ფსალმუნები 92:1 კარგია უფალს მადლიერება და ქება-დიდება. შენს სახელს, უზენაესო: 92:2 გამოავლინო შენი სიკეთე დილით და შენი ერთგულება ყოველ ღამე, 92:3 ათი სიმის ინსტრუმენტზე და ფსალტერიაზე; არფაზე საზეიმო ხმით. 92:4 რამეთუ შენ, უფალო, გამახარე შენი საქმით: მე გავიმარჯვებ შენი ხელების ნამუშევრები. 92:5 უფალო, რა დიდია შენი საქმეები! და შენი ფიქრები ძალიან ღრმაა. 92:6 სისასტიკემ არ იცის; არც სულელს ესმის ეს. 92:7 როცა ბოროტი ბალახივით გაჩნდება და როცა ყველა მუშა ურჯულოება აყვავდება; ეს არის ის, რომ ისინი სამუდამოდ განადგურდებიან: 92:8 შენ კი, უფალო, ხარ უზენაესი უკუნისამდე. 92:9 რამეთუ, აჰა, მტერნი შენნი, უფალო, რამეთუ, აჰა, მტერნი შენნი წარწყდებიან; ყველა ურჯულოების მუშები გაიფანტებიან. 92:10 მაგრამ შენ ამაღლებ ჩემს რქას ვითარცა რქა არარქისა: მე ვიქნები სცხო ახალი ზეთით. 92:11 ჩემი თვალიც დაინახავს ჩემს სურვილს ჩემს მტრებზე და ჩემი ყურები დაინახავს ისმინე ჩემი სურვილი ბოროტების, რომლებიც ჩემს წინააღმდეგ აღდგებიან. 92:12 მართალი აყვავდება, როგორც პალმის ხე, ის გაიზრდება, როგორც ა კედარი ლიბანში. 92:13 უფლის სახლში დარგული ისინი აყვავდებიან მასში ჩვენი ღმერთის სასამართლოები. 92:14 სიბერეში მაინც გამოიღებენ ნაყოფს; ისინი მსუქანი იქნებიან და აყვავება; 92:15 რათა ვაჩვენო, რომ უფალი მართალია: ის ჩემი კლდეა და არ არსებობს უსამართლობა მასში.