2 კორინთელები 10:1 ახლა მე თვითონ პავლე გევედრები ქრისტეს თვინიერებითა და სიმშვიდით. ვინც თქვენს შორის ძირი ვარ, მაგრამ არყოფნისას გაბედული ვარ თქვენ მიმართ: 10:2 მაგრამ გევედრები, რაჲთა არ ვიყო გათამამებული, როცა ვიმყოფები ამას თავდაჯერებულობა, რითაც მე ვფიქრობ, რომ ვიყო გაბედული ზოგიერთის წინააღმდეგ, ვინც ფიქრობს ჩვენზე თითქოს ხორცის მიხედვით ვიარეთ. 10:3 რამეთუ ხორციელად ვივლით, ხორციელად არ ვიბრძვით. 10:4 (რადგან ჩვენი საბრძოლო იარაღი ხორციელი კი არ არის, არამედ ძლევამოსილია ღვთის მიერ ძლიერი საყრდენების ჩამონგრევამდე;) 10:5 განდევნა ფანტაზია და ყოველი მაღალი, რაც ამაღლებს თავის თავს ღვთის შემეცნების წინააღმდეგ და ყოველგვარი აზრის ტყვეობაში მოყვანა ქრისტეს მორჩილებამდე; 10:6 და მზადყოფნაში ვიძიოთ ყოველგვარი ურჩობა, როცა თქვენი მორჩილება სრულდება. 10:7 უყურებ რამეს გარეგნულად? თუ ვინმეს ენდობა თვითონ, რომ ის ქრისტესია, დაე კიდევ ერთხელ იფიქროს საკუთარ თავზე, რომ, როგორც ის ქრისტესია, ჩვენც ქრისტესები ვართ. 10:8 რამეთუ უფრო მეტად ვიამაყებ ჩვენი ხელმწიფებით, რაც უფალმა მოგვეცი აღსაშენებლად და არა შენი დასაღუპავად არ გრცხვენოდეს: 10:9 რათა არ მომეჩვენოს, თითქოს წერილებით შეგაშინოთ. 10:10 რამეთუ წერილნი მისნი, იტყჳან, წონიანი და ძლიერია; მაგრამ მისი სხეული ყოფნა სუსტია და მისი მეტყველება საზიზღარი. 10:11 ასე იფიქროს ისეთმა, როგორიც ჩვენ ვართ სიტყვით ასოებით როცა ჩვენ არ ვართ, ასე ვიქნებით საქმითაც, როცა ვიქნებით. 10:12 რამეთუ ვერ ვბედავთ რიცხოვნობასა და შედარებას ზოგიერთები, რომლებიც აქებენ საკუთარ თავს, მაგრამ ისინი საკუთარ თავს ზომავენ საკუთარი თავი და საკუთარი თავის ერთმანეთთან შედარება არ არის ბრძენი. 10:13 ჩვენ კი არ ვიკვეხნით უზომოდ, არამედ ზომით წესის ზომა, რომელიც ღმერთმა დაგვინაწილა, საზომი შენამდეც კი მიაღწიოს. 10:14 რამეთუ არ ვიწუწუნებთ ჩვენსა ზომითა, ვითარცა მივაღწიეთ არა შენთან, რადგან შენამდე მოვედით ქადაგებითაც ქრისტეს სახარება: 10:15 არ ვიტრაბახოთ ჩვენი საზომით, ესე იგი სხვათა შრომები; მაგრამ იმედი გვაქვს, როცა თქვენი რწმენა გაიზრდება, ვიქნებით გაფართოვდა თქვენ მიერ ჩვენი წესის მიხედვით უხვად, 10:16 რომ იქადაგოთ სახარება თქვენს მიღმა, და არა ტრაბახოთ ჩვენთვის მომზადებული სხვა კაცის ხაზი. 10:17 ხოლო რომელი ადიდებს, იდიდოს იგი უფალსა. 10:18 რამეთუ არა ის, ვინც თავის თავს აქებს, მოწონებულია, არამედ უფალი აქებს.