Სამუშაო 10:1 დაიღალა სული ჩემი სიცოცხლით; ჩემს საჩივარს საკუთარ თავზე დავტოვებ; მე ილაპარაკებს ჩემი სულის სიმწარეში. 10:2 ვიტყვი ღმერთსა: ნუ განმკითხავ მე; მაჩვენე, რატომ მეწინააღმდეგება. 10:3 რაჲ არს შენდა, რომ დაჩაგრავდე, რაჲ თქუენ შეურაცხყოფა შენი ხელების შრომას და გაბრწყინდი რჩევებს ბოროტი? 10:4 ხორციელი თვალები გაქვს? ან ისე გხედავ, როგორც ადამიანი ხედავს? 10:5 არის თუ არა შენი დღეები ადამიანის დღეები? შენი წლები კაცის დღეებია, 10:6 რაჲთა იძიო ჩემი უსჯულოება და ცოდვა ჩემი? 10:7 შენ იცი, რომ არა ვარ ბოროტი; და ვერავინ შეძლებს მიწოდებას შენი ხელიდან. 10:8 შემქმნეს მე და შემქმნეს მე ჩემმან ხელთა შენთა; ჯერ შენ დამღუპავს. 10:9 გაიხსენე, გევედრები, რომ თიხასავით შემქმენი მე; და ჭკნება ისევ მტვერში მომიყვან? 10:10 ნუთუ არ მომასხი, როგორც რძე და არ დამიშალე, როგორც ყველი? 10:11 შემიმოსე მე ტყავითა და ხორცითა და შემიფარე ძვლებითა. და ნიჟარები. 10:12 შენ მომეცი მე სიცოცხლე და წყალობა, და შენახვა შენი ჩემი სული. 10:13 და ესე დაიმალე შენს გულში: ვიცი, რომ ეს არის შენ. 10:14 თუ შევცოდე, მაშინ შენ მომანიშნე და არ გამამართლებ ჩემგან. ურჯულოება. 10:15 თუ ვიყო ბოროტი, ვაი მე; და თუ მართალი ვიქნები, არ ავწევ ჩემი უფროსი. სავსე ვარ დაბნეულობით; ამიტომ იხილე ჩემი ტანჯვა; 10:16 რამეთუ იზრდება იგი. მძვინვარე ლომივით მენადირებ და ისევ შენ აჩვენე შენი თავი საოცარი ჩემზე. 10:17 განაახლე შენს მოწმეებს ჩემს წინააღმდეგ და აძლიერებ შენს რისხვას ჩემზე; ცვლილებები და ომი ჩემს წინააღმდეგაა. 10:18 რად გამომიყვანე მე მუცლიდან? ოჰ რომ მქონოდა მოჩვენება გასცა და თვალიც არ მინახავს! 10:19 ისე უნდა ვყოფილიყავი, თითქოს არ ვყოფილიყავი; უნდა გამეტარებინა საშვილოსნოდან საფლავამდე. 10:20 ჩემი დღეები ცოტა არ არის? მაშინ შეწყვიტე და თავი დამანებე, რომ ავიღო ცოტა დამშვიდდი, 10:21 სანამ წავალ, საიდანაც არ დავბრუნდები, ბნელის ქვეყანაშიც კი სიკვდილის ჩრდილი; 10:22 ქვეყანა ბნელისა, ვითარცა სიბნელე; და სიკვდილის ჩრდილში, ყოველგვარი წესრიგის გარეშე და სადაც სინათლე სიბნელეა.