ფსალმუნები 10:1 რატომ დგახარ შორს, უფალო? რატომ მალავ შენს თავს ამ დროს უბედურება? 10:2 ბოროტი ამპარტავნებით დევნიან ღარიბებს მოწყობილობები, რომლებიც მათ წარმოედგინათ. 10:3 რამეთუ ბოროტი ამაყობს გულისთქმითა თჳსითა და აკურთხებს მზაკვარი, რომელსაც სძულს უფალი. 10:4 ბოროტი თავისი სახის სიამაყით არ ეძიებს ღმერთი: ღმერთი არ არის მის ყველა ფიქრში. 10:5 მისი გზები ყოველთვის მძიმეა; შენი განაჩენი ბევრად აღემატება მას მხედველობა: როგორც ყველა თავის მტერს, ის იფეთქებს მათზე. 10:6 თქუა გულსა თჳსსა: არა შევიძვრები, რამეთუ არასოდეს ვიქნები უბედურება. 10:7 მისი პირი სავსეა ლანძღვით, მოტყუებითა და თაღლითობით; მისი ენის ქვეშ არის ბოროტება და ამაოება. 10:8 იგი ზის სოფლისა სამალავებში, დაფარულ ადგილებში კლავს ის უდანაშაულოს: მისი თვალები ფარულად არის მიმართული ღარიბებისკენ. 10:9 იგი ფარულად დევს, როგორც ლომი თავის ბუნაში; დაიჭირე ღარიბი: ის იჭერს ღარიბს, როცა მას თავისში მიიყვანს ბადე. 10:10 ის იკეცება და თავს დაიმდაბლებს, რათა ღარიბი დაეცეს თავისი ძლიერებით. პირობა. 10:11 თქუა გულსა მისსა: ღმერთმან დაივიწყა. ის არასოდეს ნახავს. 10:12 აღდეგ, უფალო; ღმერთო, ასწიე ხელი და ნუ დაივიწყებ თავმდაბლებს. 10:13 რად სძულს ბოროტი ღმერთი? მან თქვა თავის გულში: შენ არ მოითხოვს მას. 10:14 შენ იხილე იგი; რამეთუ ხედავ ბოროტებას და ზიზღს, რომ ანაზღაურო იგი შენი ხელით: ღარიბი თავს მოგდებს; შენ ხარ ობოლთა შემწე. 10:15 დაამტვრიე მკლავი ბოროტისა და ბოროტი კაცისა, ეძიე მისი ბოროტება, სანამ ვერ იპოვი. 10:16 უფალი მეფეა უკუნითი უკუნისამდე; წარმართები დაიღუპნენ მისგან. მიწა. 10:17 უფალო, შენ მოისმინე თავმდაბლების სურვილი; მოამზადე მათი გულო, შენს ყურს მოუსმენ: 10:18 განიკითხოს ობოლთა და დაჩაგრულთა, რაჲთა კაცმან ქუეყანასა აღარ დაჩაგრულიყო.