2 კორინთელები
10:1 ახლა მე თვითონ პავლე გევედრები ქრისტეს თვინიერებითა და სიმშვიდით.
ვინც თქვენს შორის ძირი ვარ, მაგრამ არყოფნისას გაბედული ვარ თქვენ მიმართ:
10:2 მაგრამ გევედრები, რაჲთა არ ვიყო გათამამებული, როცა ვიმყოფები ამას
თავდაჯერებულობა, რითაც მე ვფიქრობ, რომ ვიყო გაბედული ზოგიერთის წინააღმდეგ, ვინც ფიქრობს ჩვენზე
თითქოს ხორცის მიხედვით ვიარეთ.
10:3 რამეთუ ხორციელად ვივლით, ხორციელად არ ვიბრძვით.
10:4 (რადგან ჩვენი საბრძოლო იარაღი ხორციელი კი არ არის, არამედ ძლევამოსილია ღვთის მიერ
ძლიერი საყრდენების ჩამონგრევამდე;)
10:5 განდევნა ფანტაზია და ყოველი მაღალი, რაც ამაღლებს თავის თავს
ღვთის შემეცნების წინააღმდეგ და ყოველგვარი აზრის ტყვეობაში მოყვანა
ქრისტეს მორჩილებამდე;
10:6 და მზადყოფნაში ვიძიოთ ყოველგვარი ურჩობა, როცა თქვენი
მორჩილება სრულდება.
10:7 უყურებ რამეს გარეგნულად? თუ ვინმეს ენდობა
თვითონ, რომ ის ქრისტესია, დაე კიდევ ერთხელ იფიქროს საკუთარ თავზე, რომ,
როგორც ის ქრისტესია, ჩვენც ქრისტესები ვართ.
10:8 რამეთუ უფრო მეტად ვიამაყებ ჩვენი ხელმწიფებით, რაც უფალმა
მოგვეცი აღსაშენებლად და არა შენი დასაღუპავად
არ გრცხვენოდეს:
10:9 რათა არ მომეჩვენოს, თითქოს წერილებით შეგაშინოთ.
10:10 რამეთუ წერილნი მისნი, იტყჳან, წონიანი და ძლიერია; მაგრამ მისი სხეული
ყოფნა სუსტია და მისი მეტყველება საზიზღარი.
10:11 ასე იფიქროს ისეთმა, როგორიც ჩვენ ვართ სიტყვით ასოებით როცა
ჩვენ არ ვართ, ასე ვიქნებით საქმითაც, როცა ვიქნებით.
10:12 რამეთუ ვერ ვბედავთ რიცხოვნობასა და შედარებას
ზოგიერთები, რომლებიც აქებენ საკუთარ თავს, მაგრამ ისინი საკუთარ თავს ზომავენ
საკუთარი თავი და საკუთარი თავის ერთმანეთთან შედარება არ არის ბრძენი.
10:13 ჩვენ კი არ ვიკვეხნით უზომოდ, არამედ ზომით
წესის ზომა, რომელიც ღმერთმა დაგვინაწილა, საზომი
შენამდეც კი მიაღწიოს.
10:14 რამეთუ არ ვიწუწუნებთ ჩვენსა ზომითა, ვითარცა მივაღწიეთ
არა შენთან, რადგან შენამდე მოვედით ქადაგებითაც
ქრისტეს სახარება:
10:15 არ ვიტრაბახოთ ჩვენი საზომით, ესე იგი სხვათა
შრომები; მაგრამ იმედი გვაქვს, როცა თქვენი რწმენა გაიზრდება, ვიქნებით
გაფართოვდა თქვენ მიერ ჩვენი წესის მიხედვით უხვად,
10:16 რომ იქადაგოთ სახარება თქვენს მიღმა, და არა ტრაბახოთ
ჩვენთვის მომზადებული სხვა კაცის ხაზი.
10:17 ხოლო რომელი ადიდებს, იდიდოს იგი უფალსა.
10:18 რამეთუ არა ის, ვინც თავის თავს აქებს, მოწონებულია, არამედ უფალი
აქებს.