ფსალმუნები 52:1 რად იწონებ თავს ბოროტებით, ძლიერო კაცო? ღვთის სიკეთე განუწყვეტლივ უძლებს. 52:2 ენა შენი იგონებს ბოროტებას; როგორც ბასრი საპარსი, მოტყუებით მომუშავე. 52:3 სიკეთეზე მეტად ბოროტება გიყვარს; და იტყუება ვიდრე ლაპარაკი სამართლიანობა. სელაჰ. 52:4 გიყვარს ყოველი მჭამელი სიტყვა, მატყუარა ენაო. 52:5 ღმერთიც ასევე გაგანადგურებს შენ სამუდამოდ, წაგართმევს და გამოგგლიჯე შენი საცხოვრებლიდან და გამოგძირე შენს ქვეყნიდან ცხოვრება. სელაჰ. 52:6 მართალნი იხილონ და შეშინდეს და დასცინიან მას. 52:7 აჰა, ესე არს კაცი, რომელმან არა ქმნა ღმერთი სიძლიერე მის; მაგრამ ენდობოდა მისი სიმდიდრის სიმრავლე და გაძლიერდა თავის ბოროტებაში. 52:8 ხოლო მე ვარ ვითარცა მწვანე ზეთისხილი ღვთის სახლისა, ვენდობი მას ღვთის წყალობა მარადიულად. 52:9 გაქებ შენ უკუნისამდე, რამეთუ აღასრულე ეს, და ველოდები. შენს სახელზე; რადგან კარგია შენი წმინდანების წინაშე.