2 მაკაბელები
13:1 ას ორმოცდა მეცხრე წელს უთხრეს იუდას, რომ ანტიოქე
ევპატორი დიდი ძალით მოდიოდა იუდეაში,
13:2 და თანა ჰყავდა ლისია მფარველი მისი და ხელმწიფე მისთა
რომელიმე მათგანი ბერძნული ქვეითთა ძალაუფლება, ას ათი ათასი,
და მხედრები ხუთი ათას სამასი, და სპილოები ორი და
კაუჭებით შეიარაღებული ოცი და სამასი ეტლი.
13:3 მენელაოსიც შეუერთდა მათ და დიდი შეურაცხყოფით
ამხნევებდა ანტიოქეს არა ქვეყნის დასაცავად, არამედ იმიტომ
ეგონა, რომ გამგებლად დანიშნეს.
13:4 ხოლო მეფეთა მეფემ ანტიოქეს გონება დაუბრუნა ამ ბოროტი საწყალი.
და ლისიამ შეატყობინა მეფეს, რომ ეს კაცი იყო ყველაფრის მიზეზი
ბოროტება, ისე რომ მეფემ ბრძანა, მიეყვანათ იგი ბერეაში და დაეყენებინათ
მას სიკვდილამდე, როგორც წესია იმ ადგილას.
13:5 იყო იმ ადგილას ორმოცდაათი წყრთა სიმაღლის კოშკი, სავსე ფერფლით.
და მას ჰქონდა მრგვალი ინსტრუმენტი, რომელიც ყოველი მხრიდან ჩამოკიდებული იყო
ფერფლი.
13:6 და რომელი იყო მსჯავრდებული ან სხვა რამე ჩაიდინა
მძიმე დანაშაული, იქ ყველა ადამიანმა მიიყვანა იგი სიკვდილამდე.
13:7 ასეთი სიკვდილი მოხდა, რომ ბოროტი ადამიანი მოკვდა, არა აქვს ამდენი
მიწაში დაკრძალვა; და ყველაზე სამართლიანად:
13:8 ვინაიდან მრავალი ცოდვა ჩაიდინა სამსხვერპლოზე, რომლის ცეცხლიც იყო
და ნაცარი წმიდა იყო, ნაცარში მიიღო სიკვდილი.
13:9 ახლა მოვიდა მეფე ბარბაროსული და ამპარტავანი გონებით, რათა გაცილებით უარესი გაეკეთებინა
ებრაელებს, ვიდრე მამამისის დროს ხდებოდა.
13:10 რაჲ იცოდა იუდამ, უბრძანა ერს მოხმობა
უფალზე დღე და ღამე, რომ თუ ოდესმე სხვა დროს
ახლა ასევე დაეხმარეთ მათ, რადგან მათი კანონიდან ამოღებულ წერტილში არიან
მათი ქვეყანა და წმინდა ტაძრიდან:
13:11 და რომ არ დაეტანჯა ხალხს, რომელიც ახლაც იყო მხოლოდ ა
ცოტა გამოცოცხლებული, ღვთისმგმობელი ერების მორჩილება.
13:12 ესე ყოველნი ერთად გააკეთეს და ევედრებოდნენ მოწყალე უფალს
ტირილით და მარხვით და მიწაზე დაწოლილი სამი დღე
დიდხანს, იუდამ, მოუწოდა მათ და უბრძანა, რომ ყოფილიყვნენ ა
მზადყოფნა.
13:13 და იუდამ, უხუცესთაგან განცალკევებულად, განიზრახა მეფის წინაშე
მასპინძელი უნდა შევიდეს იუდეაში და აიღოს ქალაქი, რომ გამოვიდეს და გამოსცადო
საქმე ბრძოლაში უფლის დახმარებით.
13:14 და ვითარცა წარუდგინა ყოველივე სოფლის შემოქმედს და შეაგონებდა
მისი ჯარისკაცები კაცურად იბრძოლონ, სიკვდილამდეც კი, კანონებისთვის
ტაძარი, ქალაქი, ქვეყანა და თანამეგობრობა, მან დაბანაკდა მოდინის მიერ:
13:15 და მიეცა მცნება მის გარშემო მყოფთ: გამარჯვება არის
ღმერთის; ყველაზე მამაცი და რჩეული ახალგაზრდებით ის შევიდა
მეფის კარავში ღამით და მოკლა ბანაკში ოთხი ათასი კაცი და
სპილოების მთავარი, ყველა რომ იყო მასზე.
13:16 და ბოლოს აავსეს ბანაკი შიშითა და მღელვარებით და წავიდნენ
კარგი წარმატება.
13:17 ეს გაკეთდა დღის შესვენებაზე, რადგან დაცვა
უფალი დაეხმარა მას.
13:18 და ვითარცა იხილა მეფემან კაცთმოყვარეობა იუდეველთა, მან
წავიდა პოლიტიკით ხელში ჩაგდება,
13:19 და გაემართა ბეთსურასკენ, რომელიც იყო იუდეველთა ძლიერი საყრდენი.
გაიქცა, ჩავარდა და დაკარგა თავისი ხალხი:
13:20 რამეთუ იუდა უწყის მას, რომელსა შინა იყო, რაჲ იყო
საჭირო.
13:21 ხოლო როდოკმა, რომელიც იყო იუდეველთა ლაშქარში, გაუმხილა საიდუმლოებანი
მტრები; ამიტომაც ეძებდნენ მას და როცა მიიღეს იგი
ციხეში ჩასვა.
13:22 მეორედ მოეპყრა მათ მეფემ ბეთსუმში და გასცა ხელი.
აიღო მათი, წავიდა, შეებრძოლა იუდას, დაამარცხა;
13:23 ისმინა, რომ ფილიპე, რომელიც დარჩა ანტიოქიის საქმეებზე, იყო
სასოწარკვეთილად მოხრილი, დაბნეული, ებრაელებს შეევედრა, თავი დაემორჩილა და
დაიფიცა ყველა თანაბარი პირობით, დაეთანხმა მათ და შესწირა მსხვერპლი,
პატივს სცემდა ტაძარს და კეთილად ეპყრობოდა ადგილს,
13:24 და მიიღო სიკეთე მაკაბევისა, დადგინა იგი მთავართა გამგებლად
პტოლემაისი გერენიელებს;
13:25 მოვიდა პტოლემეიდს: სწუხდა ხალხი აღთქმის გამო; ამისთვის
ისინი შტურმით შეიჭრნენ, რადგან მათ შეთანხმებებს გააბათილებდნენ:
13:26 ლისია ავიდა სასამართლო სკამზე და თქვა, რამდენიც შეეძლო დასაცავად
მიზეზი, დაარწმუნა, დაამშვიდა, კარგად დაზარალდა, დაბრუნდა
ანტიოქია. ასე წავიდა მეფის მოსვლა-წასვლა.