1 კორინთელები
2:1 და მე, ძმებო, როცა მოვედი თქვენთან, არ მოვედი სიტყვის ბრწყინვალებით
ან სიბრძნისა, რომ გიცხადებთ ღვთის მოწმობას.
2:2 რამეთუ მე გადავწყვიტე არ ვიცოდე რაიმე თქვენ შორის, გარდა იესო ქრისტესა და
ის ჯვარს აცვეს.
2:3 და ვიყავ თქუენ თანა უძლურებითა და შიშითა და ძრწოლითა.
2:4 და ჩემი ლაპარაკი და ქადაგება არ იყო კაცთა მაცდური სიტყვებით
სიბრძნე, მაგრამ სულისა და ძალის დემონსტრირება:
2:5 რათა თქვენი რწმენა არ დადგეს ადამიანთა სიბრძნეში, არამედ ძალაში
ღმერთის.
2:6 ხოლო სრულყოფილთა შორის სიბრძნეს ვამბობთ, სიბრძნეს კი არა
ამ წუთისოფლისა და არც ამ წუთისოფლის მთავრების, რომელნიც უაზროა:
2:7 მაგრამ ჩვენ ვამბობთ ღვთის სიბრძნეს საიდუმლოში, ფარულ სიბრძნესაც კი,
რომელიც ღმერთმა დაწესა სამყაროს წინაშე ჩვენს სადიდებლად:
2:8 რომელნიც არ იცოდა ამ წუთისოფლის მთავართაგანი, რამეთუ იცოდნენ იგი,
დიდების უფალს არ აცვეს ჯვარს.
2:9 ხოლო, ვითარცა სწერია: არა უხილავს თვალი, არც ყურს სმენია, არცა აქვს
შევიდა ადამიანის გულში, რაც ღმერთმა მოამზადა
მათ, ვისაც უყვარს იგი.
2:10 ხოლო ღმერთმან გამოგვიცხადა იგინი ჩუენ სულითა თჳსითა, რამეთუ სულისა
იკვლევს ყველაფერს, დიახ, ღვთის სიღრმეებს.
2:11 რამეთუ კაცმან რაჲ იცის კაცისა, გარდა სულისა კაცისა, რომელი
არის მასში? ასე რომ, ღვთის საქმეები არავინ იცის, გარდა სულისა
ღმერთო.
2:12 ახლა ჩვენ მივიღეთ არა სოფლის სული, არამედ სული, რომელიც
არის ღვთისაგან; რომ ვიცოდეთ ის, რაც თავისუფლად გვეძლევა
ღმერთო.
2:13 რასაც ჩვენც ვამბობთ, არა ადამიანური სიბრძნით
ასწავლის, მაგრამ რასაც სულიწმიდა გვასწავლის; სულიერი საგნების შედარება
სულიერთან.
2:14 ხოლო ბუნებრივი კაცი არ იღებს სულისა ღმრთისაჲ, რამეთუ
ისინი უგუნურებაა მისთვის და ვერც შეიცნობს მათ, რადგან ისინი
სულიერად არიან გარჩეული.
2:15 ხოლო სულიერი განსჯის ყოველივეს, თვითონ კი განიკითხება
არა კაცი.
2:16 რამეთუ ვინ შეიცნო გონება უფლისა, რაჲთა ასწავლოს იგი? მაგრამ
ჩვენ გვაქვს ქრისტეს გონება.