Հռոմեացիներ
4:1 Ուրեմն ի՞նչ ասենք, որ մեր հայրը՝ Աբրահամն է
միս, գտա՞ր։
4:2 Որովհետեւ եթէ Աբրահամ գործերով արդարացաւ, պարծենալու բան ունի. բայց
ոչ Աստծո առաջ:
4:3 Որովհետեւ ի՞նչ է ասում Գիրքը. Աբրահամը հավատաց Աստծուն, և դա հաշվվեց
նրան արդարության համար:
4:4 Արդ, անոր՝ որ կը գործէ, վարձատրութիւնը շնորհքով չէ, հապա՝ շնորհքով
պարտք.
4:5 Բայց նրան, ով չի գործում, բայց հավատում է նրան, ով արդարացնում է նրան
ամբարիշտ, նրա հավատքը արդարություն է համարվում:
4:6 Ինչպես և Դավիթը նկարագրում է այն մարդու երանելիությունը, որին Աստված
համարում է արդարությունը առանց գործերի,
4:7 Ասելով
ծածկված են։
4:8 Երանի այն մարդուն, որին Տերը մեղք չի վերագրի:
4:9 Ուրեմն այս օրհնութիւնը միայն թլփատութեան կամ թլփատութեան վրայ է
անթլփատությո՞ւնը։ քանի որ մենք ասում ենք, որ հավատքը համարվել է Աբրահամին
արդարություն.
4:10 Ինչպե՞ս է այն հաշվարկվել: երբ նա թլփատության մեջ էր, կամ ներս
անթլփատությո՞ւն: Ոչ թե թլփատության մեջ, այլ անթլփատության մեջ:
4:11 Եվ նա ստացավ թլփատության նշանը՝ արդարության կնիքը
այն հավատը, որը նա դեռ անթլփատ էր, որպեսզի նա լինի
բոլոր հավատացողների հայրը, թեև նրանք թլփատված չեն. որ
արդարությունը կարող է վերագրվել նաև նրանց.
4:12 Եվ թլփատության հայրը նրանց, ովքեր թլփատությունից չեն
միայն, բայց ովքեր նույնպես քայլում են մեր հոր այդ հավատքի քայլերով
Աբրահամը, որը նա դեռ անթլփատ էր։
4:13 Որովհետև խոստումը, որ նա պետք է լինի աշխարհի ժառանգորդը, չէր լինի
Աբրահամին կամ նրա սերնդին օրենքի միջոցով, բայց արդարության միջոցով
հավատքի։
4:14 Որովհետեւ եթէ օրէնքէն եղողները ժառանգորդ ըլլան, հաւատքը անվավեր կը դառնայ
անգործունակ խոստում.
4:15 Որովհետեւ օրէնքը բարկութիւն կը գործադրէ. որովհետեւ ուր օրէնք չկայ, չկայ
օրինազանցություն.
4:16 Ուրեմն հաւատքէն է, որ շնորհքով ըլլայ. մինչև վերջ
խոստումը կարող է վստահ լինել բոլոր սերմերին. ոչ միայն նրան, որը պատկանում է
Օրենքը, բայց նաև այն, որ Աբրահամի հավատքից է. ով է
մեր բոլորի հայրը,
4:17 (Ինչպես գրված է, որ ես քեզ շատ ազգերի հայր եմ դարձրել):
նրան, ում նա հավատում էր, Աստծուն, ով կենդանացնում է մեռելներին և կանչում
այն բաները, որոնք կարծես թե կային:
4:18 Ով հակառակ հույսին հավատաց հույսին, որպեսզի նա դառնա նրա հայրը
շատ ազգեր, ինչպէս ասուեցաւ.
4:19 Եվ հավատքով տկար չլինելով, նա իր մարմինը մեռած չհամարեց,
երբ նա մոտ հարյուր տարեկան էր, ոչ էլ մահը
Սառայի արգանդը.
4:20 Նա անհավատության պատճառով չերկնչեց Աստծո խոստման վրա. բայց ուժեղ էր
հավատքով՝ փառք տալով Աստծուն.
4:21 Եվ լիովին համոզված լինելով, որ ինչ խոստացել էր, կարողացավ ևս
կատարել.
4:22 Եվ դրա համար դա նրան համարվեց որպես արդարություն:
4:23 Արդ, գրուեց ոչ միայն նրա համար, որ նրան վերագրեցին.
4:24 Բայց մեզ համար ալ, որուն պիտի վերագրուի, եթէ հաւատանք անոր
հարություն տվեց Հիսուսին՝ մեր Տերը մեռելներից.
4:25 Ով ազատվեց մեր հանցանքների համար և հարություն առավ մեր հանցանքների համար
հիմնավորումը։