ფსალმუნები
12:1 მიშველე, უფალო; რამეთუ ღმრთისმოსავი კაცი წყდება; რამეთუ მორწმუნენი მარცხნი არიან შორიახლოს
კაცთა შვილები.
12:2 ამაოებას ლაპარაკობენ ყოველი თავის მოყვასთან: მაამებელი ბაგეებით და
ორმაგი გულით საუბრობენ.
12:3 უფალი მოჰკვეთს ყოველი მაამებელი ბაგე და ენა, რომელიც ლაპარაკობს.
საამაყო რამ:
12:4 რომელმან თქუა: ენითა ჩუენითა ვიძლევით. ჩვენი ტუჩები ჩვენია:
ვინ არის უფალი ჩვენზე?
12:5 ღარიბთა ჩაგრობისთვის, გაჭირვებულის კვნესისთვის, ახლა მე
ადექი, ამბობს უფალი; მე დავიცავ მას მისგან, ვინც აფუჭებს
მას.
12:6 უფლის სიტყვები წმინდა სიტყვებია, როგორც ღუმელში გამოსაცდელი ვერცხლი.
დედამიწა, შვიდჯერ განწმენდილი.
12:7 დაიცავი ისინი, უფალო, დაიცავი ისინი ამისგან
თაობა სამუდამოდ.
12:8 ბოროტნი ყოველი მხრიდან დადიან, როცა ამაღლდებიან ბოროტი ადამიანები.