ფსალმუნები
10:1 რატომ დგახარ შორს, უფალო? რატომ მალავ შენს თავს ამ დროს
უბედურება?
10:2 ბოროტი ამპარტავნებით დევნიან ღარიბებს
მოწყობილობები, რომლებიც მათ წარმოედგინათ.
10:3 რამეთუ ბოროტი ამაყობს გულისთქმითა თჳსითა და აკურთხებს
მზაკვარი, რომელსაც სძულს უფალი.
10:4 ბოროტი თავისი სახის სიამაყით არ ეძიებს
ღმერთი: ღმერთი არ არის მის ყველა ფიქრში.
10:5 მისი გზები ყოველთვის მძიმეა; შენი განაჩენი ბევრად აღემატება მას
მხედველობა: როგორც ყველა თავის მტერს, ის იფეთქებს მათზე.
10:6 თქუა გულსა თჳსსა: არა შევიძვრები, რამეთუ არასოდეს ვიქნები
უბედურება.
10:7 მისი პირი სავსეა ლანძღვით, მოტყუებითა და თაღლითობით; მისი ენის ქვეშ არის
ბოროტება და ამაოება.
10:8 იგი ზის სოფლისა სამალავებში, დაფარულ ადგილებში
კლავს ის უდანაშაულოს: მისი თვალები ფარულად არის მიმართული ღარიბებისკენ.
10:9 იგი ფარულად დევს, როგორც ლომი თავის ბუნაში;
დაიჭირე ღარიბი: ის იჭერს ღარიბს, როცა მას თავისში მიიყვანს
ბადე.
10:10 ის იკეცება და თავს დაიმდაბლებს, რათა ღარიბი დაეცეს თავისი ძლიერებით.
პირობა.
10:11 თქუა გულსა მისსა: ღმერთმან დაივიწყა. ის
არასოდეს ნახავს.
10:12 აღდეგ, უფალო; ღმერთო, ასწიე ხელი და ნუ დაივიწყებ თავმდაბლებს.
10:13 რად სძულს ბოროტი ღმერთი? მან თქვა თავის გულში: შენ
არ მოითხოვს მას.
10:14 შენ იხილე იგი; რამეთუ ხედავ ბოროტებას და ზიზღს, რომ ანაზღაურო იგი
შენი ხელით: ღარიბი თავს მოგდებს; შენ ხარ
ობოლთა შემწე.
10:15 დაამტვრიე მკლავი ბოროტისა და ბოროტი კაცისა, ეძიე მისი
ბოროტება, სანამ ვერ იპოვი.
10:16 უფალი მეფეა უკუნითი უკუნისამდე; წარმართები დაიღუპნენ მისგან.
მიწა.
10:17 უფალო, შენ მოისმინე თავმდაბლების სურვილი; მოამზადე მათი
გულო, შენს ყურს მოუსმენ:
10:18 განიკითხოს ობოლთა და დაჩაგრულთა, რაჲთა კაცმან ქუეყანასა
აღარ დაჩაგრულიყო.