ფსალმუნები
92:1 კარგია უფალს მადლიერება და ქება-დიდება.
შენს სახელს, უზენაესო:
92:2 გამოავლინო შენი სიკეთე დილით და შენი ერთგულება
ყოველ ღამე,
92:3 ათი სიმის ინსტრუმენტზე და ფსალტერიაზე; არფაზე
საზეიმო ხმით.
92:4 რამეთუ შენ, უფალო, გამახარე შენი საქმით: მე გავიმარჯვებ
შენი ხელების ნამუშევრები.
92:5 უფალო, რა დიდია შენი საქმეები! და შენი ფიქრები ძალიან ღრმაა.
92:6 სისასტიკემ არ იცის; არც სულელს ესმის ეს.
92:7 როცა ბოროტი ბალახივით გაჩნდება და როცა ყველა მუშა
ურჯულოება აყვავდება; ეს არის ის, რომ ისინი სამუდამოდ განადგურდებიან:
92:8 შენ კი, უფალო, ხარ უზენაესი უკუნისამდე.
92:9 რამეთუ, აჰა, მტერნი შენნი, უფალო, რამეთუ, აჰა, მტერნი შენნი წარწყდებიან; ყველა
ურჯულოების მუშები გაიფანტებიან.
92:10 მაგრამ შენ ამაღლებ ჩემს რქას ვითარცა რქა არარქისა: მე ვიქნები
სცხო ახალი ზეთით.
92:11 ჩემი თვალიც დაინახავს ჩემს სურვილს ჩემს მტრებზე და ჩემი ყურები დაინახავს
ისმინე ჩემი სურვილი ბოროტების, რომლებიც ჩემს წინააღმდეგ აღდგებიან.
92:12 მართალი აყვავდება, როგორც პალმის ხე, ის გაიზრდება, როგორც ა
კედარი ლიბანში.
92:13 უფლის სახლში დარგული ისინი აყვავდებიან მასში
ჩვენი ღმერთის სასამართლოები.
92:14 სიბერეში მაინც გამოიღებენ ნაყოფს; ისინი მსუქანი იქნებიან და
აყვავება;
92:15 რათა ვაჩვენო, რომ უფალი მართალია: ის ჩემი კლდეა და არ არსებობს
უსამართლობა მასში.