Სამუშაო 23:1 მიუგო იობმა და თქვა: 23:2 დღესაც მწარეა ჩემი ჩივილი: ჩემი ინსულტი ჩემზე მძიმეა კვნესა. 23:3 ოჰ, რომ ვიცოდე, სად ვიპოვო იგი! რომ მისკენაც კი მოვიდე სკამი! 23:4 მე ვაბრძანებ ჩემს საქმეს მის წინაშე და ავავსებ ჩემს პირს არგუმენტებით. 23:5 მე ვიცოდე სიტყვები, რომლებზეც ის მიპასუხებდა და მესმოდა, რას მეუბნებოდა. 23:6 განა მევასება იგი თავისი დიდი ძალით? არა; მაგრამ დააყენებდა ძალა ჩემში. 23:7 იქ მართალნი ედავებიან მას; ამიტომ უნდა მიმტანი ოდესმე ჩემი მოსამართლისგან. 23:8 აჰა, მე მივდივარ წინ, მაგრამ ის არ არის იქ; და უკან, მაგრამ არ შემიძლია მისი აღქმა: 23:9 მარცხნივ, სადაც საქმეს აკეთებს, მაგრამ მე ვერ ვხედავ მას: იმალება. თვითონ მარჯვნივ, რომ ვერ ვხედავ მას: 23:10 ხოლო მან უწყის გზა, რომელსა მივყვები; ოქროვით გამოტანილი. 23:11 ფეხმა ჩემმა შეაჩერა მისი ნაბიჯები, მისი გზა დავიცავი და არ ავდექი. 23:12 არც მე დავბრუნდი ბაგეთა მისთა მცნებათაგან; მე მაქვს უფრო მეტად აფასებდა მისი პირის სიტყვებს, ვიდრე ჩემს საჭირო საკვებს. 23:13 მაგრამ ის ერთ აზრზეა და ვინ შეძლებს მის მოქცევას? და რაც მის სულს სურს, თუნდაც ის აკეთებს. 23:14 რამეთუ იგი აღასრულებს, რაჲ დამიწესა ჩემდა და მრავალი ასეთი საქმეები მასთანაა. 23:15 ამისთჳს ვდარდობ მის წინაშე, როცა ვიფიქრებ, მეშინია მას. 23:16 რამეთუ რბილს ღმერთმან გული ჩემი და ყოვლისშემძლე შემაწუხებს მე. 23:17 რამეთუ სიბნელემდე არ მომწყვიტეს და არც მან დაფარა სიბნელე ჩემი სახიდან.