ფსალმუნები
139:1 უფალო, შენ გამომკითხე და მიცანი.
139:2 შენ იცი ჩემი დაჯდომა და ჩემი აჯანყება, გესმის ჩემი
ფიქრობდა შორს.
139:3 შენ მიჰყვები ჩემს გზას და ჩემს წოლას და ყველაფერი იცი
ჩემი გზები.
139:4 რამეთუ არ არის სიტყვა ჩემს ენაზე, მაგრამ, აჰა, უფალო, შენ იცი ეს.
საერთოდ.
.
139:6 ასეთი ცოდნა ძალიან მშვენიერია ჩემთვის; მაღალია, ვერ მივაღწევ
ის.
139:7 სად წავიდე შენი სულიდან? ან სად გავიქცევი შენგან
ყოფნა?
139:8 თუ ავალ სამოთხეში, შენ იქ ხარ;
აჰა, შენ იქ ხარ.
139:9 თუ ავიღებ დილის ფრთებს და ვიცხოვრებ უკიდეგანო
ზღვა;
139:10 იქაც მიმყავს შენი ხელი და მარჯვენი შენი დამიჭერს.
139:11 თუ ვიტყვი: სიბნელე დამიფარავს; ღამეც კი იქნება
სინათლე ჩემზე.
139:12 დიახ, სიბნელე არ გფარავს შენგან; მაგრამ ღამე ანათებს, როგორც
დღე: სიბნელე და სინათლე ორივე ერთნაირია შენთვის.
139:13 რამეთუ დაისაკუთრე ჩემი სადავეები, დამიფარე დედაჩემისა.
საშვილოსნო.
139:14 გაქებ შენ; რამეთუ საშინლად და შესანიშნავად ვარ შექმნილი: საოცარი
შენი საქმეებია; და რომ ჩემმა სულმა კარგად იცის.
139:15 ჩემი ქონება არ დაიმალა შენგან, როცა შექმნეს ფარულად და
ცნობისმოყვარეობით დამუშავებული დედამიწის ყველაზე დაბალ ნაწილებში.
139:16 შენმა თვალებმა დაინახეს ჩემი ნივთი, მაგრამ არასრულყოფილი იყო; და შენს წიგნში
ჩემი ყველა წევრი იყო დაწერილი, რომლებიც მუდმივად ყალიბდებოდა, როცა
ჯერჯერობით არცერთი მათგანი არ ყოფილა.
139:17 რა ძვირფასია შენი აზრები ჩემთვის, ღმერთო! რამდენად დიდია ჯამი
მათგან!
139:18 მე რომ დავთვალო ისინი ქვიშაზე მეტია, როცა მე
გაიღვიძე, მე ისევ შენთან ვარ.
139:19 უეჭველად მოკლავ ცოდვილს, ღმერთო, წადი ჩემგან.
სისხლიანი კაცები.
139:20 რამეთუ ბოროტად გელაპარაკებიან შენს წინააღმდეგ და შენი მტრები იღებენ შენს სახელს
ამაო.
139:21 განა არ მძულს ისინი, უფალო, შენს მოძულეებს? და მე არ ვწუხვარ
ვინც შენს წინააღმდეგ აღდგება?
139:22 სრული სიძულვილით მძულს ისინი, ჩემს მტრებად ვთვლი მათ.
139:23 გამომძიე, ღმერთო, და შეიცანი გული ჩემი, გამომცადე და შეიცანი ზრახვა ჩემი.
139:24 და იხილე, თუ არის ჩემში ბოროტი გზა, და მიმიყვანე გზაზე
მარადიული.