ეკლესიასტე
1:1 სიტყვები მქადაგებლისა, დავითის ძისა, იერუსალიმის მეფისა.
1:2 ამაოება ამაოებათა, ამბობს მქადაგებელი, ამაოება ამაოებათა; ყველა არის
ამაოება.
1:3 რა სარგებელი აქვს კაცს მთელი თავისი შრომით, რომელსაც მზის ქვეშ იღებს?
1:4 ერთი თაობა გადადის და მეორე თაობა მოვა
დედამიწა სამუდამოდ რჩება.
1:5 მზეც ამოდის, მზე ჩადის და მიისწრაფვის თავის ადგილზე
სადაც ის გაჩნდა.
1:6 მიდის ქარი სამხრეთისაკენ და ბრუნდება ჩრდილოეთისაკენ; ის
ტრიალებს გამუდმებით და ქარი ისევ ბრუნდება იმის მიხედვით
მისი სქემები.
1:7 ყველა მდინარე ეშვება ზღვაში; მაგრამ ზღვა არ არის სავსე; ადგილისკენ
საიდანაც მდინარეები მოდის, იქ ისევ ბრუნდებიან.
1:8 ყოველივე სავსეა შრომით; ადამიანს არ შეუძლია ამის წარმოთქმა: თვალი არ არის
ნახვით კმაყოფილი და არც სმენით სავსე ყური.
1:9 რაც იყო, ის არის, რაც იქნება; და რაც არის
შესრულებულია ის, რაც უნდა გაკეთდეს: და არ არის ახალი რამ ქვეშ
მზე.
1:10 არის რამე, რაზედაც შეიძლება ითქვას: აჰა, ეს ახალია? მას აქვს
უკვე ძველი დრო იყო, რომელიც ჩვენამდე იყო.
1:11 არ არის ხსენება წინანდელნი; არც იქნება
იმის გახსენება, რაც მოჰყვება შემდეგს.
1:12 მე, მქადაგებელი, ვიყავი ისრაელის მეფე იერუსალიმში.
1:13 და მე მივეცი ჩემი გული, რათა ეძია და გამომეძია სიბრძნით ყველასთვის
რაც ხდება ზეცის ქვეშ: ეს მტკივნეული ტანჯვა ღმერთმა მისცა
კაცთა შვილები რომ ივარჯიშონ მასთან.
1:14 მე ვიხილე ყოველი საქმე, რაც ხდება მზის ქვეშ; და, აჰა, ყველა
არის ამაოება და სულის ტანჯვა.
1:15 მრუდე ვერ გასწორდება, და რაც ჭირს
არ შეიძლება დანომრილი.
1:16 ვესაუბრე ჩემს გულს და ვთქვი: აჰა, მოვედი დიდად.
და მიიღეს მეტი სიბრძნე, ვიდრე ყველა, ვინც ჩემამდე იყო
იერუსალიმი: დიახ, ჩემს გულს სიბრძნისა და ცოდნის დიდი გამოცდილება ჰქონდა.
1:17 და მივეცი გული ჩემი სიბრძნის შესაცნობად და სიგიჟისა და სისულელის შესაცნობად
მიხვდნენ, რომ ეს ასევე სულის შფოთვაა.
1:18 რამეთუ მრავალსა სიბრძნესა არს მწუხარებაჲ, და რომელმან აღმატებს ცოდნას
ზრდის მწუხარებას.