1 კორინთელები 2:1 და მე, ძმებო, როცა მოვედი თქვენთან, არ მოვედი სიტყვის ბრწყინვალებით ან სიბრძნისა, რომ გიცხადებთ ღვთის მოწმობას. 2:2 რამეთუ მე გადავწყვიტე არ ვიცოდე რაიმე თქვენ შორის, გარდა იესო ქრისტესა და ის ჯვარს აცვეს. 2:3 და ვიყავ თქუენ თანა უძლურებითა და შიშითა და ძრწოლითა. 2:4 და ჩემი ლაპარაკი და ქადაგება არ იყო კაცთა მაცდური სიტყვებით სიბრძნე, მაგრამ სულისა და ძალის დემონსტრირება: 2:5 რათა თქვენი რწმენა არ დადგეს ადამიანთა სიბრძნეში, არამედ ძალაში ღმერთის. 2:6 ხოლო სრულყოფილთა შორის სიბრძნეს ვამბობთ, სიბრძნეს კი არა ამ წუთისოფლისა და არც ამ წუთისოფლის მთავრების, რომელნიც უაზროა: 2:7 მაგრამ ჩვენ ვამბობთ ღვთის სიბრძნეს საიდუმლოში, ფარულ სიბრძნესაც კი, რომელიც ღმერთმა დაწესა სამყაროს წინაშე ჩვენს სადიდებლად: 2:8 რომელნიც არ იცოდა ამ წუთისოფლის მთავართაგანი, რამეთუ იცოდნენ იგი, დიდების უფალს არ აცვეს ჯვარს. 2:9 ხოლო, ვითარცა სწერია: არა უხილავს თვალი, არც ყურს სმენია, არცა აქვს შევიდა ადამიანის გულში, რაც ღმერთმა მოამზადა მათ, ვისაც უყვარს იგი. 2:10 ხოლო ღმერთმან გამოგვიცხადა იგინი ჩუენ სულითა თჳსითა, რამეთუ სულისა იკვლევს ყველაფერს, დიახ, ღვთის სიღრმეებს. 2:11 რამეთუ კაცმან რაჲ იცის კაცისა, გარდა სულისა კაცისა, რომელი არის მასში? ასე რომ, ღვთის საქმეები არავინ იცის, გარდა სულისა ღმერთო. 2:12 ახლა ჩვენ მივიღეთ არა სოფლის სული, არამედ სული, რომელიც არის ღვთისაგან; რომ ვიცოდეთ ის, რაც თავისუფლად გვეძლევა ღმერთო. 2:13 რასაც ჩვენც ვამბობთ, არა ადამიანური სიბრძნით ასწავლის, მაგრამ რასაც სულიწმიდა გვასწავლის; სულიერი საგნების შედარება სულიერთან. 2:14 ხოლო ბუნებრივი კაცი არ იღებს სულისა ღმრთისაჲ, რამეთუ ისინი უგუნურებაა მისთვის და ვერც შეიცნობს მათ, რადგან ისინი სულიერად არიან გარჩეული. 2:15 ხოლო სულიერი განსჯის ყოველივეს, თვითონ კი განიკითხება არა კაცი. 2:16 რამეთუ ვინ შეიცნო გონება უფლისა, რაჲთა ასწავლოს იგი? მაგრამ ჩვენ გვაქვს ქრისტეს გონება.