ეკლესიასტე
2:1 მე ვთქვი გულში: წადი ახლა, მაშ, ხალისით გამოგივლი
დატკბით სიამოვნებით: და აჰა, ესეც ამაოა.
2:2 სიცილზე ვთქვი: სიგიჟეა, და სიხარულზე, რას აკეთებს?
2:3 მე ვეძებდი ჩემს გულში, რომ თავი მიმეღო ღვინისთვის, მაგრამ ვიცანი ჩემი
გული სიბრძნით; და სისულელეს ჩაეჭიდო, სანამ არ დავინახე რა იყო
სიკეთე კაცთა ძეთათვის, რაც მათ უნდა გააკეთონ ცის ქვეშ ყველა
მათი ცხოვრების დღეები.
2:4 მე გავაკეთე დიდი საქმეები; მე ავაშენე სახლები; ვენახები დავრგე:
2:5 გავაკეთე ბაღები და ბაღები და დავრგე მათში ყოველგვარი ხეები
ხილიდან:
2:6 წყლის აუზები გამიკეთე, რათა მომტანი მერქანი ამაწყო
მეოთხე ხეები:
2:7 მე მივიღე მსახურნი და ქალწულნი და მყავდა მსახურები ჩემს სახლში; ასევე მე
ჰყავდა დიდი და წვრილფეხა პირუტყვი ყველაფერზე მეტად
იერუსალიმი ჩემს წინაშე:
2:8 შევკრიბე მეც ვერცხლი და ოქრო და მეფეთა განსაკუთრებული საგანძური.
და პროვინციების: მე მივიღე მე კაცები მომღერლები და ქალები მომღერლები, და
ადამიანთა შვილების სიამოვნება, როგორც მუსიკალური ინსტრუმენტები და ყველა
ჯიშები.
2:9 ასე რომ, მე ვიყავი დიდი და გავზარდე ყველა ჩემზე ადრე
იერუსალიმი: ჩემი სიბრძნეც ჩემთან დარჩა.
2:10 და რაჲ უნდოდა ჩემნი თვალთა, არა განვაშორე მათ, არა დამიფარეს ჩემი
გული ნებისმიერი სიხარულისგან; რადგან გული გამიხარდა მთელი ჩემი შრომით: და ეს იყო
მთელი ჩემი შრომის ჩემი ნაწილი.
2:11 მაშინ შევხედე ყოველთა საქმეს, რომელნიც ჩემმა ხელებმა გააკეთეს, და მათზე
შრომა, რომლის შესასრულებლად ვიშრომე: და აჰა, ყველაფერი ამაო იყო და
სულის წუხილი და მზის ქვეშ არ იყო სარგებელი.
2:12 და შევბრუნდი, რათა ვიხილო სიბრძნე, სიგიჟე და სისულელე.
შეუძლია კაცს ამის გაკეთება მეფის შემდეგ? თუნდაც ის, რაც იყო
უკვე მზადაა.
2:13 მაშინ ვიხილე, რომ სიბრძნე აღემატება სისულელეს, რამდენადაც ნათელია
სიბნელე.
2:14 ბრძენთა თვალთა თჳსსა მისსა; მაგრამ სულელი დადის სიბნელეში:
და მე თვითონაც მივხვდი, რომ ყველა მათგანს ერთი მოვლენა ემართება.
2:15 მაშინ ვთქვი გულში: როგორც უგუნურს ემართება, ისე ხდება
თუნდაც ჩემთვის; და რატომ ვიყავი მაშინ უფრო ბრძენი? მერე გულში ვთქვი, რომ
ეს ასევე ამაოებაა.
2:16 რამეთუ არა არს ხსენება ბრძენთა უკუნისამდე უგუნურსა;
იმის დანახვა, რაც ახლა არის მომავალ დღეებში, ყველაფერი დავიწყებული იქნება. და
როგორ კვდება ბრძენი? როგორც სულელი.
2:17 ამიტომ შევძულე სიცოცხლე; რადგან სამუშაო, რომელიც კეთდება მზის ქვეშ
სამარცხვინოა ჩემთვის, რადგან ყველაფერი ამაოა და სულის ტანჯვა.
2:18 დიახ, მე მძულდა მთელი ჩემი შრომა, რომელიც მზეზე მქონდა აღებული, რადგან მე
ეს უნდა დატოვოს იმ კაცს, რომელიც ჩემს შემდეგ იქნება.
2:19 და ვინ იცის, ბრძენი იქნება თუ სულელი? ჯერ ის
მართავ მთელ ჩემს შრომას, სადაც ვიშრომე და სადაც მაქვს
ბრძენი გამოვჩნდი მზის ქვეშ. ესეც ამაოებაა.
2:20 ამიტომ შევუდექი გულს სასოწარკვეთას მთელი შრომის გამო
რომელიც მზის ქვეშ ავიღე.
2:21 რამეთუ არის კაცი, რომლის შრომაც არის სიბრძნე, ცოდნა და შიგ
კაპიტალი; მაგრამ კაცს, რომელიც არ იშრომა, დაუტოვებს მას
მისი ნაწილისთვის. ესეც ამაოა და დიდი ბოროტება.
2:22 რაჲ აქვს კაცსა ყოველი შრომისა მისისა და გულისწყრომისა მისისა,
სადაც მან იშრომა მზის ქვეშ?
2:23 რამეთუ ყოველნი დღენი მისნი მწუხარებაა და მწუხარებაჲ მისი; დიახ, მისი გული
ღამით არ ისვენებს. ესეც ამაოებაა.
2:24 კაცისათვის არაფერია უკეთესი, ვიდრე ჭამდეს და დალიოს.
და რომ მან თავისი შრომით ტკბება თავისი სულით. ეს ასევე მე
დაინახა, რომ ეს ღვთის ხელიდან იყო.
2:25 რამეთუ ვის შეუძლია ჭამოს, ან ვინ იჩქაროს აქამდე, ვიდრე მე?
2:26 რამეთუ ღმერთი აძლევს კაცს მის თვალთა კეთილსა სიბრძნესა და ცოდნასა.
და სიხარულს: ცოდვილს კი შრომას აძლევს, შეკრიბავს და აგროვებს,
რომ მისცეს მას, რაც კარგია ღვთის წინაშე. ესეც ამაოებაა და
სულის აღშფოთება.