ეკლესიასტე 1:1 სიტყვები მქადაგებლისა, დავითის ძისა, იერუსალიმის მეფისა. 1:2 ამაოება ამაოებათა, ამბობს მქადაგებელი, ამაოება ამაოებათა; ყველა არის ამაოება. 1:3 რა სარგებელი აქვს კაცს მთელი თავისი შრომით, რომელსაც მზის ქვეშ იღებს? 1:4 ერთი თაობა გადადის და მეორე თაობა მოვა დედამიწა სამუდამოდ რჩება. 1:5 მზეც ამოდის, მზე ჩადის და მიისწრაფვის თავის ადგილზე სადაც ის გაჩნდა. 1:6 მიდის ქარი სამხრეთისაკენ და ბრუნდება ჩრდილოეთისაკენ; ის ტრიალებს გამუდმებით და ქარი ისევ ბრუნდება იმის მიხედვით მისი სქემები. 1:7 ყველა მდინარე ეშვება ზღვაში; მაგრამ ზღვა არ არის სავსე; ადგილისკენ საიდანაც მდინარეები მოდის, იქ ისევ ბრუნდებიან. 1:8 ყოველივე სავსეა შრომით; ადამიანს არ შეუძლია ამის წარმოთქმა: თვალი არ არის ნახვით კმაყოფილი და არც სმენით სავსე ყური. 1:9 რაც იყო, ის არის, რაც იქნება; და რაც არის შესრულებულია ის, რაც უნდა გაკეთდეს: და არ არის ახალი რამ ქვეშ მზე. 1:10 არის რამე, რაზედაც შეიძლება ითქვას: აჰა, ეს ახალია? მას აქვს უკვე ძველი დრო იყო, რომელიც ჩვენამდე იყო. 1:11 არ არის ხსენება წინანდელნი; არც იქნება იმის გახსენება, რაც მოჰყვება შემდეგს. 1:12 მე, მქადაგებელი, ვიყავი ისრაელის მეფე იერუსალიმში. 1:13 და მე მივეცი ჩემი გული, რათა ეძია და გამომეძია სიბრძნით ყველასთვის რაც ხდება ზეცის ქვეშ: ეს მტკივნეული ტანჯვა ღმერთმა მისცა კაცთა შვილები რომ ივარჯიშონ მასთან. 1:14 მე ვიხილე ყოველი საქმე, რაც ხდება მზის ქვეშ; და, აჰა, ყველა არის ამაოება და სულის ტანჯვა. 1:15 მრუდე ვერ გასწორდება, და რაც ჭირს არ შეიძლება დანომრილი. 1:16 ვესაუბრე ჩემს გულს და ვთქვი: აჰა, მოვედი დიდად. და მიიღეს მეტი სიბრძნე, ვიდრე ყველა, ვინც ჩემამდე იყო იერუსალიმი: დიახ, ჩემს გულს სიბრძნისა და ცოდნის დიდი გამოცდილება ჰქონდა. 1:17 და მივეცი გული ჩემი სიბრძნის შესაცნობად და სიგიჟისა და სისულელის შესაცნობად მიხვდნენ, რომ ეს ასევე სულის შფოთვაა. 1:18 რამეთუ მრავალსა სიბრძნესა არს მწუხარებაჲ, და რომელმან აღმატებს ცოდნას ზრდის მწუხარებას.