ფსალმუნები 141:1 უფალო, გეძახი შენ: იჩქარე ჩემდა; ყური დაუგდე ჩემს ხმას, როცა მე ვტირი შენსკენ. 141:2 საკმეველად წარმოდგეს შენს წინაშე ლოცვა ჩემი; და ამაღლება ჩემი ხელები საღამოს მსხვერპლად. 141:3 დააყენე, უფალო, პირისა ჩემისა წინაშე; შეინახე ჩემი ტუჩების კარი. 141:4 ნუ მიიქცევ ჩემს გულს რაიმე ბოროტებისკენ, ბოროტი საქმეების შესასრულებლად ურჯულოების მოქმედი კაცები და ნუ ვჭამ მათ კერძებს. 141:5 მართალთა სცემე მე; სიკეთე იქნება: და გაკიცხონ მე; ეს იქნება შესანიშნავი ზეთი, რომელიც არ დამიმტვრევს ჩემს თავს, რადგან ჯერ კიდევ ჩემი ლოცვა ასევე იქნება მათ უბედურებებში. 141:6 როცა მათი მსაჯულები კლდოვან ადგილებში ჩამოვარდებიან, ისმენენ ჩემს სიტყვები; რადგან ისინი ტკბილნი არიან. 141:7 ჩვენი ძვლები მიმოფანტულია საფლავის პირთან, როგორც ჭრის და ხეს ჭრის მიწაზე. 141:8 ხოლო ჩემი თვალები შენდაა, უფალო, უფალო. დატოვება ჩემი სული არ არის დაცლილი. 141:9 დამიფარე მახეებისაგან, რომლებიც დამაყენეს, და ღრმულთაგან ურჯულოების მუშაკნი. 141:10 დაე, ბოროტებმა ჩავარდნენ თავიანთ ბადეებში, ხოლო მე გავქცევი.