1 თესალონიკელები
2:1 თქვენ იცით, ძმებო, ჩვენი შესვლა თქვენთან, რომ არ იყო
უშედეგოდ:
2:2 ხოლო ამის შემდგომაც ვიტანჯებოდით ადრე და სამარცხვინოდ ვიყავით
ვევედრებოდით, როგორც მოგეხსენებათ, ფილიპეში, გაბედულები ვიყავით ჩვენს ღმერთში სალაპარაკოდ
თქვენ ღვთის სახარება მრავალი კამათით.
2:3 რამეთუ შეგონება ჩუენ არა იყო სიცრუე, არც უწმინდურება, არც მზაკვრობა.
2:4 არამედ, ვითარცა ნება მიეცათ ღმრთისა მიერ, სახარებასა მივენდოთ
ასე ვლაპარაკობთ; არა როგორც ადამიანთა მოსაწონი, არამედ ღმერთი, რომელიც სცდის ჩვენს გულებს.
2:5 რამეთუ არავითარ დროს არ გამოგვიყენებია მაამებელი სიტყვები, როგორც იცით, და არც ა
სიხარბის მოსასხამი; ღმერთი მოწმეა:
2:6 არც ადამიანთაგან ვეძებდით დიდებას, არც თქვენგანს და არც სხვებს, როცა
შესაძლოა მძიმე ყოფილიყო, როგორც ქრისტეს მოციქულები.
2:7 ხოლო ჩვენ თქუენ შორის თვინიერნი ვიყავთ, ვითარცა მედუქნე უვლის შვილებს თავისა.
2:8 ასე რომ, ჩვენ გვსურდა თქვენი სურვილი
მოგაწოდეთ არა მხოლოდ ღვთის სახარება, არამედ ჩვენი სულებიც,
რადგან ძვირფასი იყავი ჩვენთვის.
2:9 რამეთუ იხსენებთ, ძმებო, ჩვენი შრომა და ტანჯვა, შრომის ღამეს
და დღეს, რადგან ჩვენ არ ვიქნებით პასუხისმგებელი რომელიმე თქვენგანის წინაშე, ჩვენ ვქადაგებდით
თქვენ ღვთის სახარება.
2:10 თქვენ ხართ მოწმეები და ღმერთიც, როგორი წმიდა, სამართლიანი და უდანაშაულო ვართ ჩვენ
ვიქცევით თქვენ შორის, ვისაც სწამს:
2:11 როგორც იცით, როგორ ვაგონებდით, ვანუგეშებთ და ვაბრძანებდით თითოეულ თქვენგანს,
როგორც მამა აკეთებს თავის შვილებს,
2:12 რაჲთა იაროთ ღირსად ღმრთისა, რომელი მოგიწოდათ თქვენ სასუფეველსა მისსა
და დიდება.
2:13 ამისთვისაც ვმადლობთ ღმერთს განუწყვეტლივ, რადგან, როცა თქვენ
მიიღეთ ღვთის სიტყვა, რომელიც გსმენიათ ჩვენზე, თქვენ არ მიგიღიათ ის, როგორც
კაცთა სიტყვა, მაგრამ როგორც ეს სინამდვილეშია, ღვთის სიტყვა, რომელიც ფაქტობრივად
ასევე მოქმედებს თქვენში, ვინც გწამთ.
2:14 რამეთუ თქუენ, ძმანო, მიმდევრნი იყავით ღმრთის ეკლესიებისა, რომელნიც არიან
იუდეა ქრისტე იესოშია, რამეთუ თქვენც იტანჯეთ მსგავსნი
თქვენი თანამემამულეები, ისევე როგორც იუდეველები:
2:15 რომელნიც მოკლეს უფალი იესო და მათი წინასწარმეტყველნი და ჰყავთ
გვდევნიდნენ; და ისინი არ მოსწონთ ღმერთს და ეწინააღმდეგებიან ყველა ადამიანს.
2:16 გვიკრძალავს წარმართებთან ლაპარაკს, რათა ისინი გადარჩნენ, შეავსონ
მუდამ აწიონ თავიანთი ცოდვები, რადგან რისხვა სრულდება მათზე.
2:17 ხოლო ჩვენ, ძმებო, მცირე ხნით ვართ წართმეულნი თქვენგან წინაშე, არა
გულით ცდილობდა უფრო უხვად დაენახა შენი სახე დიდად
სურვილი.
2:18 მაშასადამე, მე, პავლე, ერთხელ და კვლავ მოვიდოდით თქვენთან; მაგრამ
სატანამ ხელი შეგვიშალა.
2:19 რა არის ჩვენი იმედი, ან სიხარული, ან გვირგვინი სიხარულისა? შენც არ ხარ
ჩვენი უფლის იესო ქრისტეს ყოფნა მის მოსვლაზე?
2:20 რამეთუ თქვენ ხართ ჩვენი დიდება და სიხარული.