1 კორინთელები
13:1 თუმცა ადამიანთა და ანგელოზთა ენებით ვლაპარაკობ და არა
ქველმოქმედება, მე გავხდი როგორც ხმამაღალი სპილენძი, ან ციმბალი.
13:2 და თუმცა მე მაქვს წინასწარმეტყველების ნიჭი და მესმის ყველა საიდუმლო,
და მთელი ცოდნა; და მიუხედავად იმისა, რომ მე მაქვს მთელი რწმენა, რომ შემეძლოს ამოღება
მთები და ქველმოქმედება არ მაქვს, მე არაფერი ვარ.
13:3 და თუმც მთელ ჩემს საქონელს ვაჩუქებ ღარიბთა გამოსაკვებად, და მე მივცე ჩემი
დაიწვა სხეული და არ გქონდეს ქველმოქმედება, ეს ჩემთვის არაფერია.
13:4 ქველმოქმედება დიდხანს იტანჯება და კეთილია; ქველმოქმედება არ შურს; ქველმოქმედება
არ ამაყობს თავის თავს, არ ადიდებს,
13:5 არ იქცევა უხეშად, არ ეძებს თავისას, არ არის ადვილი
გაღიზიანებული, არ ფიქრობს ბოროტებაზე;
13:6 არა უხარია უსჯულოებასა, არამედ ხარობს ჭეშმარიტებისა;
13:7 ყოველივეს იტანს, ყოველივეს სწამს, ყველაფრის იმედი აქვს, ითმენს
ყველაფერი.
13:8 ქველმოქმედება არასოდეს ცდება;
ენები იქნება, შეწყვეტენ; იქნება თუ არა ცოდნა,
ის გაქრება.
13:9 რამეთუ ნაწილობრივ ვიცით და ნაწილობრივ ვიწინასწარმეტყველებთ.
13:10 ხოლო ვითარცა სრულყოფილნი მოვიდეს, თჳს რაჲ არის ნაწილობრივ
მოშორდეს.
13:11 როცა ბავშვი ვიყავი, ბავშვურად ვლაპარაკობდი, ბავშვობაში მესმოდა, მე
ბავშვობაში ფიქრობდა: მაგრამ როცა მამაკაცი გავხდი, ბავშვურ ნივთებს ვაშორებ.
13:12 ახლა ჩვენ ვხედავთ ჭიქით, ბნელად; მაგრამ შემდეგ პირისპირ: ახლა მე
ნაწილობრივ ვიცი; მაგრამ მაშინ ვიცოდე ისევე, როგორც მე ვარ ცნობილი.
13:13 და ახლა რჩება რწმენა, იმედი, ქველმოქმედება ეს სამი; მაგრამ ყველაზე დიდი
ეს არის ქველმოქმედება.