ფსალმუნები
141:1 უფალო, გეძახი შენ: იჩქარე ჩემდა; ყური დაუგდე ჩემს ხმას, როცა
მე ვტირი შენსკენ.
141:2 საკმეველად წარმოდგეს შენს წინაშე ლოცვა ჩემი; და ამაღლება
ჩემი ხელები საღამოს მსხვერპლად.
141:3 დააყენე, უფალო, პირისა ჩემისა წინაშე; შეინახე ჩემი ტუჩების კარი.
141:4 ნუ მიიქცევ ჩემს გულს რაიმე ბოროტებისკენ, ბოროტი საქმეების შესასრულებლად
ურჯულოების მოქმედი კაცები და ნუ ვჭამ მათ კერძებს.
141:5 მართალთა სცემე მე; სიკეთე იქნება: და გაკიცხონ
მე; ეს იქნება შესანიშნავი ზეთი, რომელიც არ დამიმტვრევს ჩემს თავს, რადგან ჯერ კიდევ
ჩემი ლოცვა ასევე იქნება მათ უბედურებებში.
141:6 როცა მათი მსაჯულები კლდოვან ადგილებში ჩამოვარდებიან, ისმენენ ჩემს
სიტყვები; რადგან ისინი ტკბილნი არიან.
141:7 ჩვენი ძვლები მიმოფანტულია საფლავის პირთან, როგორც ჭრის და
ხეს ჭრის მიწაზე.
141:8 ხოლო ჩემი თვალები შენდაა, უფალო, უფალო. დატოვება
ჩემი სული არ არის დაცლილი.
141:9 დამიფარე მახეებისაგან, რომლებიც დამაყენეს, და ღრმულთაგან
ურჯულოების მუშაკნი.
141:10 დაე, ბოროტებმა ჩავარდნენ თავიანთ ბადეებში, ხოლო მე გავქცევი.