ფსალმუნები 11:1 უფალს ვენდობი: როგორ ეუბნებით ჩემს სულს: გაიქეცი, როგორც ჩიტი. შენი მთა? 11:2 რამეთუ, აჰა, ბოროტნი ახვევენ მშვილდს და ამზადებენ ისარს მათზე სიმებიანი, რათა ფარულად ესროდნენ მართალს. 11:3 თუ საფუძვლები დაინგრევა, რა შეუძლიათ მართალს? 11:4 უფალი თავის წმიდა ტაძარშია, უფლის ტახტი ზეცაშია: მისი თვალები აჰა, მისი ქუთუთოები ცდილობენ, კაცთა შვილები. 11:5 უფალი სცდის მართალს, ხოლო ბოროტს და მოყვარეს ძალადობა სძულს მის სულს. 11:6 ბოროტებს დააწვიმებს მახეებს, ცეცხლს და გოგირდს და საშინელი ქარიშხალი: ეს იქნება მათი თასის ნაწილი. 11:7 რამეთუ მართალს უფალს უყვარს სიმართლე; მისი სახე ხედავს მართალი.