ფსალმუნები
52:1 რად იწონებ თავს ბოროტებით, ძლიერო კაცო? ღვთის სიკეთე
განუწყვეტლივ უძლებს.
52:2 ენა შენი იგონებს ბოროტებას; როგორც ბასრი საპარსი, მოტყუებით მომუშავე.
52:3 სიკეთეზე მეტად ბოროტება გიყვარს; და იტყუება ვიდრე ლაპარაკი
სამართლიანობა. სელაჰ.
52:4 გიყვარს ყოველი მჭამელი სიტყვა, მატყუარა ენაო.
52:5 ღმერთიც ასევე გაგანადგურებს შენ სამუდამოდ, წაგართმევს და
გამოგგლიჯე შენი საცხოვრებლიდან და გამოგძირე შენს ქვეყნიდან
ცხოვრება. სელაჰ.
52:6 მართალნი იხილონ და შეშინდეს და დასცინიან მას.
52:7 აჰა, ესე არს კაცი, რომელმან არა ქმნა ღმერთი სიძლიერე მის; მაგრამ ენდობოდა
მისი სიმდიდრის სიმრავლე და გაძლიერდა თავის ბოროტებაში.
52:8 ხოლო მე ვარ ვითარცა მწვანე ზეთისხილი ღვთის სახლისა, ვენდობი მას
ღვთის წყალობა მარადიულად.
52:9 გაქებ შენ უკუნისამდე, რამეთუ აღასრულე ეს, და ველოდები.
შენს სახელზე; რადგან კარგია შენი წმინდანების წინაშე.