ფსალმუნები
144:1 კურთხეული იყოს უფალი ჩემი ძალა, რომელიც ასწავლის ჩემს ხელებს ომს და ჩემს
თითები საბრძოლველად:
144:2 სიკეთე ჩემო და ციხე ჩემო; ჩემი მაღალი კოშკი და ჩემი მხსნელი; ჩემი
ფარი და ის, ვისაც ვენდობი; ვინც ჩემს ხალხს იმორჩილებს.
144:3 უფალო, რა არის ადამიანი, რომ შეიცნო იგი! ან კაცის ძე,
რომ შენ ანგარიშს უწევ მას!
144:4 ადამიანი ამაოებას ჰგავს: მისი დღეები ჩრდილს ჰგავს.
144:5 მოიხარე ცა, უფალო, და ჩამოდი, შეეხეთ მთებს და ისინი
ეწევა.
144:6 გასროლე ელვა და გაფანტე ისინი; გასროლე ისრები შენი და
გაანადგურე ისინი.
144:7 გაუშვი ხელი ზემოდან; განმაშორე და მიხსენი დიდი წყლებიდან,
უცნაური ბავშვების ხელიდან;
144:8 რომელთა პირი ამაოებას ლაპარაკობს და მათი მარჯვენა არის მარჯვენა ხელი
სიცრუე.
144:9 გიგალობ ახალ სიმღერას, ღმერთო, ფსალმურობაზე და
ათი სიმიანი საკრავი გიგალობ შენ.
144:10 ეს არის ის, ვინც ხსნის მეფეებს, რომელიც ხსნის დავითს მის
მსახური მავნე მახვილიდან.
144:11 განმაშორე მე და მიხსენი ხელთაგან უცხო ყრმათა, რომელთა პირი
ამაოებას ლაპარაკობს და მათი მარჯვენა სიცრუის მარჯვენაა.
144:12 რათა ჩუენნი იყვნენ ვითარცა მცენარენი სიყმაწვილეში აღზრდილი; რომ ჩვენი
ქალიშვილები შეიძლება იყოს კუთხის ქვები, გაპრიალებული ა-ს მსგავსის შემდეგ
სასახლე:
144:13 რომ ჩვენი გარნიტურა იყოს სავსე, ყოველგვარი მარაგის საშუალება;
ჩვენს ქუჩებში შეიძლება ათასობით და ათი ათასი ცხვარი მოიყვანოს:
144:14 რაჲთა ჩვენი ხარები ძლიერნი იყვნენ შრომისათვის; რომ არ იყოს გატეხვა და არც
გასვლა; რომ ჩვენს ქუჩებში პრეტენზია არ იყოს.
144:15 ბედნიერია ის ხალხი, ეს ასეა: დიახ, ბედნიერია ის ხალხი,
რომლის ღმერთიც არის უფალი.