ფსალმუნები
11:1 უფალს ვენდობი: როგორ ეუბნებით ჩემს სულს: გაიქეცი, როგორც ჩიტი.
შენი მთა?
11:2 რამეთუ, აჰა, ბოროტნი ახვევენ მშვილდს და ამზადებენ ისარს მათზე
სიმებიანი, რათა ფარულად ესროდნენ მართალს.
11:3 თუ საფუძვლები დაინგრევა, რა შეუძლიათ მართალს?
11:4 უფალი თავის წმიდა ტაძარშია, უფლის ტახტი ზეცაშია: მისი თვალები
აჰა, მისი ქუთუთოები ცდილობენ, კაცთა შვილები.
11:5 უფალი სცდის მართალს, ხოლო ბოროტს და მოყვარეს
ძალადობა სძულს მის სულს.
11:6 ბოროტებს დააწვიმებს მახეებს, ცეცხლს და გოგირდს და
საშინელი ქარიშხალი: ეს იქნება მათი თასის ნაწილი.
11:7 რამეთუ მართალს უფალს უყვარს სიმართლე; მისი სახე ხედავს
მართალი.