ფსალმუნები 12:1 მიშველე, უფალო; რამეთუ ღმრთისმოსავი კაცი წყდება; რამეთუ მორწმუნენი მარცხნი არიან შორიახლოს კაცთა შვილები. 12:2 ამაოებას ლაპარაკობენ ყოველი თავის მოყვასთან: მაამებელი ბაგეებით და ორმაგი გულით საუბრობენ. 12:3 უფალი მოჰკვეთს ყოველი მაამებელი ბაგე და ენა, რომელიც ლაპარაკობს. საამაყო რამ: 12:4 რომელმან თქუა: ენითა ჩუენითა ვიძლევით. ჩვენი ტუჩები ჩვენია: ვინ არის უფალი ჩვენზე? 12:5 ღარიბთა ჩაგრობისთვის, გაჭირვებულის კვნესისთვის, ახლა მე ადექი, ამბობს უფალი; მე დავიცავ მას მისგან, ვინც აფუჭებს მას. 12:6 უფლის სიტყვები წმინდა სიტყვებია, როგორც ღუმელში გამოსაცდელი ვერცხლი. დედამიწა, შვიდჯერ განწმენდილი. 12:7 დაიცავი ისინი, უფალო, დაიცავი ისინი ამისგან თაობა სამუდამოდ. 12:8 ბოროტნი ყოველი მხრიდან დადიან, როცა ამაღლდებიან ბოროტი ადამიანები.