუნები 144:1 კურთხეული იყოს უფალი ჩემი ძალა, რომელიც ასწავლის ჩემს ხელებს ომს და ჩემს თითები საბრძოლველად: 144:2 სიკეთე ჩემო და ციხე ჩემო; ჩემი მაღალი კოშკი და ჩემი მხსნელი; ჩემი ფარი და ის, ვისაც ვენდობი; ვინც ჩემს ხალხს იმორჩილებს. 144:3 უფალო, რა არის ადამიანი, რომ შეიცნო იგი! ან კაცის ძე, რომ შენ ანგარიშს უწევ მას! 144:4 ადამიანი ამაოებას ჰგავს: მისი დღეები ჩრდილს ჰგავს. 144:5 მოიხარე ცა, უფალო, და ჩამოდი, შეეხეთ მთებს და ისინი ეწევა. 144:6 გასროლე ელვა და გაფანტე ისინი; გასროლე ისრები შენი და გაანადგურე ისინი. 144:7 გაუშვი ხელი ზემოდან; განმაშორე და მიხსენი დიდი წყლებიდან, უცნაური ბავშვების ხელიდან; 144:8 რომელთა პირი ამაოებას ლაპარაკობს და მათი მარჯვენა არის მარჯვენა ხელი სიცრუე. 144:9 გიგალობ ახალ სიმღერას, ღმერთო, ფსალმურობაზე და ათი სიმიანი საკრავი გიგალობ შენ. 144:10 ეს არის ის, ვინც ხსნის მეფეებს, რომელიც ხსნის დავითს მის მსახური მავნე მახვილიდან. 144:11 განმაშორე მე და მიხსენი ხელთაგან უცხო ყრმათა, რომელთა პირი ამაოებას ლაპარაკობს და მათი მარჯვენა სიცრუის მარჯვენაა. 144:12 რათა ჩუენნი იყვნენ ვითარცა მცენარენი სიყმაწვილეში აღზრდილი; რომ ჩვენი ქალიშვილები შეიძლება იყოს კუთხის ქვები, გაპრიალებული ა-ს მსგავსის შემდეგ სასახლე: 144:13 რომ ჩვენი გარნიტურა იყოს სავსე, ყოველგვარი მარაგის საშუალება; ჩვენს ქუჩებში შეიძლება ათასობით და ათი ათასი ცხვარი მოიყვანოს: 144:14 რაჲთა ჩვენი ხარები ძლიერნი იყვნენ შრომისათვის; რომ არ იყოს გატეხვა და არც გასვლა; რომ ჩვენს ქუჩებში პრეტენზია არ იყოს. 144:15 ბედნიერია ის ხალხი, ეს ასეა: დიახ, ბედნიერია ის ხალხი, რომლის ღმერთიც არის უფალი.