Հռոմեացիներ 4:1 Ուրեմն ի՞նչ ասենք, որ մեր հայրը՝ Աբրահամն է միս, գտա՞ր։ 4:2 Որովհետեւ եթէ Աբրահամ գործերով արդարացաւ, պարծենալու բան ունի. բայց ոչ Աստծո առաջ: 4:3 Որովհետեւ ի՞նչ է ասում Գիրքը. Աբրահամը հավատաց Աստծուն, և դա հաշվվեց նրան արդարության համար: 4:4 Արդ, անոր՝ որ կը գործէ, վարձատրութիւնը շնորհքով չէ, հապա՝ շնորհքով պարտք. 4:5 Բայց նրան, ով չի գործում, բայց հավատում է նրան, ով արդարացնում է նրան ամբարիշտ, նրա հավատքը արդարություն է համարվում: 4:6 Ինչպես և Դավիթը նկարագրում է այն մարդու երանելիությունը, որին Աստված համարում է արդարությունը առանց գործերի, 4:7 Ասելով ծածկված են։ 4:8 Երանի այն մարդուն, որին Տերը մեղք չի վերագրի: 4:9 Ուրեմն այս օրհնութիւնը միայն թլփատութեան կամ թլփատութեան վրայ է անթլփատությո՞ւնը։ քանի որ մենք ասում ենք, որ հավատքը համարվել է Աբրահամին արդարություն. 4:10 Ինչպե՞ս է այն հաշվարկվել: երբ նա թլփատության մեջ էր, կամ ներս անթլփատությո՞ւն: Ոչ թե թլփատության մեջ, այլ անթլփատության մեջ: 4:11 Եվ նա ստացավ թլփատության նշանը՝ արդարության կնիքը այն հավատը, որը նա դեռ անթլփատ էր, որպեսզի նա լինի բոլոր հավատացողների հայրը, թեև նրանք թլփատված չեն. որ արդարությունը կարող է վերագրվել նաև նրանց. 4:12 Եվ թլփատության հայրը նրանց, ովքեր թլփատությունից չեն միայն, բայց ովքեր նույնպես քայլում են մեր հոր այդ հավատքի քայլերով Աբրահամը, որը նա դեռ անթլփատ էր։ 4:13 Որովհետև խոստումը, որ նա պետք է լինի աշխարհի ժառանգորդը, չէր լինի Աբրահամին կամ նրա սերնդին օրենքի միջոցով, բայց արդարության միջոցով հավատքի։ 4:14 Որովհետեւ եթէ օրէնքէն եղողները ժառանգորդ ըլլան, հաւատքը անվավեր կը դառնայ անգործունակ խոստում. 4:15 Որովհետեւ օրէնքը բարկութիւն կը գործադրէ. որովհետեւ ուր օրէնք չկայ, չկայ օրինազանցություն. 4:16 Ուրեմն հաւատքէն է, որ շնորհքով ըլլայ. մինչև վերջ խոստումը կարող է վստահ լինել բոլոր սերմերին. ոչ միայն նրան, որը պատկանում է Օրենքը, բայց նաև այն, որ Աբրահամի հավատքից է. ով է մեր բոլորի հայրը, 4:17 (Ինչպես գրված է, որ ես քեզ շատ ազգերի հայր եմ դարձրել): նրան, ում նա հավատում էր, Աստծուն, ով կենդանացնում է մեռելներին և կանչում այն բաները, որոնք կարծես թե կային: 4:18 Ով հակառակ հույսին հավատաց հույսին, որպեսզի նա դառնա նրա հայրը շատ ազգեր, ինչպէս ասուեցաւ. 4:19 Եվ հավատքով տկար չլինելով, նա իր մարմինը մեռած չհամարեց, երբ նա մոտ հարյուր տարեկան էր, ոչ էլ մահը Սառայի արգանդը. 4:20 Նա անհավատության պատճառով չերկնչեց Աստծո խոստման վրա. բայց ուժեղ էր հավատքով՝ փառք տալով Աստծուն. 4:21 Եվ լիովին համոզված լինելով, որ ինչ խոստացել էր, կարողացավ ևս կատարել. 4:22 Եվ դրա համար դա նրան համարվեց որպես արդարություն: 4:23 Արդ, գրուեց ոչ միայն նրա համար, որ նրան վերագրեցին. 4:24 Բայց մեզ համար ալ, որուն պիտի վերագրուի, եթէ հաւատանք անոր հարություն տվեց Հիսուսին՝ մեր Տերը մեռելներից. 4:25 Ով ազատվեց մեր հանցանքների համար և հարություն առավ մեր հանցանքների համար հիմնավորումը։