Lögin 27:1 Og þegar ákveðið var að sigla til Ítalíu, þá framseldi Pál og nokkra aðra fanga einum er Júlíus hét, a hundraðshöfðingi hljómsveitar Ágústusar. 27:2 Og fórum í skip frá Adramyttium og lögðum af stað, sem ætluðum að sigla með strendur Asíu; einn Aristarchus, Makedóníumaður frá Þessaloníku, var með okkur. 27:3 Og daginn eftir snertum vér við Sídon. Og Júlíus bað kurteislega Páll og gaf honum frelsi til að fara til vina sinna til að hressast. 27:4 Og er vér lögðum af stað þaðan, sigldum vér undir Kýpur, af því vindar voru andstæðir. 27:5 Og þegar vér höfðum siglt yfir hafið í Kilikíu og Pamfýlíu, komum við til Myra, borg í Lýkíu. 27:6 Og þar fann hundraðshöfðinginn skip frá Alexandríu, sem sigldi til Ítalíu. og hann setti oss þar inn. 27:7 Og þegar vér höfðum siglt hægt marga daga, og vart komist yfir gegn Knídus, vindurinn þolir okkur ekki, sigldum undir Krít, yfir gegn Salmone; 27:8 Og hann gekk varla framhjá og kom á stað, sem kallaður er hinn fagri griðastaður; þar sem var borgin Lasea. 27:9 Nú þegar mikill tími var eytt og siglingar hættulegar, Því að föstan var nú þegar liðin, áminnti Páll þá, 27:10 og sagði við þá: ,,Herrar, ég sé að þessi ferð mun vera með skaða. og mikið tjón, ekki aðeins á farmi og skipi, heldur líka á lífi okkar. 27:11 Engu að síður trúði hundraðshöfðinginn húsbóndanum og eiganda skip, meira en það sem Páll sagði. 27:12 Og vegna þess að athvarfið var ekki hentugt að hafa vetursetu í, því meira ráðlagt að fara þaðan líka, ef þeir gætu með einhverjum hætti náð Föníka, og þar til vetrar; sem er griðastaður Krítar og liggur til suðvesturs og norðvesturs. 27:13 Og er sunnanvindurinn blés, og hélt að þeir hefðu náð tilgangi sínum, misstu þaðan, sigldu þeir skammt frá Krít. 27:14 En ekki löngu síðar reis á móti henni ofviðri, kallaður Euroclydon. 27:15 Og þegar skipið náðist og gat ekki borist upp í vindinn, þá vorum við láttu hana keyra. 27:16 Og hlupum undir eyju nokkurri, sem heitir Claudia, og áttum við mikið vinna að koma með bátnum: 27:17 En er þeir höfðu tekið upp, beittu þeir hjálparhöndum og lögðu undir skipið. og af ótta við að þeir falli í kviksyndið, sigldu og svo var ekið. 27:18 Og næsta dag urðu þeir fyrir stormi létti skipið; 27:19 Og á þriðja degi rákum vér burt með okkar eigin höndum vopnaburð skipi. 27:20 Og þegar hvorki sól né stjörnur birtust í marga daga, og ekkert smá óveður lagðist yfir okkur, þá var öll von um að við yrðum hólpn tekin. 27:21 En eftir langa bindindi stóð Páll fram á meðal þeirra og sagði: Herrar mínir, þér hefðuð átt að hlýða mér og ekki hafa leyst frá Krít, og að hafa fengið þennan skaða og tap. 27:22 Og nú hvet ég yður til að vera hughraustir, því að enginn missir verður af líf hvers manns meðal yðar, nema skipsins. 27:23 Því að í nótt stóð engill Guðs hjá mér, sem ég á og Ég þjóna, 27:24 og sagði: "Óttast ekki, Páll! þú skalt leiddur fyrir keisarann, og sjá, Guð hefur gefið þér alla þá sem með þér sigla. 27:25 Verið þess vegna, herrar, hughraustir, því að ég trúi Guði, að það verði jafnvel eins og mér var sagt. 27:26 En vér verðum að varpast á ey tiltekna. 27:27 En er fjórtánda nótt var komin, þá var okkur ekið upp og ofan inn Adria, um miðnætti töldu skipverjar að þeir væru nærri sumum land; 27:28 Og þeir létu hljóða og fann það tuttugu faðma, og þegar þeir voru farnir litlu lengra hljóðuðu þeir aftur og fundu það fimmtán faðma. 27:29 Af ótta við, að vér hefðum fallið á steina, köstuðu þeir fjórum akkeri úr skutnum og óskaði eftir deginum. 27:30 Og er skipsmennirnir ætluðu að flýja út úr skipinu, er þeir höfðu látið niður bátinn í sjóinn, undir lit eins og þeir hefðu kastað akkeri út úr forskipinu, 27:31 Páll sagði við hundraðshöfðingjann og hermennina: ,,Ef þessir verði ekki þar skipið, yður verður ekki bjargað. 27:32 Þá skáru hermennirnir af sér strengina á bátnum og létu hana detta af. 27:33 Og er dagurinn leið, bað Páll þá alla að borða mat. og sagði: Í dag er fjórtándi dagur sem þér hafið dvalið og hélt áfram að fasta, hafði ekkert tekið. 27:34 Þess vegna bið ég þig að taka mat, því að þetta er þér til heilsubótar eigi skal hár falla af höfði neins yðar. 27:35 Og er hann hafði þetta talað, tók hann brauð og þakkaði Guði inn og þegar hann hafði brotið það, tók hann að eta. 27:36 Þá voru þeir allir hressir og tóku líka kjöt. 27:37 Og alls vorum vér í skipinu tvö hundruð sextíu og sextán sálir. 27:38 Og er þeir höfðu borðað nóg, léttu þeir skipið og ráku út hveitið í sjóinn. 27:39 Og þegar dagur var kominn, þekktu þeir ekki landið, en þeir fundu a ákveðinn lækur með ströndinni, inn í sem þeir hugðust, ef svo væri mögulegt, að troða inn skipinu. 27:40 Og er þeir höfðu tekið upp akkerin, bundu þeir sig við sjóinn, og losaði stýrisböndin, og dró upp stórseglið að vindur, og gerður í átt að landi. 27:41 Og er þeir féllu á stað, þar sem tvö höf mættust, stranduðu þeir skipið. og framhliðin festist fast og hélst óhreyfanleg, en hindrunin hluti var brotinn með ofríki öldunnar. 27:42 Og hermönnunum var ráðlagt að drepa fangana, svo að enginn þeirra væri ætti að synda út og flýja. 27:43 En hundraðshöfðinginn, sem var fús til að bjarga Páli, hélt þeim frá áformum sínum. og bauð að þeir sem synda kynnu skyldu kasta sér fyrst í sjóinn og komist til lands: 27:44 En hitt, sumt á borðum, og sumt á brotum skipsins. Og svo bar við, að þeir komust allir heilir á land.