ნეემია
2:1 და იყო ნისანის თვესა, მეოცე წელსა
მეფე არტაქსერქსე, ეს ღვინო მის წინ იყო და მე ავიღე ღვინო,
და მისცა მეფეს. ახლა მე არ ვყოფილვარ ადრე მოწყენილი მის მიმართ
ყოფნა.
2:2 ამისთჳს მეფემან მრქუა მე: რაჲსათჳს სწყინდა შენი ხილვაჲ.
ხელოვნება არ არის ავადმყოფი? ეს სხვა არაფერია, თუ არა გულის მწუხარება. მაშინ ძალიან ვიყავი
მტკივნეული შიში,
2:3 და ჰრქუა მეფესა: იცოცხლოს მეფემან უკუნისამდე
სევდიანი იყოს სახე, როცა ქალაქი, ჩემი მამების სამარხების ადგილი,
ნაგავია და მისი კარიბჭეები ცეცხლით შთანთქავს?
2:4 ჰრქუა მე მეფემან: რაჲ სთხოვო? ამიტომ ვლოცულობდი
ზეცის ღმერთს.
2:5 და მე ვუთხარი მეფეს: თუ ნებავს მეფეს, და თუ მსახური შენი აქვს
იპოვა წყალობა შენს თვალში, რომ გამომიგზავნე იუდაში
ჩემი მამების სამარხების ქალაქი, რათა ავაშენო იგი.
2:6 და ჰრქუა მე მეფემან: (დედოფალიც იჯდა მის გვერდით) რამდენ ხანს
იქნება შენი მოგზაურობა? და როდის დაბრუნდები? ასე მოეწონა მეფეს
გამომიგზავნეს; და მე მას დრო დავუთმე.
2:7 მე ვუთხარი მეფეს: თუ ნებავს მეფეს, წერილები იყოს
მომეცი ხელმწიფეებს მდინარის იქით, რათა გადამიყვანონ
იუდაში ჩამოსვლამდე;
2:8 და წერილი ასაფს მეფის ტყის მცველს, რათა შეძლოს
მომეცი ხე, რომ გავაკეთო სხივები სასახლის კარიბჭეებისთვის, რომელიც
ეკუთვნოდა სახლს, ქალაქის კედელს და
სახლში, რომელშიც შევალ. და მეფემ მომცა, შესაბამისად
ჩემი ღმერთის კეთილი ხელი ჩემზე.
2:9 მაშინ მივედი ხელმწიფესთან მდინარის გაღმა და მივეცი მათ მეფისა
წერილები. ახლა მეფემ გაგზავნა ჯარის კაპიტანები და მხედრები
მე.
2:10 როცა მოისმინეს სანბალატ ხორონელმა და ტობიამ, მსახურმა, ამონიელმა
ამის გამო, მათ ძალიან აწუხებდათ, რომ მოვიდა კაცი მის საძიებლად
ისრაელის შვილების კეთილდღეობა.
2:11 მივედი იერუსალიმად და ვიყავ სამ დღეს.
2:12 და ავდექი ღამით, მე და რამდენიმე კაცი ჩემ თანა; არც მე მითქვამს
კაცო, რაც ჩემმა ღმერთმა ჩამიდო გულში იერუსალიმში, არც იყო
ჩემთან არის რაიმე მხეცი, გარდა იმ მხეცისა, რომელზედაც ვიჯექი.
2:13 და გამოვედი ღამით ველის კარიბჭესთან, წინა
დრაკონის ჭა, ნაგვის პორტამდე და იერუსალიმის კედლების დათვალიერება,
რომელნიც დაანგრიეს და მისი კარიბჭეები ცეცხლით შთანთქა.
2:14 მაშინ მივედი შადრევნის კარიბჭესა და მეფის აუზსა.
ჩემს ქვეშ მყოფი მხეცის გასავლელი ადგილი არ იყო.
2:15 მაშინ ავედი ღამით მდინარესთან და დავათვალიერე კედელი და
შებრუნდა, შევიდა ხეობის კარიბჭით და ასე დაბრუნდა.
2:16 და არ იცოდნენ მთავრებმა, სად წავედი და რა ვქნა; არც მე მქონდა
ჯერ კიდევ უთხრა იუდეველებს, არც მღვდლებს, არც დიდებულებს და არც აზნაურებს
მმართველებს და არც დანარჩენებს, ვინც საქმეს ასრულებდა.
2:17 მაშინ ვუთხარი მათ: ხედავთ გასაჭირს, რომელში ვართ იერუსალიმი
ნაგავია და მისი კარიბჭეები ცეცხლით იწვის: მოდი და ნება
ავაშენოთ იერუსალიმის გალავანი, რომ აღარ ვიყოთ საყვედური.
2:18 მაშინ მე ვუთხარი მათ ხელთაჲ ღმრთისა ჩემისა, რომელი იყო კეთილი ჩემ ზედა; ისევე როგორც
მეფის სიტყვები, რომლებიც მან მითხრა. და მათ თქვეს: ავდგეთ
ააშენე და ააშენე. ამიტომ მათ ხელები გააძლიერეს ამ კარგი საქმისთვის.
2:19 ხოლო როცა სანბალატ ხორონელი და ტობია მსახური, ამონიელი,
და გესემ არაბიმან, გაიგონა ეს, დაგვცინეს ჩუენ და აბუზღუნეს
ჩვენ და თქვეს: რას აკეთებთ? აჯანყდებით
მეფე?
2:20 მაშინ მე ვუპასუხე მათ და ვუთხარი მათ: ღმერთი ცათაი ნებავს
აყვავეთ ჩვენ; ამიტომ ჩვენ მისი მსახურები ავდგებით და ავაშენებთ, მაგრამ თქვენ გაქვთ
არც წილი, არც უფლება, არც მემორიალი იერუსალიმში.