1 კორინთელები 13:1 თუმცა ადამიანთა და ანგელოზთა ენებით ვლაპარაკობ და არა ქველმოქმედება, მე გავხდი როგორც ხმამაღალი სპილენძი, ან ციმბალი. 13:2 და თუმცა მე მაქვს წინასწარმეტყველების ნიჭი და მესმის ყველა საიდუმლო, და მთელი ცოდნა; და მიუხედავად იმისა, რომ მე მაქვს მთელი რწმენა, რომ შემეძლოს ამოღება მთები და ქველმოქმედება არ მაქვს, მე არაფერი ვარ. 13:3 და თუმც მთელ ჩემს საქონელს ვაჩუქებ ღარიბთა გამოსაკვებად, და მე მივცე ჩემი დაიწვა სხეული და არ გქონდეს ქველმოქმედება, ეს ჩემთვის არაფერია. 13:4 ქველმოქმედება დიდხანს იტანჯება და კეთილია; ქველმოქმედება არ შურს; ქველმოქმედება არ ამაყობს თავის თავს, არ ადიდებს, 13:5 არ იქცევა უხეშად, არ ეძებს თავისას, არ არის ადვილი გაღიზიანებული, არ ფიქრობს ბოროტებაზე; 13:6 არა უხარია უსჯულოებასა, არამედ ხარობს ჭეშმარიტებისა; 13:7 ყოველივეს იტანს, ყოველივეს სწამს, ყველაფრის იმედი აქვს, ითმენს ყველაფერი. 13:8 ქველმოქმედება არასოდეს ცდება; ენები იქნება, შეწყვეტენ; იქნება თუ არა ცოდნა, ის გაქრება. 13:9 რამეთუ ნაწილობრივ ვიცით და ნაწილობრივ ვიწინასწარმეტყველებთ. 13:10 ხოლო ვითარცა სრულყოფილნი მოვიდეს, თჳს რაჲ არის ნაწილობრივ მოშორდეს. 13:11 როცა ბავშვი ვიყავი, ბავშვურად ვლაპარაკობდი, ბავშვობაში მესმოდა, მე ბავშვობაში ფიქრობდა: მაგრამ როცა მამაკაცი გავხდი, ბავშვურ ნივთებს ვაშორებ. 13:12 ახლა ჩვენ ვხედავთ ჭიქით, ბნელად; მაგრამ შემდეგ პირისპირ: ახლა მე ნაწილობრივ ვიცი; მაგრამ მაშინ ვიცოდე ისევე, როგორც მე ვარ ცნობილი. 13:13 და ახლა რჩება რწმენა, იმედი, ქველმოქმედება ეს სამი; მაგრამ ყველაზე დიდი ეს არის ქველმოქმედება.