ფსალმუნები 139:1 უფალო, შენ გამომკითხე და მიცანი. 139:2 შენ იცი ჩემი დაჯდომა და ჩემი აჯანყება, გესმის ჩემი ფიქრობდა შორს. 139:3 შენ მიჰყვები ჩემს გზას და ჩემს წოლას და ყველაფერი იცი ჩემი გზები. 139:4 რამეთუ არ არის სიტყვა ჩემს ენაზე, მაგრამ, აჰა, უფალო, შენ იცი ეს. საერთოდ. . 139:6 ასეთი ცოდნა ძალიან მშვენიერია ჩემთვის; მაღალია, ვერ მივაღწევ ის. 139:7 სად წავიდე შენი სულიდან? ან სად გავიქცევი შენგან ყოფნა? 139:8 თუ ავალ სამოთხეში, შენ იქ ხარ; აჰა, შენ იქ ხარ. 139:9 თუ ავიღებ დილის ფრთებს და ვიცხოვრებ უკიდეგანო ზღვა; 139:10 იქაც მიმყავს შენი ხელი და მარჯვენი შენი დამიჭერს. 139:11 თუ ვიტყვი: სიბნელე დამიფარავს; ღამეც კი იქნება სინათლე ჩემზე. 139:12 დიახ, სიბნელე არ გფარავს შენგან; მაგრამ ღამე ანათებს, როგორც დღე: სიბნელე და სინათლე ორივე ერთნაირია შენთვის. 139:13 რამეთუ დაისაკუთრე ჩემი სადავეები, დამიფარე დედაჩემისა. საშვილოსნო. 139:14 გაქებ შენ; რამეთუ საშინლად და შესანიშნავად ვარ შექმნილი: საოცარი შენი საქმეებია; და რომ ჩემმა სულმა კარგად იცის. 139:15 ჩემი ქონება არ დაიმალა შენგან, როცა შექმნეს ფარულად და ცნობისმოყვარეობით დამუშავებული დედამიწის ყველაზე დაბალ ნაწილებში. 139:16 შენმა თვალებმა დაინახეს ჩემი ნივთი, მაგრამ არასრულყოფილი იყო; და შენს წიგნში ჩემი ყველა წევრი იყო დაწერილი, რომლებიც მუდმივად ყალიბდებოდა, როცა ჯერჯერობით არცერთი მათგანი არ ყოფილა. 139:17 რა ძვირფასია შენი აზრები ჩემთვის, ღმერთო! რამდენად დიდია ჯამი მათგან! 139:18 მე რომ დავთვალო ისინი ქვიშაზე მეტია, როცა მე გაიღვიძე, მე ისევ შენთან ვარ. 139:19 უეჭველად მოკლავ ცოდვილს, ღმერთო, წადი ჩემგან. სისხლიანი კაცები. 139:20 რამეთუ ბოროტად გელაპარაკებიან შენს წინააღმდეგ და შენი მტრები იღებენ შენს სახელს ამაო. 139:21 განა არ მძულს ისინი, უფალო, შენს მოძულეებს? და მე არ ვწუხვარ ვინც შენს წინააღმდეგ აღდგება? 139:22 სრული სიძულვილით მძულს ისინი, ჩემს მტრებად ვთვლი მათ. 139:23 გამომძიე, ღმერთო, და შეიცანი გული ჩემი, გამომცადე და შეიცანი ზრახვა ჩემი. 139:24 და იხილე, თუ არის ჩემში ბოროტი გზა, და მიმიყვანე გზაზე მარადიული.