Სამუშაო
23:1 მიუგო იობმა და თქვა:
23:2 დღესაც მწარეა ჩემი ჩივილი: ჩემი ინსულტი ჩემზე მძიმეა
კვნესა.
23:3 ოჰ, რომ ვიცოდე, სად ვიპოვო იგი! რომ მისკენაც კი მოვიდე
სკამი!
23:4 მე ვაბრძანებ ჩემს საქმეს მის წინაშე და ავავსებ ჩემს პირს არგუმენტებით.
23:5 მე ვიცოდე სიტყვები, რომლებზეც ის მიპასუხებდა და მესმოდა, რას
მეუბნებოდა.
23:6 განა მევასება იგი თავისი დიდი ძალით? არა; მაგრამ დააყენებდა
ძალა ჩემში.
23:7 იქ მართალნი ედავებიან მას; ამიტომ უნდა მიმტანი
ოდესმე ჩემი მოსამართლისგან.
23:8 აჰა, მე მივდივარ წინ, მაგრამ ის არ არის იქ; და უკან, მაგრამ არ შემიძლია
მისი აღქმა:
23:9 მარცხნივ, სადაც საქმეს აკეთებს, მაგრამ მე ვერ ვხედავ მას: იმალება.
თვითონ მარჯვნივ, რომ ვერ ვხედავ მას:
23:10 ხოლო მან უწყის გზა, რომელსა მივყვები;
ოქროვით გამოტანილი.
23:11 ფეხმა ჩემმა შეაჩერა მისი ნაბიჯები, მისი გზა დავიცავი და არ ავდექი.
23:12 არც მე დავბრუნდი ბაგეთა მისთა მცნებათაგან; მე მაქვს
უფრო მეტად აფასებდა მისი პირის სიტყვებს, ვიდრე ჩემს საჭირო საკვებს.
23:13 მაგრამ ის ერთ აზრზეა და ვინ შეძლებს მის მოქცევას? და რაც მის სულს სურს,
თუნდაც ის აკეთებს.
23:14 რამეთუ იგი აღასრულებს, რაჲ დამიწესა ჩემდა და მრავალი ასეთი
საქმეები მასთანაა.
23:15 ამისთჳს ვდარდობ მის წინაშე, როცა ვიფიქრებ, მეშინია
მას.
23:16 რამეთუ რბილს ღმერთმან გული ჩემი და ყოვლისშემძლე შემაწუხებს მე.
23:17 რამეთუ სიბნელემდე არ მომწყვიტეს და არც მან დაფარა
სიბნელე ჩემი სახიდან.