ფსალმუნები 39:1 მე ვთქვი: მოვუფრთხილდები ჩემს გზებს, რომ არ შევცოდო ენით. დაიცავს ჩემს პირს ლაგამით, ხოლო ბოროტი ჩემს წინაშეა. 39:2 ჩუმად დავდუმდი, სიკეთისგანაც დავდუმდი; და ჩემი მწუხარება აღრეული იყო. 39:3 გული ამიხურდა ჩემში, როცა ვიფიქრე დამწვარი ცეცხლი: მაშინ ენით ვლაპარაკობდი, 39:4 უფალო, განმიცხადე ჩემი აღსასრული და დღეთა ჩემი საზომი, რა არის იგი. რომ ვიცოდე, რამდენად სუსტი ვარ. 39:5 აჰა, შენ შექმენი დღენი ჩემნი, ვითარცა ხელის სიგანე; და ჩემი ასაკი არის როგორც არაფერი შენს წინაშე: ჭეშმარიტად, ყველა ადამიანი თავის საუკეთესო მდგომარეობაშია ამაოება. სელაჰ. 39:6 უეჭველად, ყოველი კაცი ამაოდ დადის; ამაოა: აგროვებს სიმდიდრეს და არ იცის, ვინ შეაგროვებს მათ. 39:7 და ახლა, უფალო, რას ველოდები? ჩემი იმედი შენზეა. 39:8 მიხსენი მე ყოველთა ცოდვათა ჩემითაგან და ნუ შემიბრალებ მე მათ სულელური. 39:9 მუნჯი ვიყავი, პირი ჩემი არ გამეხსნა; რადგან შენ ეს გააკეთე. 39:10 მომაშორე შენი დარტყმა, დაღუპული ვარ შენი ხელის დარტყმით. 39:11 როცა საყვედურებით გამოასწორებ ადამიანს ურჯულოებისთვის, შენ აქცევ მის მშვენიერება, რომელიც ჩრჩილივით შთანთქავს: რა თქმა უნდა, ყოველი ადამიანი ამაოა. სელაჰ. 39:12 ისმინე ლოცვა ჩემი, უფალო, და ყური მიუგდე ღაღადის ჩემსა; ნუ დამშვიდდები ჩემი ცრემლები, რამეთუ უცხო ვარ შენთან და უცხო ვარ, როგორც ყველა ჩემი მამები იყვნენ. 39:13 შემიწყალე მე, რაჲთა აღვიდგინო ძალი, ვიდრე წავალ და არ ვიყო მეტი.