Სამუშაო
10:1 დაიღალა სული ჩემი სიცოცხლით; ჩემს საჩივარს საკუთარ თავზე დავტოვებ; მე
ილაპარაკებს ჩემი სულის სიმწარეში.
10:2 ვიტყვი ღმერთსა: ნუ განმკითხავ მე; მაჩვენე, რატომ
მეწინააღმდეგება.
10:3 რაჲ არს შენდა, რომ დაჩაგრავდე, რაჲ თქუენ
შეურაცხყოფა შენი ხელების შრომას და გაბრწყინდი რჩევებს
ბოროტი?
10:4 ხორციელი თვალები გაქვს? ან ისე გხედავ, როგორც ადამიანი ხედავს?
10:5 არის თუ არა შენი დღეები ადამიანის დღეები? შენი წლები კაცის დღეებია,
10:6 რაჲთა იძიო ჩემი უსჯულოება და ცოდვა ჩემი?
10:7 შენ იცი, რომ არა ვარ ბოროტი; და ვერავინ შეძლებს მიწოდებას
შენი ხელიდან.
10:8 შემქმნეს მე და შემქმნეს მე ჩემმან ხელთა შენთა; ჯერ შენ
დამღუპავს.
10:9 გაიხსენე, გევედრები, რომ თიხასავით შემქმენი მე; და ჭკნება
ისევ მტვერში მომიყვან?
10:10 ნუთუ არ მომასხი, როგორც რძე და არ დამიშალე, როგორც ყველი?
10:11 შემიმოსე მე ტყავითა და ხორცითა და შემიფარე ძვლებითა.
და ნიჟარები.
10:12 შენ მომეცი მე სიცოცხლე და წყალობა, და შენახვა შენი
ჩემი სული.
10:13 და ესე დაიმალე შენს გულში: ვიცი, რომ ეს არის
შენ.
10:14 თუ შევცოდე, მაშინ შენ მომანიშნე და არ გამამართლებ ჩემგან.
ურჯულოება.
10:15 თუ ვიყო ბოროტი, ვაი მე; და თუ მართალი ვიქნები, არ ავწევ
ჩემი უფროსი. სავსე ვარ დაბნეულობით; ამიტომ იხილე ჩემი ტანჯვა;
10:16 რამეთუ იზრდება იგი. მძვინვარე ლომივით მენადირებ და ისევ შენ
აჩვენე შენი თავი საოცარი ჩემზე.
10:17 განაახლე შენს მოწმეებს ჩემს წინააღმდეგ და აძლიერებ შენს რისხვას
ჩემზე; ცვლილებები და ომი ჩემს წინააღმდეგაა.
10:18 რად გამომიყვანე მე მუცლიდან? ოჰ რომ მქონოდა
მოჩვენება გასცა და თვალიც არ მინახავს!
10:19 ისე უნდა ვყოფილიყავი, თითქოს არ ვყოფილიყავი; უნდა გამეტარებინა
საშვილოსნოდან საფლავამდე.
10:20 ჩემი დღეები ცოტა არ არის? მაშინ შეწყვიტე და თავი დამანებე, რომ ავიღო
ცოტა დამშვიდდი,
10:21 სანამ წავალ, საიდანაც არ დავბრუნდები, ბნელის ქვეყანაშიც კი
სიკვდილის ჩრდილი;
10:22 ქვეყანა ბნელისა, ვითარცა სიბნელე; და სიკვდილის ჩრდილში,
ყოველგვარი წესრიგის გარეშე და სადაც სინათლე სიბნელეა.