ფსალმუნები
39:1 მე ვთქვი: მოვუფრთხილდები ჩემს გზებს, რომ არ შევცოდო ენით.
დაიცავს ჩემს პირს ლაგამით, ხოლო ბოროტი ჩემს წინაშეა.
39:2 ჩუმად დავდუმდი, სიკეთისგანაც დავდუმდი; და ჩემი მწუხარება
აღრეული იყო.
39:3 გული ამიხურდა ჩემში, როცა ვიფიქრე დამწვარი ცეცხლი: მაშინ
ენით ვლაპარაკობდი,
39:4 უფალო, განმიცხადე ჩემი აღსასრული და დღეთა ჩემი საზომი, რა არის იგი.
რომ ვიცოდე, რამდენად სუსტი ვარ.
39:5 აჰა, შენ შექმენი დღენი ჩემნი, ვითარცა ხელის სიგანე; და ჩემი ასაკი არის როგორც
არაფერი შენს წინაშე: ჭეშმარიტად, ყველა ადამიანი თავის საუკეთესო მდგომარეობაშია
ამაოება. სელაჰ.
39:6 უეჭველად, ყოველი კაცი ამაოდ დადის;
ამაოა: აგროვებს სიმდიდრეს და არ იცის, ვინ შეაგროვებს მათ.
39:7 და ახლა, უფალო, რას ველოდები? ჩემი იმედი შენზეა.
39:8 მიხსენი მე ყოველთა ცოდვათა ჩემითაგან და ნუ შემიბრალებ მე მათ
სულელური.
39:9 მუნჯი ვიყავი, პირი ჩემი არ გამეხსნა; რადგან შენ ეს გააკეთე.
39:10 მომაშორე შენი დარტყმა, დაღუპული ვარ შენი ხელის დარტყმით.
39:11 როცა საყვედურებით გამოასწორებ ადამიანს ურჯულოებისთვის, შენ აქცევ მის
მშვენიერება, რომელიც ჩრჩილივით შთანთქავს: რა თქმა უნდა, ყოველი ადამიანი ამაოა. სელაჰ.
39:12 ისმინე ლოცვა ჩემი, უფალო, და ყური მიუგდე ღაღადის ჩემსა; ნუ დამშვიდდები
ჩემი ცრემლები, რამეთუ უცხო ვარ შენთან და უცხო ვარ, როგორც ყველა ჩემი
მამები იყვნენ.
39:13 შემიწყალე მე, რაჲთა აღვიდგინო ძალი, ვიდრე წავალ და არ ვიყო
მეტი.