ეკლესიასტე 2:1 მე ვთქვი გულში: წადი ახლა, მაშ, ხალისით გამოგივლი დატკბით სიამოვნებით: და აჰა, ესეც ამაოა. 2:2 სიცილზე ვთქვი: სიგიჟეა, და სიხარულზე, რას აკეთებს? 2:3 მე ვეძებდი ჩემს გულში, რომ თავი მიმეღო ღვინისთვის, მაგრამ ვიცანი ჩემი გული სიბრძნით; და სისულელეს ჩაეჭიდო, სანამ არ დავინახე რა იყო სიკეთე კაცთა ძეთათვის, რაც მათ უნდა გააკეთონ ცის ქვეშ ყველა მათი ცხოვრების დღეები. 2:4 მე გავაკეთე დიდი საქმეები; მე ავაშენე სახლები; ვენახები დავრგე: 2:5 გავაკეთე ბაღები და ბაღები და დავრგე მათში ყოველგვარი ხეები ხილიდან: 2:6 წყლის აუზები გამიკეთე, რათა მომტანი მერქანი ამაწყო მეოთხე ხეები: 2:7 მე მივიღე მსახურნი და ქალწულნი და მყავდა მსახურები ჩემს სახლში; ასევე მე ჰყავდა დიდი და წვრილფეხა პირუტყვი ყველაფერზე მეტად იერუსალიმი ჩემს წინაშე: 2:8 შევკრიბე მეც ვერცხლი და ოქრო და მეფეთა განსაკუთრებული საგანძური. და პროვინციების: მე მივიღე მე კაცები მომღერლები და ქალები მომღერლები, და ადამიანთა შვილების სიამოვნება, როგორც მუსიკალური ინსტრუმენტები და ყველა ჯიშები. 2:9 ასე რომ, მე ვიყავი დიდი და გავზარდე ყველა ჩემზე ადრე იერუსალიმი: ჩემი სიბრძნეც ჩემთან დარჩა. 2:10 და რაჲ უნდოდა ჩემნი თვალთა, არა განვაშორე მათ, არა დამიფარეს ჩემი გული ნებისმიერი სიხარულისგან; რადგან გული გამიხარდა მთელი ჩემი შრომით: და ეს იყო მთელი ჩემი შრომის ჩემი ნაწილი. 2:11 მაშინ შევხედე ყოველთა საქმეს, რომელნიც ჩემმა ხელებმა გააკეთეს, და მათზე შრომა, რომლის შესასრულებლად ვიშრომე: და აჰა, ყველაფერი ამაო იყო და სულის წუხილი და მზის ქვეშ არ იყო სარგებელი. 2:12 და შევბრუნდი, რათა ვიხილო სიბრძნე, სიგიჟე და სისულელე. შეუძლია კაცს ამის გაკეთება მეფის შემდეგ? თუნდაც ის, რაც იყო უკვე მზადაა. 2:13 მაშინ ვიხილე, რომ სიბრძნე აღემატება სისულელეს, რამდენადაც ნათელია სიბნელე. 2:14 ბრძენთა თვალთა თჳსსა მისსა; მაგრამ სულელი დადის სიბნელეში: და მე თვითონაც მივხვდი, რომ ყველა მათგანს ერთი მოვლენა ემართება. 2:15 მაშინ ვთქვი გულში: როგორც უგუნურს ემართება, ისე ხდება თუნდაც ჩემთვის; და რატომ ვიყავი მაშინ უფრო ბრძენი? მერე გულში ვთქვი, რომ ეს ასევე ამაოებაა. 2:16 რამეთუ არა არს ხსენება ბრძენთა უკუნისამდე უგუნურსა; იმის დანახვა, რაც ახლა არის მომავალ დღეებში, ყველაფერი დავიწყებული იქნება. და როგორ კვდება ბრძენი? როგორც სულელი. 2:17 ამიტომ შევძულე სიცოცხლე; რადგან სამუშაო, რომელიც კეთდება მზის ქვეშ სამარცხვინოა ჩემთვის, რადგან ყველაფერი ამაოა და სულის ტანჯვა. 2:18 დიახ, მე მძულდა მთელი ჩემი შრომა, რომელიც მზეზე მქონდა აღებული, რადგან მე ეს უნდა დატოვოს იმ კაცს, რომელიც ჩემს შემდეგ იქნება. 2:19 და ვინ იცის, ბრძენი იქნება თუ სულელი? ჯერ ის მართავ მთელ ჩემს შრომას, სადაც ვიშრომე და სადაც მაქვს ბრძენი გამოვჩნდი მზის ქვეშ. ესეც ამაოებაა. 2:20 ამიტომ შევუდექი გულს სასოწარკვეთას მთელი შრომის გამო რომელიც მზის ქვეშ ავიღე. 2:21 რამეთუ არის კაცი, რომლის შრომაც არის სიბრძნე, ცოდნა და შიგ კაპიტალი; მაგრამ კაცს, რომელიც არ იშრომა, დაუტოვებს მას მისი ნაწილისთვის. ესეც ამაოა და დიდი ბოროტება. 2:22 რაჲ აქვს კაცსა ყოველი შრომისა მისისა და გულისწყრომისა მისისა, სადაც მან იშრომა მზის ქვეშ? 2:23 რამეთუ ყოველნი დღენი მისნი მწუხარებაა და მწუხარებაჲ მისი; დიახ, მისი გული ღამით არ ისვენებს. ესეც ამაოებაა. 2:24 კაცისათვის არაფერია უკეთესი, ვიდრე ჭამდეს და დალიოს. და რომ მან თავისი შრომით ტკბება თავისი სულით. ეს ასევე მე დაინახა, რომ ეს ღვთის ხელიდან იყო. 2:25 რამეთუ ვის შეუძლია ჭამოს, ან ვინ იჩქაროს აქამდე, ვიდრე მე? 2:26 რამეთუ ღმერთი აძლევს კაცს მის თვალთა კეთილსა სიბრძნესა და ცოდნასა. და სიხარულს: ცოდვილს კი შრომას აძლევს, შეკრიბავს და აგროვებს, რომ მისცეს მას, რაც კარგია ღვთის წინაშე. ესეც ამაოებაა და სულის აღშფოთება.